Vandaag wilden we samen met Lindsey een tweede poging doen om de Hällingsåfallet te bezoeken. Na het ontbijt koffie en broodjes gesmeerd om mee te nemen want bij de waterval is geen horeca. We kwamen over de gravel weg waar we eergisteren rechtsomkeert hadden gemaakt. Na een uurtje rijden kwamen we aan bij een parkeerplaats, waar we koffie wilden drinken. We hadden een leuke picknick tafel onder de bomen uitgekozen maar al snel werden we van alle kanten aangevallen door muggen in allerlei formaten. Dus koffiekopjes opgepakt en andere tafel gezocht waar wat meer wind stond. Maar helaas maakte dat niet echt verschil. We hadden ons ingesmeerd met anti-muggen gel en gespoten met Deet maar daar trokken de muggen zich weinig van aan. De optie om door het bos verder te lopen naar de waterval was geen optie meer en we zijn met de auto doorgereden naar de volgende parkeerplaats. Het was een indrukwekkende waterval die zeker een bezoek waard was. We hebben er een tijdje rondgelopen en gelukkig hadden we daar minder last van muggen. Op de parkeerplaats aan een picknicktafel onze broodjes opgegeten en toen via dezelfde weg terug, onderweg gestopt bij een keramiek atelier waar we nog een kopje koffie hebben gedronken en Lindsey twee mooie koffiebekers heeft gekocht. Op de weg naar Jorm ook nog even bij een ‘Loppis’ gestopt. Loppis betekent dat particulieren tweedehands spullen verkopen, vergelijkbaar met een garage sale. Hier stonden de spullen in een schuur. We hebben wat rondgesnuffeld en in de traditie van mijn vader heb ik daar een vaasje gekocht voor € 1. Lindsey vond er een aantal bloempotten, een leuke geruiten blouse en een mooi vest waar het kaartje nog aan zat.
Terug in Jorm zijn we langzaamaan begonnen met de voorbereidingen voor ons vertrek want het plan was om na het avondeten te vertrekken. Nova’s kleedje, etensbakjes en voer overgebracht naar de camper en ook onze eigen spullen die bij Lindsey in huis stonden weer verzameld. Ik wilde ook nog een laatste keer zwemmen in het meer en het was er heerlijk weer voor. Dus bikini aan en naar de steiger. Ik was net aan het zwemmen toen Lindsey vanaf het huis iets riep. Eerst verstond ik het niet goed wat maar even later begreep ik wat ze riep, namelijk ‘de koeien komen!’. Ik wist gelijk wat ze bedoelde en ben direct weer op de steiger geklommen want dit wilde ik niet missen! Het gebeurt namelijk maar één maal per jaar en toevallig had Lindsey de dag ervoor erover verteld. Er is één boer met koeien in het dorp en die koeien gaan ‘s zomer altijd naar het eiland in het meer. Ze gaan daar zwemmend heen. Ze lopen eerst een stuk over de weg om het meer heen naar het smalste stuk tussen het vasteland en het eiland en zwemmen vervolgens naar de overkant. De route voert langs Lindsey’s huis. Het is een hele onderneming waarbij veel dorpsgenoten de boer helpen om alles in goede banen te leiden. Dat wij dit op onze laatste dag in Jorm mee mochten maken was natuurlijk heel bijzonder. We zijn langs de weg gaan staan om te kijken en foto’s te maken. Toen de koeien voorbij gelopen waren zijn Lindsey en ik begonnen met het bereiden van het eten. Op het menu stond zalmforel die Joe gevangen had en die hebben we in de oven gegaard. We hebben buiten aan de picknicktafel aan het meer gegeten. De zalm smaakte verrukkelijk en we aten er opgebakken aardappeltjes bij met sla en dronken witte wijn. Inmiddels waren de koeien bij de oversteekplaats aangekomen en konden wij ze door de verrekijker zien overzwemmen. Ze blijven de hele zomer op het eiland en mogen daar vrij rondlopen.
Na het diner nog kopje thee met stukje taart en toen kwam het moment van afscheid. We hadden Nova een reistabletje gegeven zodat ze wat rustiger zou zijn en dat werkte goed. Ze sprong zonder problemen de camper in. We gaven Lindsey een laatste knuffel en toen begon de terugreis, 2200 kilometer te gaan naar het zuiden. We reden over de Wildernisweg langs diverse meren. Er was bijna geen ander verkeer op de weg, soms reden we kilometers zonder een tegenligger tegen te komen. Na ongeveer twee uur hadden we de eerste 150 km. erop zitten en zijn we op een camperplaats gestopt voor de nacht.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie