Vanmorgen na het ontbijt nemen we afscheid van Corinne en gaan we weer op pad. De eerste stop is het Bunkermuseum in Ouistreham. Het is een oude bunker die omgebouwd is tot een klein museumpje. En heeft zicht op Sword beach.

Het Musée du Mur de l'Atlantique is een museum in de Franse stad Ouistreham. Het museum is ingericht in een grote, 17 m hoge bunker die in 1944 deel uitmaakte van de Atlantikwall. Het was een vuurgeleidingsbunker voor de artillerie die het Orne-estuarium bestreek.

Na alles bekeken te hebben komen we in de motregen weer naar buiten. Het is een beetje druilerig weer maar dat komt vanzelf goed. We hebben nog meer op het programma.

Volgende stop: Radarmuseum.

Het Radar Museum uit 1944 is geïnstalleerd op de historische plaats van het Duitse radar station Distelfink, vlakbij de stad Douvres-la-Délivrande. Door middel van een permanente tentoonstelling in twee gerenoveerde bunkers kunnen bezoekers de geschiedenis van het radar station ontdekken sinds de oprichting van de Duitsers in 1943 tot de bevrijding tijdens de Slag bij Normandië.

Het weer is aan het opklaren en we gaan als lunch een baquette halen bij de Carrefour. Daar blijft het natuurlijk niet bij. We nemen ham, een stuk spek en een kleine camembert mee. Voor het geval we verhongeren. Op de parkeerplaats van onze volgende stop gaan we dus eerst wat eten.

Dit is Juno Beach en het Juno Beach centre waar weer een tentoonstelling is.

Juno Beach was een van de vijf landingssectoren op de stranden van Normandië tijdens de geallieerde landing aldaar tijdens de Tweede Wereldoorlog. De sector liep van Saint-Aubin-sur-Mer in het oosten tot La Rivière-Saint-Sauveur en Courseulles-sur-Mer in het westen, en was onderverdeeld in twee secties, die Mike en Nan waren gedoopt. Juno Beach was als landingszone toebedeeld aan de Canadese 3e infanteriedivisie, de Britse 2e pantserbrigade en een eenheid commando's van de Britse Royal Marines. De vijf sectoren hadden voor de operatie de codenamen Juno, Omaha, Utah, Sword, en Gold gekregen.

Na ook hier weer rondgeslenterd te hebben, vertrekken we naar onze volgende overnachtingsplaats in Quineville. En voor de trouwe lezers....ja, hier waren we vorig jaar ook. Chateau de Quineville. Doordat ik vorig jaar van de manager Laetitia te horen kreeg dat ik haar gewoon mocht appen als we weer langs wilden komen, heb ik dat gedaan en heeft ze voor ons weer een kamer in het paviljoen geboekt. Dit keer kamer 22.

Na ingechecked te zijn zitten we nu heerlijk te genieten op het terrasje van ons kamertje. Zometeen even richting het dorp om wat te gaan eten.

En we lopen naar Utah Beach. Daar zit Plage deLa Breche. Dit jaar weer geopend dus we gaan maar eens kijken wat het is. Natuurlijk werp ik eerst weer een blik over het strand naar de zee. Het is eb dus het strand is heel erg breed.

Na oesters en een ribeye nu wachtend op Willem zijn toetje. Ik zit alweer helemaal vol. Zometeen terug naar het chateau en in de chill stand. Tot morgen!

Geschreven door Christelopavontuur