Vandaag even eerst wat anders dan al het DDay herdenkings geweld. We gaan naar Le Mont Saint Michel.

Na het ontbijt even langs de Carrefour om voorraad in te slaan en dan op weg. Het is bijna 2 uur rijden maar weer heel mooi weer dus wie maakt ons wat. Nadat de navigatie mevrouw in de Toyota ons alle kanten op heeft gestuurd, ze was een beetje de weg kwijt, via mijn vriend Google maps de goede kant op.

Rond de middag komen we aan bij Le Mont Saint Michel. Even een stukje geschiedenis:

De Mont Saint-Michel is gebouwd op een rotsachtig eilandje. Door de eeuwen heen zijn hier allerlei architectonische juweeltjes aangelegd: de pre-romaanse kerk, de abdijkerk uit de 11e en 15e eeuw, en de romaanse en gotische kloostergebouwen. Tijdens de Franse Revolutie werd de abdij als gevangenis gebruikt, maar sinds 1874 is hier de Dienst van Historische Monumenten ondergebracht. Er is zelfs weer een (kleine) kloostergemeenschap aanwezig, sinds 1969.
De Mont Saint-Michel wordt – helemaal terecht – ook wel het Wonder van het Westen genoemd. En dat komt onder andere door de spectaculaire ligging, de Mont is omgeven door een prachtige baai. Het verschil tussen eb en vloed is extreem groot (nergens in Frankrijk is het groter).
Vooral het springtij is een grandioos spektakel.

Het is er al best druk dus we parkeren op parkeerplaats 7. Wij hebben besloten om te gaan lopen. Er staan lange rijen voor de pendelbus. Maar het is schitterend weer dus heerlijk gelopen. Het is een imposant eiland als je er zo heen loopt. Het is eb dus er lopen ook veel mensen over de zeebodem om de muren heen. Wanneer we eindelijk aankomen lopen we door de smalle straatjes en gaan we eerst maar even lekker een bakkie koffie doen. Ondanks dat het zo druk is vinden we al snel een restaurantje waar plaats is. Dan nog wat souvenirs kopen en langs de muren lopen we te genieten van het uitzicht. Ik natuurlijk op een afstandje want tsja, zoals iedereen ondertussen wel weet, hoogtevrees🙈.
Omdat we natuurlijk wel van alle faciliteiten gebruik willen maken, gaan we met de pendelbus terug naar de parkeerplaats. Weer terug naar ons deel van Normandië. De route die door navigatie Toyota wordt uitgezet is weer bijzonder, maar wel mooi. En omdat er nog tijd over is strijken we neer in Sainte Mere Eglise. We parkeren weer op P15. Deze parkeerplaats komt niet voor op alle kaarten die er voor de gelegenheden zijn gemaakt. Dat willen we ook zo houden want het ligt vlak achter het kerkplein.

Als we naar het plein lopen blijkt er een ceremonie gaande te zijn. Er wordt een standbeeld onthuld met, van wat ik heb kunnen zien, alle paratroepen er op genoemd. Willem zit bij de Stop bar met een Hollander, Fred genaamd, te bomen over motoren. Ik loop een rondje om foto's te maken en voeg me daarna bij het groepje Nederlanders en één Engelsman. Het was een hele gezellige middag met leuke mensen. Terug lopend naar de auto komen we nog een hele oude veteraan tegen. Ja, zoveel zijn er echt niet meer dus bijzonder.

Rond 7 uur rij ik terug richting St Vaast la Hougue. Veel restaurantjes zijn gesloten, het is ook maandag maar toch vinden we wat. Het is er vreselijk druk, dus na het eten snel naar het hotel. Het was een mooie dag.

Geschreven door Christelopavontuur