Het pad langs de Cure was erg mooi, vrij veel kleine hoogteverschillen, doorkijkjes door de bomen naar een oude abdij op de andere oever. Geen makkelijk pad. Voelde me verbonden met een vriend uit m'n studententijd met wie ik in 1987 van Auxerre naar Vezelay liep, ook hierlangs? Maak 'n foto van elk oud lavoir (overdekte wasplaats) maar herinner me niet precies welke dat indertijd geweest moet zijn op de ene foto die we ervan bewaard hebben.

10 km voor Vezelay een indrukwekkende ervaring. Naast de geelblauwe markering die me al weken vertrouwd is, komt er opeens een oranje Tau bij, het Franciscaanse kruis van de Chemin d'assise. Een liaison naar de route die begint in Vezelay. Alsof deze weg, mijn 'eigen' weg is. Het voelt alsof de weg me welkom thuis heet. Sterker nog, als ik doorloop door een weiland omlaag, onder electriciteitsmasten, heb ik het gevoel alsof de weg zelf tot me spreekt. Kom maar, je bent goed zoals je bent, je mag er zijn. Een heel intieme ervaring die me blij maakt en diep ontroert.

In Asquins is de bar wel open - maar eten wordt er niet meer geserveerd. De epicerie is dicht, juist die middag. Ik krijg wel 1 stuk oud brood 'pour dépanner'. En koffie. Een andere vriend van ons heeft in de buurt van Vezelay in een dorp gewoond: het blijkt niet Asquins te zijn, maar ik moet wel veel aan hem en zijn kinderen denken. Aan de andere kant van de rivier is een camping municipal. Er staat een grote groep jongeren met begeleiding die kleine tentjes in een kring dicht op elkaar hebben gezet en rondhangen. Allemaal petten, uiterlijk van de Afrikanen uit de voorsteden van Parijs. Ik betrap me op de gedachte dat het wel een soort reclasseringsproject zal zijn of zo.
Een Belgische meneer heeft ook de Camino gelopen en nodigt me uit te komen zitten, maar ik sla het af en houd me afzijdig. Morgen ben ik in Vezelay, ik zie de kerk op de heuvel liggen.
In de salle de sejour eet ik m'n eenvoudige maaltijd, maak thee met de magnetron. Terwijl overal om me heen mensen hun eten koken op campinggas of barbecue doet 't toch 'n beetje pijn dat een warme maaltijd er vandaag niet in zit. Op 2 kiilometer na is 'm'n Via Campaniensis (Santiago-route door de Champagne tot Vezelay) beeindigd....

Geschreven door Michaelsvoettocht