'Bosnië-Herzegovina: de onbekende parel van de Balkan' (travelta.nl)

Na mijn avonturen in Trebinje miste ik de volgende ochtend de bus naar Mostar.
Uiteindelijk vond ik er nog eentje en na drieënhalf uur door het prachtige landschap van Herzegovina te hebben gereden, kwam ik aan in Mostar. De stad van 'de brug' (Stari Most).

In 1993 werd de ellipsvormige brug volledig verwoest tijdens de oorlog. In Mostar waren hevige gevechten uitgebroken tussen het Bosnische leger en de Bosnische Kroaten van de Kroatische Republiek Herceg-Bosna. Wie de brug vernietigd heeft wordt betwist door sommige Kroaten. Nu is hij stukje bij beetje gereconstrueerd en nu is het de belangrijkste attractie van de stad. Voetje voor voetje schuifelen de toeristen eroverheen. Zestien jaar geleden lag de brug nog in brokstukken en was er een houten constructie waar je overheen kon en waar de mannen en jongens van Mostar vanaf doken.
Want dat is een hele lange traditie. Of je nu moslim, katholiek of orthodox bent, een echte man ben je pas als je van de 15 meter hoge brug hebt gedoken. Dit doen de bewoners dan ook steevast op zestienjarige leeftijd. Tegenwoordig duiken veel mannen voor het geld, ze verzamelen bij alle toeristen genoeg euro’s en Bosnische marken om de duik te wagen.
Als toerist kun je dit niet zomaar doen. De duik is meer dan 20 meter en het water van de Neretva is ijs- en ijskoud.
Mostar is niet groot, ongeveer vergelijkbaar met Alkmaar. De stad ligt 80 kilometer onder Sarajevo en is minstens zo populair.
Ja, Mostar is heel toeristisch. Maar toch proef je overal nog de authentieke, Arabische sfeer. Overal moskeeën, minaretten, de roep van imams en de geur van heerlijk oosters eten. Mostar is echt. En bloed- en bloedheet. Overdag is het dwalen door de prachtige smalle straatjes vol kasseien een zware opgave. 's Avonds is een beter plan.
Warm weer maakt dorstig en ik besloot met Marc, een Ier die in China woont, op pad te gaan. Vele leuke gesprekken, livemuziek en lekkere biertjes later zochten we ons bed op. We hadden voor weinig ter plekke een kamer gehuurd in de stad. Marc zou ik later op mijn reis nogmaals treffen in Zagreb, maar daarover later meer.

Mensen vragen me wel eens of het niet onveilig is in de Balkan. Bosnië is dat zeer zeker niet. Kroatië behoort zelfs tot de veiligste landen van Europa. Montenegro, Macedonië... niet onveilig. Ik heb me in elk geval niet onveilig gevoeld. Oké, Roemenië en Servië zijn geen hele veilige landen. Maar met de juiste voorzorgsmaatregelen (geen dure spullen meenemen, je paspoort in je kamer laten, niet teveel geld op zak) heb je weinig te vrezen. En vooral: houd je aan de lokale wetten. Ik vraag altijd aan locals of er dingen zijn waar ik echt op moet letten. In Cluj (Roemenië) en Skopje (Macedonië) heb je bepaalde wijken waar je vanwege grote groepen gypsies beter niet kunt komen als het donker is. Je moet er ook weer niet teveel bij nadenken, natuurlijk. Is Amsterdam tenslotte zo veilig?

Mostar was in elk geval niet onveilig, behalve als je te weinig drinkwater hebt gekocht. Uit de kraan drinken is uiteraard een zeer slecht plan.

Mostar was weer weer een prachtig hoofdstuk in het boek dat 'Zomervakantie 2018' heet. Over is de reis nog lang niet. Via Split en Brac Island, waar ik Mignon weer ging opzoeken, ging de reis verder naar Zagreb. En Slovenië. Je gaat geheid je vingers aflikken bij de verhalen over Brac, Zagreb en Slovenië. En de foto's van Slovenië! Die mag je niet missen! Nog even geduld en geniet tot die tijd van de foto's van Mostar!

Doviđenja!

Geschreven door Petersreisdagboek