Zoals ik al eerder heb opgemerkt.....het is nooit saai ;)

Vroeg wakker in Duinkerke. De zon staat al hoog aan de hemel. Eerst eens een bakkie koffie op de kamer en alvast de tassen weer in pakken. Vandaag richting ons volgende doel. Normandie. En op die route over Pont de Normanie!!

Maar first things first...ontbijt! Koffie, stokbroodje, croissants. Simpel maar lekker. En omdat we om 7 uur al aan het ontbijt zaten hebben we tijd over om alsnog naar de pier te lopen waar de boten aanlegden om de militairen, die geevacueed moesten worden, soms dagen stonden te wachten tot ze mee konden op een boot. Tussen alle bombardementen door. Met een privegids die Willem heet en mij er alles over kan vertellen, wandelen we over de pier en langs wat bunkers. Even een uurtje wandelen met dit stralende weer.

En dan is het tijd om te gaan. Het is ongeveer 4,5 uur richting Quineville. Quineville ligt aan Utah beach. We verblijven daar 2 nachten in Hotel du Chateau de Quineville.

We gaan op pad en op zich ging de reis voorspoedig. We stoppen bij een wegrestaurantje om even koffie te halen. Willem pleegt ondertussen een telefoontje. Ik stap uit en hoor heel veel gesis. En een gasgeur. Hmmmmm....niet best. Ik roep Willem, die kijkt onder de auto en ja, er zit een gaatje in een van de 4 gastanks. En daar loopt de LPG uit! Even bellen met de ANWB wat de beste oplossing is. De Chevrolet heeft ook nog een benzinetank dus als het niet anders kan dan gaan we daar op verder. Uitkomst, tank leeg laten lopen.

Iedereen kent het liedje wel van Ed en Willem Bever...Hup daar is Willem met de waterpomptang.....hij ligt al onder de Chevy, ziet dat er een slang omgelegd kan worden zodat 2 tanks losgekoppeld kunnen worden. Dan blijven er in ieder geval 2 tanks over. Altijd beter dan niks. En dan begint het lange wachten.....we kunnen niet eerder verder dan dat de twee losgekoppelde gastanks, waarvan een met een gat er in, leeg gelopen zijn. En het is warm op de parkeerplaats. Maar we hebben koffie, broodjes, een WC. En 4 uur later.....jaaaaaa.....het gesis stopt. Ze zijn leeg. Ondertussen had ik al contact gehad met het hotel dat het wel veel later kon worden. Was geen probleem. De sleutel ligt klaar. En daarom ook de titel, het is nooit saai. Stress hebben we niet gehad. Je moet alleen geduld hebben.

Maar we gaan weer op pad. Nog een aantal uren te gaan. Eerst richting Pont de Normandie, een hele hoge brug. Schitterend maar ook spannend als je gigantische hoogtevrees hebt zoals ik. Gewoon filmen en gaan met die banaan. De weg gaat verder voorspoedig, een klein oponthoud bij de perifirique bij Caen maar dat mag geen naam hebben. Rond 8 uur komen we aan bij het Chateau. Nadat ik in eerste instantie ons naar het lokale gemeentehuis stuurde, kwam het gelukkig toch nog goed. De sleutel van onze kamer lag al te wachten op de balie met een briefje er bij. Het was supergoed geregeld. Alle spullen in de kamer en eerst op zoek naar wat te eten. En dat was er nog vlak bij het strand. Wederom een charcuterie vooraf en een stukje vlees met friet, wijntje erbij en we waren totaal tevreden. Terug in het hotel neemt Willem nog en Flocje en na een verfrissende douche vallen we in slaap. Morgen Normandie verder verkennen. Het is nooit saai...

Geschreven door Christelopavontuur