Ontbeten met Claire, Hervé en Baptiste. Zij moeten naar werk en naar school, de gewone haast en de licht gespannen sfeer die ik herken - maar van heel lang geleden. Wat fijn dat ze gisteravond zoveel tijd maakten!
De bakker. De groenteboer. Bijna routine geworden wat ik daar koop, hoe ik me gedraag, hoe het vervolgens bovenin m'n rugzak verdwijnt.
Ik moet door het dal van de Isere, door Bernin, waar véél economische activiteit is. De microchipfbriek Thompson breidt uit. Mensen haasten zich naar hun werk. Grote winkelcentra, bedrijventerreinen. Parkeerterreinen voor de werknemers van Thompson, bouwkranen. Bussen en treinen voor forenzen. Flinke files bij de oprit van de snelweg naar Grenoble. Dit is een welvarende gemeente, zelfs de kerk heeft het hier relatief makkelijk: 5 geloofsgemeenschappen delen een team van 5 pastores. Dat is elders in Frankrijk (en NL) wel anders.
Steek de snelweg, de spoorlijn, de rivier de Isere over. Het duurt best lang om van Bernin naar Brignoud te komen. Daar drink ik koffie in een cafe, pin geld. Laat er m'n loopstokken staan en moet terug om ze op te halen. Dan kan ik de bergen in stijgen, na het massief van Chartreuse moet nu het Belladonna complex worden genomen. Daarna nog de MontCenis - maar dat lijkt dit jaar niet meer te gaan lukken. En ik zie al op tegen de toppen van 2000m de komende dagen als tegen een .... berg.
Het stijgen naar Laval is heel mooi, ik raak maar niet uitgekeken op de vallei van de Isere met al die gonzende menselijke economische activiteit, Grenoble in de verte, en ertegenover het massief van het Chartreuse plateau met de rotsen van de 'chemin de facteur' van gisteren - en schitterende wolkenpartijen erboven.
Kom langs een kasteel, waar normaal geen enkele wandelaar welkom is, alleen voor de Assisi pelgrims wordt n uitzondering toegestaan mits we ons voorbeeldig gedragen en vooral niet picknicken. Ik lunch dus ergens in een weiland. Er komen precies 2 dames voorbij als ik even op m'n telefoon zit. Men maakt op mijn verzoek ook foto's van mij.
Tegen de tijd dat ik in Laval ben is het 12h. Vanuit Laval zijn mijn beide medepelgrims teruggegaan naar Bretagne afgelopen maandag, ze konden niet over het Belladonna plateau komen vóór ze hun trein terug moesten hebben. Moet steeds aan ze denken. Ik ben nu verder dan zij gekomen zij het 4 dagen later. Tot nu toe kreeg ik mailtjes met informatie over open of gesloten winkels onderweg, van hier af voelt het als terra incognita. En het wordt veel hoger dan ik ooit geweest ben. En de etappes zijn erg lang, weinig bewoning. Heb ik genoeg proviand bij me? Wat gaat het weer doen? Ik wordt onderweg diverse keren gewaarschuwd: vanaf zondag wordt het slecht en gevaarlijk weer, dan moet ik ofwel in St Jean de Maurienne zijn gekomen, of elders (?) dagenlang schuilen. Vandaag zou ik 16 km naar Rivier d'Allemont moeten lopen als ik begonnen was in Laval. Voor die 16 km staan 7 uur: het is de hele tijd stijgen. Maar ik ben in Bernin begonnen en heb daar helemaal geen spijt van: het was een naamdag vol genade en ik ben er nog helemaal vol van.
Ik besluit in de loop van de middag te bellen met de alpenberghut bij de Col de Coche. Die zou half september al dicht zijn, maar de telefoon wordt opgenomen: ik ben welkom. Dat maakt de rest van de wandeling lichter: ik hoef niet meer te piekeren, ik heb 'n eindpunt voor vandaag. De route steigt alleen maar. Bernin ligt op ca. 250m, daarna moest ik dalen naar de Isere, vervolgens stijgen tot 1750m voor de berghut. Er zijn maar enkele korte stukken vlak, ben al lang blij als 't niet héél steil is soms. En ik geniet van de bergen, maak veel foto's. Zie zelfs 'n stukje van n gletsjer. Ik eet twee keer iets, maar vind 't lastig om écht rust te nemen als je daarna nog zoveel moet stijgen. Wel slaap ik even, een kwartiertje voor de hut, waardoor ik daar redelijk kwiek aan kom lopen. Al met al was deze dag stijgen veel minder 'n aanslag op m'n gestel dan gisteren, het steile dalen onder 'tijdsdruk'. Marian, de gardien van de berghut, staat me buiten al op te wachten, ik zwaai naar hem met m'n hoed.
Hij is hartelijk, sportief en joviaal, type jonge collega bewegingsonderwijs (die zijn allemaal óók sociaal zeer vaardig, bij ons op school althans ;-). De prijs valt me wel tegen: 40,- voor overnachting en diner en 1 biertje; 8,- ontbijt; 2 euro voor een warme douche - zonder licht. Er is geen wastafel of zo om je tanden te poetsen. Er is geen bereik, ik kan Hanna wel een SMSje sturen waar ik ben - dat is in de bergen wel geruststellend. Ik slaap in een stapelbed. Heb 't koud. Bij 't avondeten is er een groep Franse pensionado's (o.a. de ouders van Marian) die nogal luidruchtig zijn en eigenlijk alleen inside jokes maken. Ze vragen wel waar ik vandaan kom en waar naar toe enz, maar het is net of bergwandelaars heel anders zijn en denken dan pelgrims. Ik kan ze ook niet goed verstaan, een relatief nieuwe ervaring: met groepen is het totaal anders dan de vele individuele ontmoetingen waar ik me prima kon redden in het Frans. Ik beperk me dus maar tot het eten, schep 'n paar keer op. Geniet van het warme eten, de kachel die brandt. Op deze hoogte is buiten kamperen geen goed idee, m'n tentje sjouw ik de laatste dagen voor niets mee. Dan komt er nog n wandelaar binnen en schuift aan bij het eten. Ook hij stelt geen vragen of zo, maar we hebben wel wat steun aan elkaar in relatie tot die groep, af en toe een nonverbale grijns of knipoog helpt al om me minder vervreemd te voelen.
Als 't morgen lukt om St Sorlin d'Arves te bereiken (wordt dan wel een mega lange etappe met veel hoogteverschil) dan zal 't zaterdag wel lukken om naar St Jean de M af te dalen. Dan ben ik veilig voor 't slechte weer en kan de maandag daar vast wel doorbrengen in de stad. Misschien wel in de kathedraal assisteren in de mis? Niet te ver vooruitdenken. Morgen om 7h ontbijten met mijn kamergenoot en dan kijken hoe m'n lichaam het in de bergen gaat uithouden. De sfeer in zo'n berghut is een aparte, voor mij nieuwe ervaring. Ik moet veel aan m'n broer denken die in de bergen 'klettert'. En het gesnurk van m'n medewandelaar houdt me nauwelijks uit m'n slaap.

Geschreven door Michaelsvoettocht