#11 Ceresola d'Alba- Monteu Roero - vezza d'Alba - Castagnita

Om 8.30 ben ik vertrokken, aangesterkt en uitgerust, met n ontbijt al op en 3x gecheckt of ik niks vergeten ben.
Loop opnieuw langs het municipio, er staat nu een grijze ambtenaar met bril en gekromde schouders die niet op de foto wil.
Bij de kapel v Santo Antonio werd ik gisteren onwel en heb er n hele tijd gelegen voor ik kon besluiten om te keren en n B&B in het gastvrije Ceresola te nemen. Het leek toen heel ver, maar was in feite maar 10 minuten.
Aan alle straten en akkers is goed te zien dat het, eindelijk flink geregend heeft vannacht. Vandaag is t zwaar bewolkt en er is hoge kans op regen. Fijn om n keer niet door de hitte te lopen.
Na 10 km kom ik aan in Monteu Roero. Er is hier weer wat hoogteverschil (400m): de warme Povlakte ligt achter me. N wijnstreek ligt voor me. Zodra ik me op n overdekt terras heb geïnstalleerd barst de regen los....

Het is nog 10km naar Castagnito, en het blijft voorlopig wel even regenen . Ik bel de parochie daar uit de lijst en weet alvast dat ik welkom ben in hun verblijf. Hij biedt zelfs aan me met de auto op te halen als de regen voor problemen zou zorgen. Ik schrijf eerst wat verder, tegen 13h is t droog. Ik loop onder n schitterend donkere wolkenlucht door de wijngaarden tot n plek om te lunchen... het is er wat vochtig maar regent niet. Terwijl ik mn brood oppeuzel met boter, Italiaanse vleeswaren en rucola breekt zowaar de zon door, ik moet meteen gaan smeren. Zonnebrandcreme.

De hele middag schijnt de zon, maar niet brandend. Ik doe n pasr boodschappen bij n kleine kruidenier en beklim dan de laatste 3km naar Castagnito. Boven gekomen bel ik de meneer vd parochie en eet vast mn vruchten yoghurts op bij de trappen vd kerk. Voor mn gevoel ben ik nu pas echt in Italië, de Po vlakte lijkt alweer lang geleden...
Giovanni komt me halen met de auto en brengt me naar t verenigingsgebouwtje vd jeu d3 boule club. Ik krijg n veldbed en kan douche en keuken gebruiken. Misschien niet heel gezellig ingericht, maar in een 'gite' als deze kan ik eindelijk weer eens zelf koken: pasta met courgette, ui, paprika en rode basilico saus. Lang geleden.... en het duurt ook lang op de kookplaat - maar wat fijn om weer zelf voor je warme eten te kunnen zorgen; de omgeving wordt er ook meer eigen door als je kunt douchen, wassen, koken.
S avonds komen de oude mannen uit het dorp: het is hun verenigingsgebouwtje. Ze vinden die pelgrim wel interessant, maken er wat oudemannengrapjes over die ik natuurlijk niet versta. Een haalt zijn mondharmonica te voorschijn en speelt voor mij t volkslied van Piemonte, Italië en Spanje. Later komt ook Giovanni, die mijn gastheer hier is, stempelt mijn pelgrimspaspoort (credenciale) af en geeft me t adres van de jeu de boule en kaartvereniging Castagnito zodat ik ze bij aankomst in Assisi kan schrijven 'una preghiera per me' - een gebedje voor mij graag. Dat zal ik doen. Met het geluid van de kaartende mannen op de achtergrond val ik in slaap op mn veldbed.

Geschreven door Michaelsvoettocht