Gisteravond toen wij aan het fjord zaten was er een busje aangekomen met twee vrouwen, een moeder met haar dochter. De moeder woont in de buurt van Oslo, de 22-jarige dochter studeert in Trondheim. Dat is ver uit elkaar dus ze zien elkaar niet vaak maar nu maken ze samen een roadtrip naar het noorden. Moeder sliep in de bus en dochter zette haar tent op in het bos. Wij hebben uitgelegd dat wij onze camper nog even zouden verplaatsen en hem naast hun busje wilden zetten omdat we nu zó scheef stonden dat we waarschijnlijk uit ons bed zouden rollen. Dat begrepen ze uiteraard. Frits had de camper nog niet verplaatst of het begon te regenen. Dus naar binnen gegaan, het was inmiddels ook al bedtijd. Na het ontbijt vertrokken richting Zweden, naar Lindsey en Nova. Het was bijna 200 km. waar we ongeveer vier uur over zouden doen. Lindsey moest werken tot 17 uur, we hadden afgesproken daar na die tijd aan te komen en konden het dus rustig aan doen. De route voerde langs een museum. Hoewel we niet wisten wat voor museum het was besloten we het te bezoeken. Het bleek een historisch streekmuseum met een binnen- en een buitengedeelte. Wij zijn buiten begonnen. Er stond een tiental gebouwen die samen een soort boerderij vormden en er waren ook kippen en Shetland pony’s. Bezoekers mochten zich verkleden in kleding van vroeger. Leuk om even rond te kijken. Binnen koffie gedronken met een wafel en daarna de tentoonstelling van tractoren door de eeuwen heen gezien. Het waren weer paar leuke uurtjes. Daarna weer verder, eerst nog zo’n 70 kilometer over de E6 en daarna westelijk over nationale weg nr 74. Dat was een smallere weg die door de bergen slingerde, we zagen regelmatig sneeuw en watervallen. Er was nauwelijks verkeer, slechts af en toe een tegenligger en drie keer raden, ja, het was weer een prachtige route. Onderweg gestopt voor een broodje en powernap. Ik had al een aantal dagen een ansichtkaart in mijn tas zitten die ik wilde versturen maar we waren nog nergens een brievenbus tegengekomen. Bij sommige supermarkten is ook een postagentschap dus gisteren bij de Rema 1000 had ik er nog naar gevraagd, maar daar was er geen. Bij het museum hadden ze me naar Steinkjer verwezen maar daar reden we wel langs, maar niet doorheen. Er zat een Noorse postzegel op de kaart dus hij moest wel in Noorwegen op de post. We dachten dat we in een van de dorpjes waar we doorheen reden nog wel een brievenbus tegen zouden komen maar de dorpjes onderweg bestonden vaak maar uit een handjevol huizen en hadden geen brievenbus. Uiteindelijk, in het allerlaatste dorp voor de grens vonden we een brievenbus naast de ingang van de supermarkt dus kon de kaart toch nog op de post.
Lindsey woont ook in een klein dorpje zonder winkels en we hadden afgesproken dat wij in het plaatsje Gäddede, dat op de route lag, nog wat boodschappen voor haar zouden doen. Vanaf Gäddede was het nog een half uurtje naar Jormvattnet. Toen we aankwamen stond Lindsey buiten met Nova. Nova was blij om ons te zien. Ze ziet er geweldig goed uit en heeft haar draai hier helemaal gevonden. Het tuin van het huis waar Lindsey woont grenst aan een groot meer en op de achtergrond liggen de bergen. Het is een unieke plek. We hebben buiten gegeten en toen het frisser werd binnen nog een kopje thee gedronken met een stuk bosbessentaart.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie