Jerusalem here we come! Wat waren we benieuwd naar deze bijzondere stad! Per trein en bus vertrokken we oostwaarts, alwaar we last-minute in een 4-sterrenhotel zouden verblijven voor bijna niks.
Aangekomen op het treinstation wachtte ons de eerste verrassing: de Israëlische taxichauffeurs mochten niet naar het Oostelijk deel van de stad rijden. Uiteindelijk vonden we een Palestijnse chauffeur, Diab, die ons naar ons hotel reed, dichtbij de beruchte Damascusgate.

Wat een stad is Jerusalem! De stad is opgedeeld in vier wijken: een Arabisch deel, een Joods deel, een Christelijk deel en een Armeens deel.
Onze eerste kennismaking met onze wijk waren de nauwe straatjes achter Damascus gate waar Arabieren hun waar verkochten en waar kinderen met speelgoedpistooltjes 'oorlogje' speelden.
Zonder dat we het doorhadden liepen we voorbij de Klaagmuur, waar we 's avonds terug zouden keren om te ervaren hoe het daar werkt. Op de Tempelberg prijken een synagoge en een moskee naast elkaar. Voor zowel de Joden als de Moslims is dit een heilige plek. Kilometers zijn we door de stad getrokken. Onder de indruk van alle indrukken ploften we 's avonds neer voor Israëlische tapas en later voor een borrel bij wat onze vaste plek zou worden.

Dinsdag bezochten we Yad Vashem, het grootste Holocaustmuseum ter wereld. Niet eerder heb ik een museum bezocht dat zoveel indruk maakte. En dat wil wat zeggen, gezien mijn bovengemiddelde interesse voor WO2. Na er ruim 5 uur te hebben doorgebracht waren we totaal leeg, maar ook weer vol van alle indrukken. Meer informatie over het museum heb ik onder de foto's geplaatst.
De rest van de dag waren de banken van de Irish Pub ons domein.

Woensdag zijn we met Diab in een privéauto naar Palestina gereden. Aangekomen in Hebron werden we streng gecontroleerd en vervolgens geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Bij een controle vroeg een agent mij of ik een mes in mijn tas had zitten.
Winkeliers zijn alles kwijtgeraakt, straten zijn afgesliten voor Palestijnen en Palestijnen worden belaagd door Joden die wonen in de Joodse nederzettingen.

Om een nog beter beeld te krijgen van wat er in deze stad gebeurt verwijs ik naar deze link:

https://rightsforum.org/opinie/where-is-your-knife- −-een-dag-in-hebron
(Tekst kopiëren/plakken)

Een hele interessante en indrukwekkende ervaring om ook in Palestina te zijn geweest. Het is wel duidelijk dat het langslepende conflict nog lang niet ten einde is.

Na Hebron bezochten we Bethlehem, de plek waar Jezus Christus geboren zou zijn. Na Bethlehem reed Diab ons naar de olijfberg in Jerusalem, vanwaar we een overweldigend uitzicht over de stad hadden.

Donderdag namen we de bus naar Tel Aviv. Dit busstation was tot enkele jaren geleden het grootste busstation ter wereld, met maar liefst zes verdiepingen. Vanaf Tel Aviv namen we de bus naar Netanja, dit hadden we op het laatste moment bedacht. We huurden daar voor 1 nacht een appartement vrijwel direct aan zee. Wat we daar hebben gedaan kunnen jullie wel raden.
Wat we niet wisten is dat Netanja een Franse enclave is. Menukaarten, borden; werkelijk alles was in het Frans.

Vrijdags keerden we terug naar T.A., om zo snel mogelijk weer een paar uur in de zee te dobberen tussen de vele vissen.
Ik gaf Mignon nog een rondleiding door Old Jaffa en we hoopten op een goede nacht...
Niets was minder waar. We werden de hele nacht wakker gehouden door verplaatsende hekken, deuren, katten, munten en weet ik wat allemaal.
Na een helse nacht stond om 6 uur de taxi voor om ons naar de airport te brengen. 10 dagen Israël zaten er op. Vol indrukken en met een gevoel van heimwee stapten we het vliegtuig in naar Boekarest.
Nog meer heimwee kregen we toen we ontdekten dat het halve vliegtuig vol zat met krijsende Roemeense kinderen, die zowel Mignon als ik goed konden nadoen.
Israël, tot snel! Lehitra'ot!

Geschreven door Petersreisdagboek