Vanochtend na het ontbijt camper volgetankt, banden op spanning gebracht en toen vervolgden we onze weg naar het zuiden. De snelweg was wat hobbeliger dan gisteren, het wegdek minder glad. We hadden een camping op het oog in Extremadura, een rit van 350 kilometer. Na de eerste 100 kilometer gestopt in Tordesillas en koffie gedronken op een terrasje. We bestelden een croissant erbij en kregen deze geroosterd, nog nooit eerder geroosterde croissant gegeten. We kochten brood voor de lunch en bij een groentenwinkeltje broccoli voor bij het avondeten. Toen weer verder, het wegdek op de snelweg was beter maar de camper bleef wat schokkerig rijden. Frits vertrouwde het niet helemaal en zei dat we in Salamanca naar een garage zouden gaan om naar de banden te kijken. Zeventien kilometer voor Salamanca hoorden we plotseling een enorme knal, we hadden een klapband! Wat een schrik, gelukkig reden we op de rechterbaan en kon Frits de camper op de vluchtstrook tot stilstand brengen. De vluchtstrook was tamelijk smal en we zijn zo snel mogelijk over de vangrail geklommen om veilig te staan. Het verkeer raasde langs ons. Frits heeft de alarmcentrale gebeld. Daar vroegen ze ons om de gevarendriehoek te plaatsen, zij zouden een sleepwagen regelen. Tien minuten later kwamen er twee verkeersagenten op motoren aan, zij regelden dat er een afzetting kwam van rood-witte pionnen. De agenten bleven een tijdje bij ons maar vonden het lang duren en vroegen of we onze verzekering nog een keer wilden bellen want we stonden toch wel op een gevaarlijke plek, net na een bocht en daarbij kwam dat het erg druk was op de weg omdat er morgen een voetbalfinale wordt gespeeld in Sevilla en er veel Basken uit Bilbao op weg waren naar die wedstrijd. Wij wisten van die wedstrijd en hadden onderweg al veel auto’s met rood-witte vlaggetjes gezien. De verkeerspolitie kon ook wel een sleepauto regelen maar twee sleepwagens leek ons ook niet de bedoeling. Na een aantal telefoontjes met de alarmcentrale over wel of niet zelf iets regelen kwam er na twee uur eindelijk een sleepwagen. Wij waren enorm opgelucht maar we hadden te vroeg gejuicht want de chauffeur bekeek onze camper en zei meteen dat die niet op zijn wagen paste. Hij adviseerde ons de verzekering weer te bellen, zei ons vriendelijk gedag en vertrok weer. Wat een tegenvaller! Nóg langer wachten in het gras naast de vangrail met het verkeer dat voorbij raasde. Het was overwegend zonnig, maar gelukkig niet té warm, we hadden een fles water uit de camper gepakt zodat we wel konden drinken. Het duurde en duurde, uiteindelijk kwam de tweede sleepauto om kwart over vier, ruim vier uur na de eerste melding. De camper werd op de wagen getakeld en we werden naar een garage gebracht. De garage had de band niet op voorraad maar een medewerker ging de band ergens ophalen. In de tussentijd haalde een monteur de oude band weg en binnen korte tijd was de band vervangen. We konden weer verder. Het probleem is nog niet helemaal opgelost want een groot deel van het spatbord is door de klap weggeslagen. Het wiel zit onder de keuken en nu kun je vanuit het keukenkastje naar buiten kijken, wat betekent dat bij regen het water dat opspat in de camper terecht zou komen. Hoe we dit probleem gaan oplossen zijn we nog aan het bedenken.
Vanaf de garage naar de dichtstbijzijnde camping gereden, camping Don Quijote. We moesten even bijkomen van de schrik, het begon mooi maar werd een stressvolle dag.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie