Zo heerlijk als in de kerk v Ordonnaz heb ik sinds Autun niet geslapen. Maar 1x wakker geweest - het regende pijpenstelen- en weer snel ingeslapen. Toen ik wakker werd kwam er licht door de gebrandschilderde ramen. Bad het ochtendgebed, zong Salve Regina uit volle borst nadat de kerkklokken t Angelus luidden. Heerlijk zo'n kerk voor jezelf alleen! En hordes touristen zijn er niet te verwachten deze ochtend: het is grijs, mistig en de regen valt gestaag. Ik neem t er maar even van, schrijf eindelijk weer eens voor mezelf met vulpen ipv 1vingerPindattwn. Heb t gevoel dat ik t te 'druk' heb gehad met pelgrimeren om aan mezelf toe te komen. Bovendien laat mn linkerscheenbeen merken dat de etappe v gisteren te zwaar was. Ijs is niet voorhanden, maar ik kan mn been omhoog leggen op de kerkbank. Pak in alle rust mn rugzak in. Waterdicht dit keer. Want bij t nieuwe opblaasmatje dat Hanna voor me meebracht hoort ook n "scnozzl" pompzak. (Woord doet me aan Roald Dahls BFG snoskomkommers denken...). Weegt niks, met n paar simpele bewegingen is t matje vol (zonder vochtige adem erin) maar ook waterdicht. Je kunt hem dus ook gebruiken als waterzak, waszak (rondslingeren met zeep erbij!) of als kledingopbergzak. Ik hou nu 1 van mn kostbare plastic tassen over voor mn dagboek, enveloppen en kaarten, stempel-credencial, vaccinatiebewijs e.a. papieren. Dat loopt op zich al zorgelozer. Bovendien kan ik me in de kerk helemaal droog inpakken. Tshirt (v merinowol, neemt zweet goed op en droogt snel), fleecejack, windjack en de dromedariscape eroverheen. Allemaal droog. Over sokken aarzel ik. Heb nu 1 paar natte en 1 paar vochtige echte wandelsokken (voor linker- en rechtervoet verschillend. En 1 paar droge wollen sokken. Besluit om die droog te houden en de vochtige aan te doen, ze zullen immers so wie so niet droog blijven. Mn rugzak is veel lichter, heb niet veel voorraad bij me en meer kleren aan dan bij goed weer. Uiteindelijk is t al tegen 11 als ik Ordonnaz verlaat. Doe nog n ansichtkaart bij de mairie in de bus om te bedanken en loop de regen in. Of liever gezegd: de zeer dichte mist, zelfs in het dorp heb ik mn GPSapp nodig om niet fout te lopen.

Maar eenmaal op de route is t zicht beter, goed genoeg om op de balisage (markering: oranje met zwarte Tau-kruis) te durven vertrouwen. Mn medepelgrims hebben gisteren besloten om naar Veyrin te lopen, dus de eigenlijke etappeafstand, waar ze gereserveerd hebben, maar dan over de asfaltweg. Ik vind zowel de lengte als t wegdek geen goed idee voor mn been: daarmee kies ik er wel voor hun aangename gezelschap te verliezen, misschien wel voorgoed. Maar zodra ik door de prachtige natuur loop, weilanden en bossen met mist, n mooie landweg, heb ik geen twijfel of spijt van mn beslissing. Wel even bij n zeer steil stukje helling bergafwaarts. Dat was superglibberig door de regen en daardoor gevaarlijk. Verschillende keren moest ik me met 2 wandelstokken stutten om niet te vallen. Een keer lukte dat niet en kon ik me net op tijd vastklampen aan een boomstam, anders was ik naar beneden gerold door de modder. De foto v/e pelgrim die eruit ziet als modderworstelaar had toch niemand van me kunnen maken 😉
Maar verder was t alleen maar prachtig en ik werd veeeel minder nat dan gisteren en helemaal niet koud. Alleen mn been liet merken dat 7 km voor vandaag welletjes is.

Innimond is n prachtig klein dorpje. Met n gite- een voorziening vd gemeente waar je spotgoedkoop en heel eenvoudig terecht kunt. Ik verheug me daar op, als kamperen afvalt is dat mn favoriete optie. Maar als ik in de bar ertegenover informeer, is hij volgeboekt. Eerst maar een kop koffie. En nog een. En ijsblokjes voor mn been. En mn telefoon opladen. Ik raak aan de praat met de eigenares die 6 weken geleden haar man heeft verloren. Om persoonlijke redenen schrijf ik niet meer. Maar uiteindelijk helpt ze me aan n plek om mn matje en slaapzak neer te leggen. Ze doet me denken aan een oudtante die ooit een hotelrestaurant runde - en de bijbehorende gastvrije hartelijkheid graag deed opflakkeren als wij als kinderen kwamen logeren.
Ik wandel even door het dorp. De tilleul (lindeboom?) bij de kerk is 4 eeuwen oud. De kerk is gewijd a d H.diaken Laurentius en was ooit n priorij v de abdij van Cluny. Het is nog steeds mistig- maar eigenlijk zou het prima wandelweer geweest zijn. Voor mij is t n prima rustdag, mn eten is op - morgen zien we wel weer verder.

Geschreven door Michaelsvoettocht