Na het opstaan naar het strandje gelopen en een duik in zee genomen. Opgefrist terug naar de camper, ingepakt en vertrokken. Net buiten Trondheim even gestopt bij een tankstation om te lozen en water bij te vullen en toen richting het noorden over de E6. Bij een E-weg denk je al snel aan een snelweg met meerdere banen maar het was een tweebaansweg en op de meeste stukken mocht je maximaal 70 km. per uur rijden. Het wordt wellicht saai om te horen maar het was wéér een prachtige route, deels reden we langs het Trondheim fjord, soms iets meer landinwaarts door groene dalen met de typische rode en witte huizen, een lust voor het oog. Na zo’n twee uur rijden arriveerden we in Steinkjer, een plaats gelegen aan het uiteinde van het Trondheim fjord. Het bleek een redelijk grote plaats, we hebben er boodschappen gedaan bij de Rema 1000, een grote supermarkt en zijn daarna verder gereden naar de camperplaats aan het fjord. Het was benauwd warm, 28 graden en we zetten de camper zo veel mogelijk in de schaduw. Het terrein liep af en de camper stond schuin maar eerst maar koffie gezet, later zouden we wel bedenken hoe we de camper beter konden neerzetten. Toen ik foto’s ging maken van de omgeving vroeg ik me af of je hier veel van de getijden zou merken. Die vraag werd snel beantwoord want het fjord begon langzaam maar zeker droog te vallen. We hadden hier willen zwemmen maar nu konden we er alleen nog wadlopen. Zo’n 100 m. verderop van waar wij stonden was nog een (grotere) parkeerplaats waar meer auto’s stonden en waar kinderen in het water aan het spelen waren. We ontdekten dat het daar dieper was en in de middag heb ik daar heerlijk gezwommen. We zagen dat bij de grote parkeerplaats ook wandelroutes begonnen en aan het eind van de middag, toen het wat begon af te koelen, begonnen we aan een rondwandeling van 4,2 km. We hadden eerder wat frustrerende ervaringen gehad met gemarkeerde routes in Noorwegen, waarbij de bordjes heel verwarrend waren: opeens werd dan een andere afstand aangegeven of een andere naam of de bordjes verdwenen helemaal. Maar hier leek dat anders te zijn, om de paar honderd meter stond er een bordje en daardoor kregen we de indruk dat ze dat in dit deel van Noorwegen beter konden dan elders. Maar helaas, we hadden te vroeg gejuicht, ook hier was het na 2 km. compleet onduidelijk waar de route verder liep en welke kant we op moesten. Frits raakte geïrriteerd hierdoor maar gelukkig heeft hij een Garmin horloge met GPS waarop hij ons vertrekpunt had opgeslagen en met hulp daarvan zijn we via de asfaltweg weer teruggelopen. Toen we bij de camper aankwamen stond er 4,5 km. op de teller. We waren warm en bezweet en hebben ons buiten naast de camper met koud water uit een kan 'gedoucht'.
Het was inmiddels tegen achten en we zijn het eten gaan voorbereiden (@Brian: hamburger met gekookte aardappels en rode kool).
Na het eten merkten we dat het getij weer aan het opkomen was. We hebben de tuinstoelen op de rotsen gezet, ijsje erbij en daar een hele tijd zitten genieten. Langzaam maar zeker zagen we de rotsen die op de bodem van het fjord liggen verdwijnen onder het opkomende water. We zagen scholeksters fourageren, we hoorde het water zachtjes klotsen over de stenen en de zon die regelmatig door wolken te voorschijn kwam zorgde voor een gouden reflectie op het water. Als je goed naar de laatste foto’s kijkt kun je zien dat de zon zich langzaam naar rechts verplaatst en dat het fjord zich langzaam met water vult.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie