Vanochtend was de lucht strakblauw en dus kon ons plan om naar de Zugspitze te gaan doorgaan. Na het douchen en ontbijten de rugtassen ingepakt en om 9 uur vertrokken van de camping. De bus naar de Eibsee ging pas om half 10 dus we besloten alvast lopend op pad te gaan en dan later diezelfde bus vanaf een andere halte te nemen, zo zou Nova ook alvast wat beweging gehad hebben. Lopend door de dorpjes kijk ik graag naar de huizen: ze zijn allemaal verschillend, vaak met houten balkons of versieringen, soms met muurschilderingen, elk huis heeft zijn eigen karakter, er is geen eenheidsworst.
Na ruim een half uur lopen zijn we bij een bushalte gaan staan. We stonden er met z’n vijven maar toen de bus aankwam gebaarde de buschauffeur dat hij ons niet kon meenemen, de bus was vol. Wat nu? Doorlopen naar de Eibsee zou nog zeker twee uur in beslag nemen. Een oudere Duitse mevrouw die ook op de bus had staan wachten was behulpzaam. Zij stelde voor dat wij door zouden lopen tot het volgende dorp en daar dan de trein zouden nemen. Zo gezegd zo gedaan. Op het station van Obergrainau bleek dat we daar ook kaartjes voor de Zugspitze konden kopen. We konden dan in de tandradtrein naar boven tot het gletscherstation en vandaar met een gondelbaan naar de top van de berg en vanaf de top kon je dan weer naar beneden naar station Eibsee met de grote gondel. Uiteindelijk was dat ideaal voor ons, nu konden we zowel de trein als de gondel ervaren. In de trein hebben we gezellig zitten praten met een Australisch echtpaar dat een reis door Europa maakte. De trein gaat eerst een stuk steil omhoog en dan door een tunnel door de berg van vier kilometer. Toen we boven aangekomen waren en uit het station naar buiten de gletscher op liepen waren we even sprakeloos. Wát een uitzicht, zó weids en indrukwekkend. Het was boven 8 graden maar het voelde minder koud. Een vest aantrekken was genoeg, we liepen nog in korte broek. Nova raakte helemaal opgewonden door de sneeuw. Ze rende erdoor en rolde erin en genoot volop. Het was inmiddels half twaalf en we hadden trek in koffie dus hebben die in het zelfbedieningsrestaurant gehaald en buiten opgedronken, uiteraard met wat lekkers erbij. We zijn daarna naar diverse uitkijkpunten gelopen en hebben nog wat rondgelopen op het gletscherplateau en daarna hebben we de gondelbaan genomen voor de laatste 300 meter naar de top. Vandaar hadden we uitzicht naar de andere kant, we konden de Eibsee, waar we gisteren omheen gelopen waren, in de diepte zien liggen. Het werd op een gegeven moment even bewolkt en dan zie je gelijk niets meer. Gelukkig trok de mist snel weer op. Op de top waren meerdere restaurants, we hebben bij een soort afhaalloket typisch Duitse gerechten besteld, die je dan buiten kunt opeten: Sauerkraut met Semmelknödel en Sauerkraut met Bratwurst. Daarna zijn we naar de Oostenrijkse kant van de berg gelopen en konden vandaar Lermoos en Ehrwald zien liggen. We hadden de verrekijker meegenomen en konden daardoor het terras in Lermoos zien waar we een paar dagen eerder hadden geluncht. En aan de andere kant konden we onze camping in het dal zien liggen. Toen vonden we het tijd om weer naar beneden te gaan en begaven ons naar het gondelstation. Het was er erg druk en we moesten een tijdje wachten. Nova vond het allemaal wel stressvol en begon te janken. We hebben dan gelijk veel bekijks. Maar eenmaal in de gondel werd ze weer rustig. Tegen drieën waren we weer beneden waar het heel warm was en de vesten weer uit konden.
We besloten om ook op de terugweg een deel te lopen, we hadden tijd genoeg. We liepen door het bos tot Obergrainau, het dorp waar we op de heenweg de trein hadden genomen. Toen de bus daar aankwam was hij ook weer propvol, we zijn bij de achterdeur ingestapt en hebben ons tussen de overige passagiers geperst. Zo kwamen we tegen zessen weer thuis.
Tot slot voor de liefhebbers; de Zugspitze kabelbaan heeft drie wereldrecords: ten eerste met 1945 m het grootste hoogteverschil tussen dal- en bergstation, ten tweede met 3213 m de langste kabellengte en ten derde slechts één tussenmast van 127 m.
Al met al was vandaag letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt van onze vakantie.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie