De eerste nacht echt wild kamperen is alleszins meegevallen. Mn dubbeldaks lichtgewicht tentje fungeert als hermetische klamboe. Heb alles droog kunnen inpakken en was snel weer bij het oude kanaal. De vriendelijke diertjes die daarin rondzwemmen met hun snorharen boven water zullen wel broeder waterrat zijn. In Barberey was vroeger een naviduct, het kanaal boven de Seine. Nu zou je er bijna aan voorbijlopen maar in de 19e eeuw was t een enorme ingenieursprestatie.

Onder de ringweg v Troyes door. Had me voorgenomen bij het eerste de beste huis om water te vragen. Maar die bouwvakker holde letterlijk over straat. Ook t keurig voor kantoor geklede stel bij hun auto zagen er nogal gehaast uit die vroeg ik maar niets. Pas een kwartier later was er n man met koffers bij n campervan die me water gaf. Ook het eerste open cafe liet lang op zich wachten, was onvriendelijk en duur. En 3 vd 5 mensen die ik tegenkwam groetten niet terug. We zijn weer in de stad....
Maar een stel liep n eindje met me op en was erg geïnteresseerd in compostela. Ik bood n kop koffie aan, maar ze hadden een afspraak in n winkel (trouwjurk?). Om 10h is zo'n stadscentrum prima te doen en Troyes is echt mooi.

In de kathedraal krijg ik te horen dat in Troyes, ook buiten, mondkapjes verplicht zijn. Vandaar die stuurse blikken als ik mensen groette. Vervolgens heet de rector me persoonlijk welkom. Ze willen de bezoekers ook iets vd spiritualiteit vh bouwwerk meegeven (wie niet) en hebben daarvoor iets gevonden dat werkt. Een gratis boekje met uitleg over de glas-in-lood-ramen en de betekenis ervan. Bovendien kan ik een individuele rondleiding krijgen van mathilde. Zij past zich aan mijn tijdsbestek aan (wil om 11h naar de mis) en gaat in op mijn thema's. Het "logo"raam van Troyes: Christus en de pelgrim. Het leven v Franciscus. Het moderne beeld van de profeet. Ik vraag haar wat haar favoriete kunstwerk is. Ze wijst me op een gotisch raam vd kribbe. Ik zie t niet meteen: mooi, maar....? Maria ligt in t kraambed vertelt ze. Later, o.i.v. de Italiaanse Renaissance en allerlei theologie ontvangen jozef en maria hun herderlijke kraamvisite meestal geknield. Alsof ze te heilig is om last te hebben v/e bevalling en het vereren vd baby boven alles gaat. Maar deze meester glasschilder beeldt Maria af als een mens door haar op bed te leggen vooraan in de scene. Ik bedank Mathilde hartelijk maar gehaast. De mis is in het klooster vd Clarissen . Zgn. slotzusters, je ziet ze niet, zitten in aparte nis. Na afloop vraag ik de mevrouw naast me of ik n stempel zou kunnen krijgen. Normaal ben ik daar niet zo fanatiek mee. Maar na allerlei tussenpersonen en wachten merk ik dat dit stempel me emotioneerde. Alsof de zusters in hun gebed ook mijn tocht meedragen.
In n parkje neem ik uitgebreid de rust voor mn lunch. Het blijkt museum te zijn wat heb ik dat lang gemist. Ze vragen of ik echt wel kaartje wil, want ze sluiten over n kwartier. Had beter pas daarna geluncht. Maar ik wordt rechtsteeks naar de Giotto gebracht, en die sluit aan op mn tocht. Ik kom onderweg door zalen met mythologische schilderijen en archeologie. Daar had ik me n hele dag mee kunnen amuseren. Maar zo is t goed. Ik neem de busnaar de jeugdherberg. Net als i Reims is t O.V. weer flink schakelen. Waar is de halte, wanneer moet je er uit, waar koop je n kaartje. Maar ik verval niet in de zenuwachtigheid die ik als jongen al had in de HTM in Den Haag. Ook niet als vervolgens n controleteam instapt: ik heb mn kaartje bij de buschauffeur gekocht en niet gevalideerd. Vous n'etes pas d'ici? In mn domst mogelijke Frans bedank ik ze datze hetdoor de vingers zien. En constateer dat ik minder bang ben dan anders voor deze confrontatie met het gezag.
De jeugdherberg in n voormalige priorij heeft veel groen, rust en weinig gasten. Ik krijg n kamer met gedeelde voorzieningen waar nog 7 andere bij kunnen komen, maar dat gebeurt niet. Ik loop helemaal naar Leclerc om lekkere dingen in te slaan voor morgen. Maar nu kook ik mn pasta, tomatenpuree, blikje sardientjes en teentje knoflook dat ik al n week meesjouw voor het geval dat. Fijn om even zelf te koken - deze inductiekookplaat gaat in 1 keer goed. Er is ook n NL fietser die kampeert, op weg naar Santiago. Hij vertelt dat de gemeentecamping v Troyes gesloten is. Goed dat ik daar gisteren niet heen ben gegaan. Van n andere man krijg ik naald en draad: mn embleem met het Franciscaanse Tau kruis begint los te laten.
Al met al ben ik deze keer content met mn ervaringen in de grote stad. Ben open geweest naar de mensen die ik tegenkwam, maar heb maar heel beperkt, voor zover t bij mijn pelgrimage paste, binnengelaten wat de stad me te bieden heeft. Ik ben dan ook geen tourist, maar pelgrim. En met die instelling kun je overal terecht.

Geschreven door Michaelsvoettocht