Vanochtend bijtijds opgestaan, gedoucht ontbeten. Lindsey was al heel vroeg vertrokken naar het Stekenjokk plateau. Ze ging daar met iemand van een Zweedse natuurorganisatie naar een plek waar poolvossen met jonge vosjes wonen. Zij is namelijk gevraagd om daar deze zomer een excursie te begeleiden. Wij hadden afgesproken dat wij ook naar het plateau zouden rijden en elkaar daar dan later op de dag te ontmoeten. Het plateau ligt hier ongeveer 50 km. vandaan en je rijdt erheen over de Vildsmarksvägen, de Wildernisroute. Lindsey’s huis ligt aan die route. Het is een van de hoogst gelegen bergroutes in Zweden en het Stekenjokk plateau is rendiergebied. Wij zouden Nova in de camper meenemen, nou, dat had nog wel wat voeten in aarde want Nova vindt in de camper rijden niet leuk. Wij hadden in Nederland een kleinere bench gekocht die in de camper tussen de keuken en de badkamer past en we hoopten dat ze zich daarin prettiger zou voelen tijdens het rijden dan los in het gangetje. Maar zodra Nova doorhad dat ze de camper in moest liep ze gelijk naar de overkant van de weg en liet zich niet vangen. Met veel geduld en door even met haar te spelen met de bal kregen we haar aangelijnd en hebben haar toen naar de camper geleid. Er zelf inspringen deed ze niet dus Frits heeft haar naar binnen getild. Ze is in de bench gaan liggen en we zijn op pad gegaan. De route voert langs een aantal grote meren, het was bladstil en het wateroppervlak was als een spiegel waarin de omliggende bergen en de wolkenluchten zich weerspiegelden, een prachtig gezicht. Tegen tienen kwamen we aan op het plateau en zagen we op een parkeerplaats Lindsey’s auto staan. We hebben de camper daar ook geparkeerd en Nova naar buiten gelaten. Die liep meteen naar Lindsey ‘s auto toe en begon eraan te ruiken. Frits ontdekte dat de auto niet op slot was en deed de kofferbak open. Nova is gewend om met Lindsey mee te gaan naar haar werk en dan in de auto te wachten. Ze sprong direct in de kofferbak. We merken dat het voor Nova wel wat verwarrend is om nu twee baasjes te hebben. Wij zijn koffie gaan zetten en na de koffie rond gaan kijken. We wisten dat er rendieren in het gebied waren en speurden met de verrekijker de omgeving af. En jawel, op de flanken van de bergen ontdekten we een grote kudde rendieren. Vooral als ze over de sneeuwplakkaten liepen waren ze goed zien. We zagen dat er volwassen dieren met jongen liepen en telden er zeker meer dan honderd. Een deel van het gebied is momenteel niet toegankelijk in verband met het broedseizoen van de vogels. Er was één pad dat we konden lopen vanaf de parkeerplaats en dat hebben we gedaan. Het grappige was dat het helemaal niet koud was. Toen we in de camper zaten en al die sneeuw om ons heen zagen verwachtten we dat het buiten koud zou zijn maar het was 20 graden, een heerlijke temperatuur. Op een gegeven moment stopte het pad en zijn we teruggelopen naar de camper en toen doorgereden naar de volgende parkeerplaats, die 3 km. verderop lag. We passeerden daarbij een provinciegrens en bevonden ons nu in Zweeds Lapland. Vanaf deze parkeerplaats ook weer een stuk over een pad omhoog gelopen. Op het plateau groeien geen bomen, alleen wat laag struikgewas en kleine bloemetjes. Ik zag soorten die ik nooit eerder had gezien. Je kunt op die kale vlakte heel ver kijken en de zwarte bergen met de witte sneeuw erop zorgen voor een heel bijzonder panorama.
Even na enen kregen we een telefoontje van Lindsey dat zij terug was van haar excursie. Zij is naar onze parkeerplaats gekomen. Lindsey had vijf uur gelopen en had reuze trek dus we hebben eieren met spek gebakken en dat ging er goed in. Ze vertelde hoe het haar vergaan was. Ze had één vossenjong gezien. Ze mocht niet te dichtbij komen en heeft de vossen op 300 m. afstand door een verrekijker bekeken. De excursie mag maximaal twee keer per week gehouden worden om de vossen zo min mogelijk te storen.
Na de lunch teruggereden via dezelfde route en onderweg twee maal gestopt bij een waterval. Beiden waren indrukwekkend. Bij de tweede waterval zagen we een grote onweerswolk en even later zagen we de bliksem en hoorden we de donder in de verte. Thuisgekomen kregen wij ook een zware onweersbui op ons camperdak, tijdens de donderslagen stond de camper te schudden op zijn grondvesten. Na de bui duurde het niet lang of de zon kwam weer door en ik heb nog even een duik in het meer genomen, dat na de regen nóg een tandje kouder was dan gisteren. ‘s Avonds pasta gegeten in een roomsaus met cantharellen die Lindsey zelf in het bos geplukt heeft.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie