Het is vanmorgen lekker koel. Dus rustig wakker worden en koffie drinken voordat we bij Suzanne gaan ontbijten. En ik zie weer die zonnebloemenvelden in de verte. Dit jaar staan er voor La Chouette geen zonnebloemen maar is er Soja geplant. Dus die wandeling gaat echt gebeuren.

Willem ligt te chillen in zijn hangmatje en ik besluit alleen op pad te gaan. Fototoestel en rugzakje mee met telefoon en water. Ik zak af naar het meertje en loop via de bosrand richting het eerste veld met zonnebloemen. Het ligt net achter de bossen dus ik heb alle gelegenheid om daar tussen mijn favoriete bloemen rond te struinen. Ik stuur Willem een foto en de locatiemelding. Mocht ik de weg niet terug kunnen vinden dan weten ze waar ik ben.

En hup naar het volgende veld met zonnebloemen. Hiervoor loop ik eerst langs akkers met soja en maïs. Het wordt al aardig warm maar goed, ik heb mijn pet op en water mee. Deze ronde die aan het eind via het kasteel terug loopt die wil ik natuurlijk maken.

Wanneer ik langs de velden zonnebloemen ben gelopen zie ik in het bos een hutje staan. Natuurlijk ben ik weer nieuwsgierig en loop ik het bos in. Het is één van de jagershutjes. Ik loop door het bos verder. Niet nadenkend dat het geen normaal pad is. De bramenstruiken en brandnetels zijn best hoog en ik heb een korte broek aan. Gelukkig wel mijn wandelschoenen aan. Dat scheelt voor de doornen. Maar mijn benen worden niet ontzien. En ik moet door. Geen handige zet van mij natuurlijk. Het kan ook nooit normaal. Ik zie nog een hut, een caravan die ingekleed is met doeken en hout. Voorzichtig loop ik over de balken de hut in. Misschien zie ik waar ik ongeveer ben. En ja, ik moet nog een stukje verder en dan kom ik op het pad van het kasteel uit. Laat dit stuk nu dichtbegroeid zijn. Dus met reuzestappen en proberen niet nog meer krassen en brandneteluitslag te krijgen ploeg ik door. Wat een verademing als ik bij het pad uit kom! Ondertussen loopt het zweet van mij af. Het is al rond het middaguur en de temperatuur is al hoog. Rond de 35 graden. Het moet niet gekker worden.

Het pad langs het kasteel is helemaal open. Geen plekje schaduw. Ik stap dapper door en tegen de heuvel op tot ok aan de weg kom bij de kerk. Schaduw!! Even op adem komen en de laatste meters naar La Chouette lopen. Suzanne kijkt verbaasd op als ik door de poort binnen loop en verklaard me bijna voor gek. Wel begrijpelijk natuurlijk.

Terug bij de tipi ligt Willem nog steeds in dezelfde houding in zijn favoriete hangmat. Maar voordat er ook maar iets anders gebeurd moet ik in het zwembad. Afkoelen. Heerlijk gewoon. De verdere middag brengen we lezend door en 's Avonds heeft Suzanne weer lekker gekookt en we borrelen nog wat na. De dag is weer omgevlogen.

Geschreven door Christelopavontuur