De enige geluiden die wij vanochtend hoorden waren de klingelende belletjes van de geitjes en het gezang van de vogeltjes. We hadden geen meertje meer dus hebben ons met een washandje opgefrist, ontbeten en toen op pad om een stukje te wandelen in de omgeving. De lucht was strakblauw met hier en daar een wolkje. We liepen een weg omhoog, langs het geitenweitje. Even verderop kwamen we langs een informatiebord, waarop we lazen dat wij ons in Trondrudmarka bevonden, een ski- en langlaufgebied. We liepen verder omhoog, namen een zijpad en kwamen bij een meertje, later kwamen we via een ander pad bij een vakantiehuisje op een plek met een schitterend uitzicht. Na de wandeling vertrokken we naar Nesbyen, waar we het Folkemuseum wilden bezoeken. Dit is het oudste openluchtmuseum van Noorwegen, geopend in 1899. Het ging om 11 uur open en we waren de eerste bezoekers. Het jonge meisje achter de kassa had de dienst van haar broer overgenomen, maar 3 jaar geleden (toen was ze 13) had ze al een zomer in het museum gewerkt als gids. Ze was enorm vriendelijk en blij dat ze ons wat over het park kon uitleggen. Het oudste huis dateerde uit de 14e eeuw en de legende vertelde over een boer tijdens de pest epidemie van 1349 zijn dochter op de zolder had opgesloten waardoor zij uiteindelijk de enige in de familie was die het overleefde. Ook interessant was het verhaal van Gro, een jonge vrouw die in 1862 met haar man naar de Verenigde Staten emigreerde en daar verslag van deed aan haar familie in Noorwegen. Het museum ligt naast een waterval, dus ook qua locatie was het geweldig. Ingeborg, de jongedame achter de kassa vertelde ons dat zij vlakbij het museum woonde en dat niet alleen zij en haar broer er werkten, maar dat ook haar zusje, haar beide ouders, haar grootmoeder én overgrootmoeder er hadden gewerkt.
Na een broodje in de camper vertrokken we uit Nesbyen richting het noorden. Al snel werd de omgeving bergachtig en klommen we via een weg met haarspeldbochten langzaam omhoog. Later reden we een stuk over vlak terrein langs een langgerekt meer. Op een gegeven moment zagen we aan onze linkerhand de wit besneeuwde toppen van de bergen van Jotunheimen, een prachtig gezicht. Onderweg kwamen we door een aantal ski-resorts en weer verder reden we over een bergplateau en werd het landschap rotsachtig en onherbergzamer. We zagen mensen lopen met dikke winterjassen aan en mutsen op. Wij hebben nog een korte fotostop gemaakt en inderdaad, het was guur, temperatuur van 4 graden en door de harde wind voelde het nog kouder. Frits had op de app een camperplek gevonden die alweer wat lager gelegen was en om 20 uur kwamen we daar aan. Eten klaargemaakt (@Brian: couscous salade met paprika, tomaat, olijven en geitenkaas, daarbij falafel balletjes en glaasje rode wijn).
Na het eten nog stuk door het bos gelopen, we hoopten op een ontmoeting met een eland en praatten alleen op fluistertoon, maar de elanden lieten zich niet zien. Na de wandeling nog kopje thee gedronken en toen we om half twaalf naar bed gingen was het nog steeds licht.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie