Na een goede nachtrust worden we wakker met het prachtige uitzicht op de bergen.......en sneeuw op deze bergen!! Dat gaat wat worden vandaag. Het is vreselijk koud buiten maar na het ontbijt gaan we richting Underberg. Daarvandaan vertrekt onze jeep richting Lesotho, een apart landje in Zuid-Afrika. Over de Sanipas mag je ook alleen met een 4 x 4 auto. Anders kan het ook gewoon niet. Onze gids, ik noem hem maar gids omdat hij een moeilijke naam heeft die ik niet heb onthouden, rijdt ons richting de Sanipas. Wederom een prive excursie. Ach, dat begint al zo'n beetje te wennen. Onderweg krijgen we veel informatie over dit gebied. Het is er echt heel erg mooi. En we zien die sneeuw.....

Bij de Zuidafrikaanse grens aangekomen krijgen we weer onze departure stempels en daar gaan we.....8 km niemandsland....al is het van Zuid-Afrika omdat het hun natuurpark is. Bij de grens stond een meneer met een besneeuwde auto die al aangaf dat het niet te doen was door de sneeuw. We zien wel hoe ver we komen, zegt onze gids. Onderweg worden we getrakteerd op geweldige vergezichten, verschillende soorten antilopen, vogels en bergmarmotten. En ineens is het daar......de sneeuw...Ik had al stress in mijn knietjes omdat mijn hoogtevrees begon op te spelen en toen ook nog sneeuw op de smalle weg! Onze gids neemt met moeite de eerste bocht....al glibberend. Daarna weer een stukje gewone weg want daar was de sneeuw weggesmolten door de zon, toen de tweede, steile helling. Dat ging dus niet lukken. We glibberden gewoon weer achteruit! Onverantwoord dus. Onze gids rijdt achteruit en parkeert de auto in een kleine inham. Dan maar lopen. Maar eerste helpen we nog even om een van de andere jeeps te draaien. Door gewoon ertegenaan te duwen draait ie al rond. Een half uur omhoog door de sneeuw. Ik ga natuurlijk weer op mijn plaat met camera en al voorover in de sneeuw. Al hijgend en puffend komen we bovenaan. Ik ben gebroken! We zitten op 2740 meter. Maar daar is de grens van Lesotho. We lopen eroverheen en we krijgen bij de mini immigratiepost onze toegangs en vertrekstempel in een keer. Hoeven we niet terug. Onze gids krijgt toestemming om de afsnijroute te nemen naar de hoogste pub van Zuid-Afrika. Daar rusten we uit en eten en drinken wat. Na een klein uurtje lopen we het stuk weer naar beneden naar de auto. Er zijn stukkken die gewoon al erg glad zijn. Als dat gaat opvriezen dan is er morgen helemaal geen houden aan. Natuurlijk glij ik bij de trip naar beneden weer op mijn bips. Weer onder de sneeuw, maar goed. Naar beneden gaat makkelijker dan naar boven. Onderweg kijken we nog even bij een motorrijder die probeert omhoog te komen. Hij wordt met behulp van de sneeuwruimers (is een breed begrip want deze jongens met scheppen die de weg vrij moeten maken hebben eigenijk niks gedaan) naar boven geduwd. Eigenlijk gekkenwerk, maar hij probeert het toch. Wij beginnen weer aan de afdaling. Onze gids brengt ons weer bij onze auto en na een bezoekje aan de Spar gaan we weer terug naar het hotel. Het was weer een bijzondere ervaring in een schitterende omgeving. Morgen naar Coffee Bay, aan de oostkust. Daar blijven we ook weer twee nachten logeren.

Geschreven door Christelopavontuur