Na een geweldige tijd in Sararajevo pakte ik vroeg het vliegtuig naar Boedapest in Hongarije, om de volgende dag door te vliegen naar Kiev in de Oekraïne.
Enkele jaren geleden had ik Boedapest al 5 dagen bezocht en ik was niet echt onder de indruk. Oké, er zijn mooie gebouwen en het weer is er vaak goed. De Hongaarse keuken is daarnaast ook prima. Echter is het een enorm smerige stad met gigantisch veel autoverkeer en smog. Zwervers liggen voor de pinautomaten en de stad wordt overspoeld door Britse toeristen. De lokale bevolking echter slaat alles; zelden heb ik zulke onvriendelijke mensen meegemaakt als in Boedapest.
Tijdens deze korte stop-over was de ervaring weinig anders. De politie stond weer in de bosjes te wachten tot toeristen een paar meter naast een zebrapad overstaken, om ze vervolgens te bekeuren.
Bij metrostations proberen (al dan niet legale) controleurs toeristen te flessen door net te doen alsof hun kaartje niet geldig is.
Je mag verder blij zijn als serveersters je een blik waardig gunnen als ze je biertje op tafel mieteren.
Daarnaast waait er onder de huidige regering een extreem-rechtse storm door de stad en het land wil steeds liever de EU verlaten. Ik zou zeggen: waar wacht je nog op? 😉. De hoofdstad is mogelijk niet representatief voor de rest van het land.

Na een kort, maar lang genoeg verblijf in de Hongaarse hoofdstad ging het de volgende dag verder naar Kiev. De hoofdstad van de Oekraïne.
Oekraïne is het grootste land van Europa, als je Rusland tot Azië rekent.
Groter dus dan Frankrijk en ongeveer 15 keer zo groot als Nederland.
De hoofdstad Kiev tikt de 3 miljoen inwoners aan. Een veel gehoorde uitspraak is dat de totale economie van het land net zo groot is als de economie van Noord-Holland. En dat blijkt ook uit onderzoeken.
In de lijst van armste landen van Europa pakt het dan ook de tweede plaats, na Moldavië en boven alle voormalig Joegoslavische landen.
Kiev is dan ook ongelooflijk goedkoop. Koffie, bier, broodjes; in principe betaal je voor niets meer dan een euro.
Het gemiddeld maandsalaris ligt dan ook op 369 euro per maand (2015, CBS).

Aangekomen op de airport wisselde ik 50 euro voor een pakket biljetten van ongeveer een kilo en pakte een veel te dure taxi naar de binnenstad.

Het hostel dat ik had geboekt bleek overboekt en ik moest op zoek naar een andere plek. Het was een schot in de roos, want ik belandde op een hele fijne plek midden in de stad. Al was het knap lastig te vinden, aangezien straatnaambordjes niet gebruikelijk zijn in dit land en het Cyrillisch alfabet wordt gebruikt.
Kiev is echt een schitterende stad en met name de atmosfeer daar heb ik als uniek ervaren. Kiev bruist, Kiev leeft. Er zijn weinig West-Europeanen, misschien vooral vanwege het negatieve imago sinds er oorlog woedt in delen van het land. Door hostelmedewerkers, taxichauffeurs enzovoorts word je overal gewaa
In het weekend wordt de hoofdboulevard volledig afgesloten voor verkeer.
De lokale bevolking is opvallend openminded en met Engels kom je er redelijk uit de voeten.
Gedurende mijn verblijf daar heb ik veel fantastische mensen ontmoet uit Oekraïne, Azerbaidzjan, Turkije, Taiwan, Japan, Finland en Denemarken. Tijdens mijn reis heb ik veel, heel veel mensen ontmoet. De meeste behoorden tot de categorie leuk en sommige tot de categorie minder leuk. Medereizigers weten dat je soms ook mensen van de positieve buitencategorie ontmoet. En het kan zwaar zijn 'afscheid' te moeten nemen van mensen met dezelfde mindset en/of ziel. Dat is eigenlijk naar mijn mening het enige nadeel van reizen.

Op een van mijn dagen in de Oekraïne maakte ik een dagtour naar Chernobyl. De tour eiste wat voorbereiding. Zo moest ik van tevoren een speciaal dagvisum aanvragen en een medische verzekering afsluiten. Zondagochtend om 07:45 uur stond de bus klaar om ons naar Chernobyl te brengen.
De kernramp van Tsjernobyl, zoals de plaats in het Nederlands wordt gespeld, was een ernstig ongeluk met een van de kernreactoren van de Kerncentrale Tsjernobyl dat plaatsvond in 1986 nabij de gelijknamige Oekraïense plaats (toen nog Sovjet-Unie) Tsjernobyl, vlak bij de grens met Wit-Rusland. De reactor ontplofte midden in de nacht, toen de meeste inwoners van Tsjernobyl sliepen.
Bij de brand en de explosie kwamen 31 mensen om. Meer dan 24 uur later, op 27 april, kwam de evacuatie van de directe omgeving op gang. Na ongeveer tien dagen waren 136.000 mensen geëvacueerd uit een gebied met een straal van 30 km rondom de reactor. Ongeveer 3500 inwoners weigerden het gebied te verlaten. De 30-kilometerzone is sinds 2012 weer bewoonbaar omdat de straling voldoende is gedaald.
Veel mensen vragen zich af hoeveel slachtoffers de ramp heeft geëist.
Een antwoord is lastig te geven.

Literatuuronderzoek is gedaan door de Wereldgezondheidsorganisatie. In 2006 is het rapport uitgebracht. Onder de 600.000 mensen die ten gevolge van deze kernramp de hoogste stralingsdosis opgelopen hebben zijn naar schatting in totaal zo'n 4000 doden gevallen. Onder 6,8 miljoen besmette mensen uit de overige gebieden zijn naar schatting 5000 mensen overleden (bron: WHO).

Niet het hele gebied is te bezoeken. Het Wit-Russische deel bijvoorbeeld is nog altijd niet veilig genoeg.
Tijdens de tour liepen de gidsen met Geigertellers, die meten hoe hoog de radioactiviteit is. Het was verplicht om een lange broek en lange mouwen te dragen. Ook was het ten strengste verboden om dingen aan te raken.
Bij het verlaten van het gebied moesten we twee keer door een radioactiviteitscheck. Ik kwam er feilloos doorheen, in tegenstelling tot iemand anders die haar trui moest achterlaten (wat met 32 graden niet heel erg was).
Het was een 'amazing' ervaring om Chernobyl te bezoeken. De inwoners van verschillende dorpen hadden slechts enkele uren om hun dorp te verlaten en vrijwel alles is nog in de oude staat. In verschillende dorpen wonen nog mensen op dit moment.

De overige dagen in Kiev besteedde ik aan conversaties met de overige hostelgasten en elke ochtend en avond gingen we uit voor respectievelijk koffie en bier.
4 dagen Kiev was veel te weinig!
Ik had echter een vlucht naar Athene geboekt en met pijn in het hart nam ik afscheid van deze waanzinnige metropool en mijn medereizigers...

Geschreven door Petersreisdagboek