Nou, dat werd me nog wat gisteravond. We waren goed op tijd (om 19.30 uur) in de haven van Hirtshals aangekomen en stonden in baan 64 achter een aantal andere campers. Langzamerhand vulden de banen om ons heen zich. De boot zou om 22.15 uur vertrekken maar om 22.00 uur was de incheck nog niet begonnen. Frits dacht dat ze dan misschien bedoelden dat het inchecken om 22.15 uur zou beginnen. Inderdaad begonnen er om die tijd vrachtwagens te bewegen en langzaam maar zeker volgden de auto’s, beginnend bij de banen die het laatst waren aangekomen. We bespeurden wat onrust bij het havenpersoneel. Sommige auto’s werden apart gezet en moesten wachten, dan werden er weer een aantal vrachtauto’s tussen de personenwagens doorgelaten. We kregen de indruk dat ze met een lastige puzzel bezig waren om alle voertuigen erin te krijgen. Wij waren zelfs even bang dat wij de boodschap zouden krijgen dat we een nachtje op de haven moesten blijven slapen en dat we dan morgen wel de overtocht zouden maken. Maar nee, als een van de laatsten mochten we toch aan boord. Er zijn op de autodekken plafonds van verschillende hoogtes. Zo worden de vrachtwagens bij elkaar gezet en personenauto’s ook. Wij werden naar een plek gewezen waar we nét onder pasten, als we daar zouden doorrijden zouden we vast komen te staan en de man die ons erheen dirigeerde zei dat hij ons na de overtocht zou helpen om er achteruit weer uit te kunnen. We zijn naar binnen gegaan en begaven ons naar het restaurant, waarvoor we een reservering hadden gemaakt waardoor we ook verzekerd waren van een zitplaats. Kort nadat we aan tafel waren gegaan vertrok de boot, met 3 kwartier vertraging waardoor de aankomsttijd in Larvik kwart voor 3 in de nacht zou zijn. Er stond een straffe wind en eten halen bij het buffet was geen sinecure: al wankelend liepen we met onze borden door het restaurant alsof we dronken waren. Aan de overkant gekomen waren wij de laatsten om van de boot af te gaan. Toen de campers achter ons weg waren reed Frits eerst een stuk achteruit en toen dat goed ging zette hij de camper in de eerste versnelling vooruit en toen hoorden we plotseling boven ons een enorme klap. We waren dus toch ergens vastgelopen. Er werd een ladder gehaald om de schade te bekijken en het bleek de satelliet schotel te zijn die klem was komen te zitten. Er moest een ‘officer’ bijkomen om een rapport op te maken voor de verzekering en met hulp van het personeel konden we uiteindelijk vertrekken. Het was inmiddels 4 uur in de ochtend en het begon al licht te worden. We hadden een camperplaats gevonden vlakbij de haven waar we in een paar minuten naar toe reden en zijn toen snel gaan slapen.
Vanochtend tot half 9 uitgeslapen, na het opstaan is Frits de verzekering gaan bellen en heb ik de omgeving verkend. Aan de ene kant hadden we zicht op de haven, aan de andere kant keken we op een mooie rotskust met strand. Ook aan onze kant was een strandje met een wandelpad erlangs met een houten muur erlangs waarop grote posters hingen met mooie foto’s met daarop gedichten.
Het was warm en zonnig en ik heb mijn korte broek aangetrokken en we hebben buiten ontbeten. Frits was zo slim om nog even te checken hoe de satelliet schotel nu bevestigd was en wat bleek? Hij was compleet afgebroken en lag los op het dak! Frits heeft de kabel los geknipt en de schotel van het dak afgehaald. Ik wil er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als die er onderweg afgewaaid was. Om een uur of 11 vertrokken we richting Oslo en onderweg gingen we bij een camperbedrijf langs waar ze het gaatje wat in het dak was ontstaan dicht gekit hebben. Toen weer verder, onderweg op een parkeerplaats aan een picknicktafel geluncht en in de supermarkt wat boodschappen ingeslagen. Nu staan we even buiten Oslo op de top van een col, de Holmenkollen. We moesten heel wat bochten draaien om hier te komen maar het is een prachtig plekje tegenover een meertje. Vanmiddag toen we aankwamen waren hier veel kinderen die waarschijnlijk aan een buitenactiviteit hadden meegedaan. Er is een soort scouting terrein met kampvuurplekken en er liggen kano’s op de oever. In de winter is dit een langlauf gebied. Er zijn geen voorzieningen, behalve toiletten maar het is gratis en 300 meter verderop is een metrostationnetje waarmee we morgen in een half uur naar Oslo kunnen reizen.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie