Zoals afgesproken ons vanochtend om 09.00 uur gemeld bij de receptie om te kijken of ze tijd hadden om de camper te repareren. De receptionist vertelde dat de monteur er vandaag niet was maar dat Antonio, de eigenaar er naar zou kijken. Die was even koffie aan het drinken maar zou zo komen. Na een tijdje kwam hij inderdaad en zei dat we de camper de garage in konden rijden dan zou hij ermee aan de slag gaan. Wij konden in de tussentijd de stad ingaan. Jerez is het Spaanse woord voor sherry en hier zijn alle bekende sherry bodegas gevestigd. Die kun je bezoeken maar wij hadden onze zinnen gezet op de Real Escuela Andaluza de Arte Ecuestre (de Koninklijke Paardrijschool) waar dagelijks om 12 uur een show wordt gegeven. We zijn weer met de bus de stad ingegaan. Bij de overdekte markt in het centrum stond een churrería, de klanten stonden er in de rij. Het is leuk om te zien hoe de churros gemaakt worden: het frituurvet zit in een grote, lage pan. Daarboven hangt een soort metalen spuitzak waarmee het beslag in een steeds groter worden cirkel in de hete olie wordt gespoten. Binnen een paar minuten is het ‘wiel’ gaar en wordt het met lange houten stokken uit de pan gevist en dan met een schaar in stukjes geknipt. Je koopt de churros per gewicht, wij kochten de minimum portie van €1,50 en kregen al een zak vol. Je mag die dan meenemen naar een bar om bij je koffie op te eten en dat hebben wij gedaan. Vers gebakken zijn churros het lekkerst. Na de koffie rondje over de markt gelopen. Bij een fruitkraampje zagen we kistjes aardbeien staan voor de helft van de prijs die wij betaald hadden. Ach, iemand blij gemaakt zullen we maar denken. Na de markt zijn we lopend richting de rijschool gegaan, het is een populaire attractie en hoewel het nog geen hoogseizoen is was het er aardig druk. We kochten de entreekaarten (omdat Frits nu officieel bejaard is krijgt hij de pensionado korting en daar wordt hij helemaal blij van), liepen naar de manege en zochten onze plek op de tribune. De show op muziek was mooi en indrukwekkend. Het vakmanschap van de ruiters is bewonderenswaardig. Ze laten de paarden dansen en bijzondere sprongen maken. In groepen voeren ze ingewikkelde routines uit waarbij ze kriskras in galop door elkaar rijden. Een beetje dubbel gevoel hadden we wel, sommige kunsten die de paarden vertonen zijn onnatuurlijk en ze zijn ook niet onomstreden, maar toch overheerste bij ons wel de bewondering voor wat de ruiters met de paarden bereiken.
Na de show weer teruggegaan naar de garage. De camper was gerepareerd, het is een provisorische oplossing maar dat was keurig gedaan, we hoeven nu niet bang meer te zijn dat er bij regen water naar binnen komt.
Het was al bijna 15 uur en de temperatuur was opgelopen tot 28 graden, we wilden nog wel lunchen maar in de camper was het nu te warm, dat was een mooi excuus om naar het naastgelegen restaurantje te gaan en daar een plekje in de schaduw te zoeken. Voor het geld hoefden we het ook niet te laten, een menu del día (dagmenu) kostte € 9,00 en daarvoor krijg je een voor-, hoofd- en nagerecht plus een drankje. Frits nam pastasalade vooraf, varkenskoteletten van de grill als hoofdgerecht en als toetje chocolademousse, ik begon met een potaje (soort maaltijdsoep met bonen) , koos vis met paprikasalade als hoofdgerecht en een flan de huevo (luchtig vanillepuddinkje) toe. Voor diegenen die zich afvragen waarom ik altijd uitgebreid vertel wat we gegeten hebben zal ik even uitleggen: dit is op nadrukkelijk verzoek van onze schoonzoon Brian die geen genoegen neemt met ‘we hebben geluncht’.
Na de lunch heeft Frits nog even een tuk gedaan en toen zijn we vertrokken naar Gibraltar, een rit van 120 kilometer, we kwamen tegen zessen aan en zijn aan de Spaanse kant gebleven in La Linea de la Concepción waar een grote parkeerplaats is naast de jachthaven met een gedeelte voor campers. Vanuit de camper hebben we een mooi uitzicht op ‘de Rock’.
Naast ons stond een Nederlands echtpaar, dat net uit Marokko terug was gekomen. Hij was 84 jaar en zij 78 en ze hadden al vele camperreizen gemaakt, onder anderen naar Iran en ook hadden ze hun camper al eens verscheept naar Argentinië om daar maandenlang door verscheidene landen rond te reizen, een bijzonder stel.
Wij hadden contact gehad met de familie in Gibraltar en afgesproken dat we morgen met hen zouden lunchen en we zijn nog even op de fiets naar Gibraltar te gaan om het restaurant te zoeken waar we afgesproken hebben zodat we er morgen zo heen kunnen fietsen.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie