Ons plan voor vandaag was om naar Oostenrijk te gaan, we zitten daar slechts een paar kilometer vanaf, maar eerst wilden we hier nog een wandeling maken. We hadden een rondwandeling van vier uur uitgekozen die over de kam van een berg naar de top van de Iseler met een hoogte van 1876 m. liep. We waren vroeg opgestaan en waren voor 9 uur op pad. Het eerste stuk naar de route toe ging over een verhard pad en steeg geleidelijk. We liepen door het bos lekker in de schaduw. Na een uurtje werd het een onverhard pad langs alpenweitjes waar mooie bloemetjes groeiden, gele, witte, rode en verscheidene tinten paars en blauw, we hoorden de vogeltjes fluiten en bellen van de koeien klingelen en zagen veel verschillende vlinders. Het was idyllisch. Maar toen werd de wandeling uitdagender: het pad werd rotsiger met grote stenen en steeg sterk. Af en toe moest je echt klauteren en er lagen ook veel kleine losliggende stenen waarover je makkelijk kon uitglijden. Er waren stukken waar metalen traptreden in de rotsen waren bevestigd en een stalen kabel langs het pad om je aan vast te houden en je aan op te trekken. Ook waren we inmiddels aan de zonkant van de berg gekomen en werd het steeds warmer. En toen kwam de volgende uitdaging: een smal pad met aan beide kanten een diepe afgrond, ik vond het doodeng, keek alleen naar mijn voeten want ik durfde niet naar links of rechts te kijken. Na nog een uur ploeteren zagen we een kruis op de top van de berg en dachten dat we het hoogste punt van de wandeling hadden bereikt en dat we verder redelijk vlak langs de flank van de berg zou lopen. Maar helaas, na een stukje dalen moesten we weer een flink stuk klimmen en daarna nóg een keer. We hadden al iets van 800 meter geklommen en ik kon op een gegeven moment niet meer. Mijn benen begonnen trillerig te worden en ik kon mijzelf nauwelijks meer naar boven hijsen. Frits wandelde dapper voorop en wachtte dan bij een volgende top op mij maar toen was ons water op en ook Nova begon uitgeput te raken en zocht telkens de schaduw op. Frits was bang dat zij oververhit zou raken en wilde zo snel mogelijk verder en is toen vooruitgelopen. Het plan was dat ik zou afdalen tot de stoeltjeslift en dan het laatste stuk naar beneden met die lift zou doen. Het bordje gaf aan dat het 35 minuten lopen was naar de Iseler Bergbahn maar ik heb er een uur over gedaan en van boven kon ik zien dat die lift niet in bedrijf was. Frits had dat inmiddels ook ontdekt en belde mij dat hij naar de volgende stoeltjeslift, een half uur verderop, zou lopen. Er was daar ook een restaurantje en daar heeft hij op mij gewacht. Toen ik tegen vier uur daar aankwam stond er een halve liter koud (alcoholvrij) bier voor mij klaar. De laatste lift ging om half vijf en gelukkig mocht Nova mee in de lift anders had Frits nog een uur naar beneden moeten lopen.
Thuisgekomen veel gedronken om het vochtgehalte weer op peil te brengen en besloten om hier nog een nachtje te blijven want de energie om de camper rijklaar te maken hadden we niet meer.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie