Ons plan was om vandaag weer verder te reizen naar een volgende plek. We wilden iets oostelijker richting de Duitse grens. Gisteravond een natuurcamping in die buurt gebeld, maar die zat vol. Nog een aantal andere campings geprobeerd, maar daar kregen we hetzelfde te horen. We hebben geen zin om op een drukke camping mannetje aan mannetje te staan terwijl we hier zo’n heerlijk ruime en rustige plek hebben en dus besloten we in elk geval tot na het weekend op landgoed Vilsteren te blijven.
Als we wel vertrokken waren zouden we vandaag eerst met de camper naar de tuinen van Mien Ruys zijn gereden, nu besloten we om daar op de fiets heen te gaan. Het was ook hoog tijd om weer eens een tuin te bezoeken want dat hadden we al vijf dagen niet gedaan en ik begon al bijna ontwenningsverschijnselen te vertonen.
De tuinen van Mien Ruys liggen in Dedemsvaart, twintig kilometer van hier. Voor Nova is dat te ver dus zij mocht thuis blijven. We hebben eerst met haar een rondje over het landgoed gelopen, daarna koffie gedronken en toen op pad. Op de elektrische fietsen ging het lekker vlot, onderweg zagen we aantal schuurwoningen in aanbouw, op eentje waren dakdekkers een rieten dak aan het aanleggen.
Mien Ruys was een van de pioniers van de tuinarchitectuur. Zij was de dochter van een plantenkweker en in 1924 begon zij al in de moestuin van haar ouders te experimenteren met planten, vormgeving en materialen. Een aantal van de tuinen die zij heeft ontworpen zijn nu aangemerkt als rijksmonument. Er waren dertig ontwerpen te bewonderen en je kon via een QR code een audio tour downloaden waarmee je bij elke tuin wat uitleg kreeg, leuk en leerzaam.
Er staan veel planten die insecten aantrekken, het gonsde er van de bijen en ook zagen we weer veel vlinders, waarvan ik er een aantal mooi kon fotograferen. Ik vond het allemaal geweldig en moest denken aan papa die vast vanuit de hemel meekeek en meegenoot van al dit moois. ‘s Avonds was het internet erg traag en foto’s uploaden lukte niet, vandaar het verslag iets later gepubliceerd.

Geschreven door Frits-en-anitas.vakantie