Vandaag het departement Nievre binnengetrokken, een prachtige wandeldag, windje, milde zon, lichtbewolkt helder uitzicht. Er zijn allerlei wandelaars op pad, o.a. omdat diverse pelgrimswegen door de morvan samenvallen. Bij aardige mensen eerst water en toen koffie gedronken. Geluncht naast spelende stiertjes (Charollais). In St.Andre en Morvan(mooie naam) was de kerk niet het bijzonderste maar de school: die was namelijk.... open! In vrijwel alle franse dorpjes zijn de voorzieningen verdwenen: cafe, bakker, school. Het ergste van alles is de school, zeiden mijn beide medewandelaars gisteren. Als die verdwijnt is voor jonge gezinnen het dorp veel minder aantrekkelijk en je leert nieuwe mensen niet meer kennen. Door de serie "de Luizemoeder" begreep NL dat de collega's in het basisonderwijs er gratis de taak bijkrijgen om ook de sociale en culturele verschillen tussen de diverse ouders op te vangen. Zou het wegbezuinigen op dorpsscholen nou echt opwegen tegen het om zeep helpen van het platteland? Of is dat gewoon het budget v/e andere managerspelende afdeling?
Een paar dagen eerder zwaaide 's morgens een raam open in een dorp en werd ik gegroet door een ongeschoren gezette man in hemd en sportbroekje. Hij wilde weten waar ik vandaan kwam. vervolgens kreeg ik n waterval over me heen over de Olympische spelen, waar Nl kennelijk in de top 3 stond van medailles/hoofd vd bevolking of zo. Het liefst had hij me v alle sporten het hele klassement verteld. Ik kreeg er geen speld tussen (laat staan koffie). Maar regelmatig is er iemand voor mij luisterend oor als ik dat nodig heb, nu was t gewoon mijn beurt. Toen ik zei dat ik verder wilde kwam t hoge woord er uit: we spreken elkaar niet meer in dit dorp. Volgens hem omdat t cafe dicht is, en omdat de gendarmes je als n crimineel behandelen als je erheen rijdt. Hij zal de terugweg bedoeld hebben. Maar hij wees naar de huizen vd nieuwe overburen die hij niet kende, terwijl we vroeger altijd met elkaar praatten hier, allemaal....
Na de lunch bij de dartele koeien en stiertjes daalde ik af naar het lac du Crescent. Meteen mn zwembroek aangetrokken en heerlijk gezwommen- al deed verder niemand dat. Pas daarna zag ik bij de brug n bord baignade dangereuse et interdit. Kon ik ook niet eerder weten. Ik moest nog n steile klim naar mn eindpunt. De auberge du crescent had n bord geplaatst: pelerins bienvenu, et bon courage met de beklimming. Opgefrist en mbv een stok uit het bos was ik zo boven. Daar maakte ik het eerste COVIDincident vd reis mee. Meestal ga ik al met mondkapje op en QRcode geopend op mn telefoon naar binnen. Maar de auberge had op haar menubord n mail vd mairie geplakt: "vanwege uw consequente weigering de pass sanitaire van de bezoekers te controleren, moet ik u tot mijn leedwezen rapporteren bij de prefecture". Maw je mag er niet meer zitten. Wel kon ik n bezorgmaaltijd bestellen, boodschappen dien voor morgen en voor 5,- gebruik maken v douche toilet wifi stopcontact enz bij de gite. Daar ging ik mn tentje opzetten, met enige twijfel vanwege de donkere regenwolken op dat moment, maar na douchen en kleren wassen was de zon terug. Het is leuk om er andere wandelaars te spreken, fransen en 1 NL. De meesten doen n rondje Morvan. Allen wachten op de afhaalmaaltijd die de man vd auberge na 19h kont brengen. Ik ben blij dat ik niet met 10 man strak naast elkaar in de slaapzaal lig maar in mn eigen tentje, vkak naast de -gesloten- dorpsschool van Marigny-l'eglise. En bij t eten drink ik n glaasje Merlot.

Ik kom langs n boom waar je als wandelaar iets achter kunt laten. Er hangen schoenen en schelpen in. Ik laat mn vork achter en n mini-deodorantje. Het taaie gevecht tegen overbodig gewicht gaat gram voor gram, maar na 3 weken begin ik er open voor te staan. De coffee-to-go beker die ik in Rocroi bij de Aldi had gekocht heb ik gisteren als souvenir aan beide dames met de wandelstokken gegeven. In vezelay gaf ik mn overtollige bouillonblokjes, op 2 na, aan een mevrouw die maths had gegeven. Ze kwam me later nog even speciaal vragen wat eigenlijk mijn reden is voor deze pelgrimage. Het deed me goed om daar iets over te kunnen vertellen aan iemand die het onderwijs begrijpt. Alsof dit luisterend oor op mn pad was gestuurd.

Geschreven door Michaelsvoettocht