St Maurice was n fijne plek om naast de kerk te bivakkeren. Het wordt n mooie warme dag. Rond 12u moet ik om water vragen, wordt zeer vriendelijk ontvangen door ouder echtpaar dat zelf ook veel bergwandelt. Krijg ijsblokjes en n speciale gel voor mn been. Limonade. Route advies. Om de hoek is n beeldje v Franciscus dat ik anders niet gezien zou hebben. Naar le Bridoire is maar 4 km, wel erg warm. Daar is wat industrie en lawaaierige verkeersweg. De bakker/kruidenier geniet van zn welverdiende vakantie. Het cafe is wel open: ijsblokjes, koffie, panache tel. opladen: het hele pakket.
Dan volgt er n supersteile klim over rotsblokken. Bovenaan is n spoorlijn. Ik vind de markeringstekens niet. Check de gps op mn telefoon: die gaat langs de andere kant van deze kloof! Dan maar terug naar beneden....en daar stond, inderdaad,het teken dat ik echt hier omhoog moet, kan niet anders (tenzij canyoning door waterval, maar dan omhoog).
Dus nOg n keer steil over de rotsen. Kan mn shirt wel uitwringen. Onder dat spoorwegviaduct door vind ik de markering. En blijf almaar verder klimmen naar Attignat.
Daar is n wc public naast de kerk, ikmag er kamperen. Met kraantje en wc papier. Geen licht, geen schoonmaakmiddelen. Als ik me was man ik m bril niet terugvinden. Paniek. Inmiddels is t a hschemeren. Haalmn zaklamp e vind bril terug.
Naast mn tent is n moestuin. ik mag er frambozen plukken, ook bladere voor thee en soort zuring voor sla. Helaas heb ik geen waterkoker en t wordt al vroeg donker. De hele dag wandelen is geen straf, maar wat zijn er daarna weinig uren daglicht enveel klusjes die tijd vergen, aan schrijven kom ik niet toe - bel wel meestal even met hanna.

Geschreven door Michaelsvoettocht