Eind april 2019. In Spanje regende het pijpenstelen en in Nederland scheen de zon volop.
Het kan verkeren. Ik besloot de eerste week van de vakantie, mijn geboekte ticket naar Granada ten spijt, in Holland te verblijven. Uiteindelijk boekte ik een last-minute voor de laatste week naar.... Alicante!
Alicante heeft een imago. Namelijk het imago van een zeer toeristich oord waar verder weinig te beleven valt. Niets is echter minder waar. Er gaan inderdaad onnoemelijk veel vluchten naar 'Alacant', maar het overgrote deel van de mensen pakt direct de bus of auto naar Torrevieja, Benidorm of andere oorden.
Alicante (ong. 340.000.inwoners) is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en ligt uiteraard aan de kust. Niet ver bij
Valancia vandaan.
Alicante in een paar woorden? Palmbomenboulevards, vriendelijke locals, basiliek de Santa Maria, witte stranden, de Explanada....

Vriendelijke locals. Dat is altijd makkelijk gezegd, het is natuurlijk maar net wie je tegenkomt. Toch heb je een gevoel bij een bepaalde plek. Gebaseerd op het handelen van mensen in de horeca, ontmoetingen met locals, verhalen van andere toeristen. O, en Google geeft meer dan 22.000 resultaten op de Nederlandse zoekterm 'Alicante vriendelijke mensen'.
In mijn perceptie en naar mijn bescheiden mening is Alicante inderdaad een stad met vriendelijke mensen. Niet al te groot en dat komt de vriendelijkheid vaak ten goede.
Vanaf Castillo de Santa Barbara heb je echt een waanzinnig uitzicht over de stranden. Welke Spaanse stad heeft dat?

Voor de goede orde even een stapje terug. Ik vloog met Corendon, tenminste dat dacht ik. Het bleek een vlucht van Corendon in een Transaviatoestel te zijn. Dat zal me natuurlijk een rotzorg zijn, maar het verklaarde wel waarom het online inchecken via Corendon niet lukte.
Enfin, ik zat op tijd in de vliegmachine en er werd me door de stewardessen meermaals gevraagd om van plek te wisselen. Is mij allemaal best. Uiteindelijk belandde ik op de achterste rij met Jordy en Christa, twee dertigers die in de buurt van Alicante bleken te wonen.
Er bleken wat problemen te zijn met de bagage van enkele passagiers, dus we moesten nog even blijven staan. Wij hadden genoeg gespreksstof en we werden keurig voorzien van een paar lekkere bacootjes.
Ik had me niet echt verdiept in transport van Alicante Aeropuerto naar mijn 'hotel'. Als een engel uit de lucht boden Jordy en Christa me aan om me met de auto naar mijn 'hotel' te brengen.

Hotel schreef ik al een paar keer tussen haakjes en dat is niet zonder reden. De stopcontacten hingen los uit de muur, het bed viel uit elkaar en het raam kon niet dicht. In de gemeenschappelijke keuken hadden mijn medegasten inktvis gebakken voor half Alicante. Niet te harden. Maar ja, de plek was centraal en ik wilde weer voor een dubbeltje op de eerste rang... Eigen schuld...

Ik leerde de eerste avond meteen Jantine kennen, die als barkeepster werkt in Alicante. Nederland verlaten en daar een nieuwe start gemaakt. Niet gek.
Ik ontmoette de spraakzame Toni, een Spaanse binnenhuisarchitect. Het klikte goed en hij liet me de stad en (iets teveel) cafés en nachtclubs zien. De volgende dag lunchten we samen (Even geen vis i.v.m. geur van calamares). Ook liet ik zijn hondje uit, omdat bij even wat met klanten moest regelen.
In de tussentijd raakte ik in contact met JJR uit Dokkum (Fr.).
We besloten samen verder te genieten en te reizen. Ik kon stiekem mijn onderkomen ontvluchten en bij hem overnachten, dus dat kwam goed uit. Muy bien!

JJR wilde ook naar Madrid, dus we pakten na enkele dagen Alacant samen de trein naar 'El Capitál'.
Bekend van?

Ik kan natuurlijk vanalles opnoemen. Real Madrid (boeie, Ajax is twee klasses beter), Prado (boeie?), kilometer 0 in Spanje, de enorme hoeveelheid tapasbars in de barrios... Tsja.
Nee, Madrid staat momenteel maar voor 1 ding. Laten we eerlijk zijn.
La casa de papel! Check zelf de foto's maar. Herken je iets of niet? Laat je reactie achter bij de comments!

Al zittend in de trein verbaasden we ons over het werkelijk afzichtelijke uitzicht. Dor, geel, niks te zien. Jammer. Wel een heerlijk snelle trein. 2 uur en 38 minuten en dat over een afstand van dik 400 kilometer. Proraillo doet het goed daar.

Madrid. Of 'Madrie' zoals het eigenlijk ongeveer uitgesproken hoort te worden.
De hoofstad van Spanje met 3,3 miljoen inwoners. Daarmee is het, na Londen en Parijs, de derde stad van Europa.
En Madrid is inderdaad groot. Toch voelt het niet altijd zo aan, bijvoorbeeld in vergelijking met Barcelona. Madrid is wel toeristich, maar de stad kan het bolwerken.

Wist je dat Madrid op een verbazingwekkende 667 meter boven de zeespiegel ligt, op sommige plaatsen zelfs boven de 700 meter!
Madrid heeft trouwens meer dan 250 metrostations en exact 585 cines (bioscoopzalen).

Drie dagen waren prima om een indruk te krijgen van de stad. Ik slenterde over Plaza de Mayor, keek Spurs - Ajax in een Vlaams café (Donny van de Beek, van de Beek, Donny van de Beeeeek klinkt uit Spaanse kelen nóg lekkerder!), had lunch bij de typische tapasbars en broodjeszaken, ging met local Antoine op pad in Lavapies, bezocht met hem ook een dakterrasbar, maakte een wandeltour met JJR langs de belangrijkste gebouwen. Helaas had ik niet de tijd om alle filmlocaties van La Casa de Papel te bezoeken. Ik moet terug voor seizoen 4 uitkomt! Hasta luego, Madrie!

O ja, ik vloog terug via Frankfurt am Main, om vervolgens met Flixbus naar Nederland te reizen. Chelsea speelde in Frankfurt en het was een gezellige avond met de Engelsen. De stad zou ik lekker overslaan. Niks te beleven.
Oké, er staan wat mooie gebouwen. Helaas is Frankfurt tijdens WO2 volledig platgegooid. Niks (meer) aan te doen. Wel is de oude binnenstad weer in de oude staat neergezet. Als Germanofiel kan ik echter zeggen dat Frankfurt niet thuishoort in de lijst van mooiste Duitse steden.
Veel plezier met de foto's en tot snel. Bis bald!

Geschreven door Petersreisdagboek