Vannacht twee keer wakker geworden door een fikse regenbui, het kletterde op het dak van de camper maar verder prima geslapen. Lindsey moest werken en wij hielden een rustdag. We kunnen gebruik maken van Lindsey’s huis dus daar hebben we gedoucht en ontbeten. We konden ook wat wasjes draaien want we hebben na ruim twee weken natuurlijk wel een berg wasgoed.
Na het ontbijt eerst een stukje in de buurt gewandeld met Nova. Lindsey had uitgelegd welke wandeling zij vaak met Nova maakt en Nova wees ons de weg. Teruggekomen koffie gedronken met een Zweeds kaneelbroodje erbij dat Lindsey voor ons gekocht had.
Frits was zijn Garmin horloge kwijt en had al in alle hoeken en gaten van de camper gezocht, maar tevergeefs. Hij had hem als laatste tijdens de wandeling in Steinkjer gebruikt maar kon zich niet herinneren of hij hem daarna nog gedragen had. Hij bleef erover piekeren en kreeg ineens een ingeving. Na die wandeling hadden wij ons bij de camper met een kan koud water ‘afgedoucht’ en toen had Frits het horloge afgedaan en onder aan de voorruit op een soort randje neergelegd. Hij ging daar kijken en jawel hoor, het horloge lag daar nog, het had 200 km. op die plek meegereisd, ‘s nachts twee stortbuien over zich heen gekregen maar deed het nog prima.
Rond het middaguur kennisgemaakt met Pia, de buurvrouw van de overkant, tevens huurbaas van Lindsey. Zij zat met twee kleinkinderen aan de waterkant. Ze hadden daar gepicknickt en gingen zwemmen in het meer. Toen ze erin gingen was duidelijk dat het water erg koud was. Ik besloot nog even te wachten met zwemmen, het zou later op de dag warmer worden.
Na de lunch de camper weer een keer goed gesopt. Er hingen inmiddels ook twee machines wasgoed aan de wasrekjes dus Truus de Mier was weer helemaal gelukkig.
Inmiddels was de lucht helemaal blauw geworden en de temperatuur gestegen dus toen moest het er van komen, de duik in het meer. Het meer waar in mei nog ijs op lag en waarvan de temperatuur nu zo’n 16 graden is en dat is dan alleen aan de oppervlakte. Maar we hebben het gedaan en eerlijk is eerlijk, na afloop voel je je fantastisch.
Toen Lindsey weer thuis was hebben we buiten limonade gedronken en gezellig zitten kletsen, Pia kwam er ook nog even bijzitten. Daarna eten klaargemaakt en buiten aan tafel gegeten. Maar toen maakten wij kennis met een fenomeen waar ik vaak over gehoord had, de kleine Scandinavische mugjes. We hadden ‘s middags ook al wat muggenbeten opgelopen maar nu waren ze werkelijk overal, van je kruin tot je tenen. Ze zijn piepklein maar kunnen flink steken en die steken jeuken enorm. Lindsey gaf ons een anti-muggen gel en probeerde ze ook met wierook op afstand te houden. Dat lukte niet echt en ze stelde voor om op de steiger te gaan zitten. Ook dat bleek geen succes. Ze zwermden nog steeds in grote getale om ons heen. De buurman kwam ook nog even kennismaken en die vond die mini mugjes ook erg hinderlijk. Het is maar een korte periode van het jaar, zei hij, zo’n twee weken en dan verdwijnen ze weer. Laten wij nu net die periode hebben uitgekozen om hier op bezoek te komen!

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie