Zo, mooi begin van het verslag. Vanochtend normale tijd opgestaan om te ontbijten. Om half 10 moeten we bij het opstappunt voor de Buggytour zijn. Eerst handelen we de formaliteiten af. Voor het geval we van een berg afrijden enzo. We geven op wat we willen eten voor de lunch, vis of kip. Vis dus, op aanraden van onze gids.

We lopen naar de Buggy en de gids past alles op ons aan. De stoel kan ongeveer 10 centimeter naar voor. Ik kan bij de rem en gaspedaal. Het is verder een automaat dus de rest heb ik niet nodig. Ik doe een opgevouwen trui in mijn rug zodat ik beter bij het stuur kan. De buggy is nou eenmaal niet gemaakt voor smurfjes zoals ik. Er blijft nog maar een probleem over. Ik moet de rem intrappen en dan het contact omdraaien om de buggy te starten. Maar ik zit ook ingesnoerd in de riemen. Dusssss........armen te kort. Kan er niet bij. Gelukkig helpt onze gids ons iedere stop weer op weg.

We rijden met 6 Buggy's. Een Franse familie van 5 personen, 2 Duitsers, wij en de gids in zijn buggy. In het begin is het rijden nog wat onwennig maar we rijden binnen 5 minuten off road en dan moet je wel! En dat is toch leuk! We genieten ervan!. Bij de eerste stop, Tarajalejo, geef ik Peggy een korte uitleg over de action cam zodat ze onderweg wat filmpjes kan maken. En daar gaan we weer. Een stukje over de snelweg door La Lajita, daar verlaten we de verharde weg weer en rijden we door een mooi ruig landschap waar we buiten Pajara een stop maken om foto's te maken. Onze gids verteld tussen neus en lippen door dat op die plek gisteren een jongen van de berg was afgereden omdat hij nogal roekeloos reed. Nou, dat zijn wij in ieder geval niet van plan.

Next stop, Puerto de la Pena. Hier is ons restaurant waar we gaan lunchen. We krijgen soep, uienringen en brood als voorgerecht. Daarna aardappeltjes, sla en vis. Erg lekker allemaal. Koffie na en we zijn weer klaar voor de rit. We maken nog even wat foto's van het zwarte strand en de zwarte grotten en dan weer terug naar de Jeep. We gaan weer op weg naar de volgende stop.Dit is het strand van playa de Garcey Hier is de SS American Star gestrand in 1994. Het had een luxueus hotel in de haven van Phuket, Thailand moeten worden maar door stormen vanuit Marokko is het schip gestrand. Nu, na al die jaren, is er nog maar een heel klein stukje over en ligt er overal roestig ijzer van de boot. Ook is er in deze baai een mooie natural bridge. Peggy is er samen met mij en de gids, over de stenen heengelopen. Dapper weer!

We rijden door de bergen met haarspeldbochten en dieptes. Ik geef geen krimp en laat mijn hoogtevrees dit keer niet winnen! De buggy moet verder. Ik vind mezelf ondertussen wel vreselijk dapper dat ik dit toch maar doe. Volgende stop is Playa de la Pared. Hier gaan we weer een stop maken waar ooie golven te zien zijn en weer een natural bridge. Het uitzicht is elke keer spectaculair. Hier kunnen we geen genoeg van krijgen. Ondertussen zijn we al heel wat uurtjes onderweg. Verhard en onverhard.

Laatste stop is Costa Calma. Ook weer onze thuishaven. We rijden door Costa Calma heen en gaan weer off road. En nu dan de berg op. Langs de afgrond met toch wel grote gaten in de weg. Het zwaarste stuk tot nu toe, moet ik zeggen. Maar niet piepen, doorgaan!! Gas geven zou Jacco zeggen. Dan heb je niet zoveel last van die gaten. En dat heb ik gedaan. Stuur goed vasthouden en naar boven! Daar vandaan zien we de windsurf en Kitestranden waar in juli en augustus internationale wedstrijden gehouden worden. En weer sta ik hoog op de berg bij een afgrond. Ik moet toch foto's maken. Onze gids vertelt dat hij bij de surfschool beneden gewerkt heeft en dat daar 60 surfinstructeurs in dienst zijn. Wanneer het hoogseizoen is dan zijn die allemaal op dat strand aan het werk. Kun je nagaan hoe druk het er dan is!

Naar beneden! Diezelfde berg met gaten in de weg weer af. Gaat goed. Door Costa Calma heen en hoppa! We rijden een parkeergarage in. Dat was de Buggy parkeerplaats. Einde van een geweldige dag. We worden bij onze huurauto afgezet en we rijden terug naar ons hotel. Nagenietend op ons eigen terrasje en kijkend naar de door onze filmer Peggy gemaakte opnames van de rit. We zijn moe maar voldaan!

Geschreven door Christelopavontuur