Het laatste nationale park waar we tijdens de rondreis verbleven was Glacier National Park.
Aangezien onze vorige trip (naar Great Falls) heel lang duurde, hoefden we vandaag minder lang te reizen, dus binnen drie uur zaten we in Glacier. Hier kregen we te horen dat er verschillende wegen waren afgesloten, omdat er heel veel sneeuw zou liggen. We zijn dus een klein deel van het park gaan bekijken. Het is echt een heel mooi park. Er zijn hoge bergen met prachtige uitzichten. De foto's staan op Facebook.
's Avonds wilden Margot en ik een stukje gaan lopen, dus zijn we op zoek gegaan naar Dairy Queens. Dit is een fastfoodketen met heerlijk ijs. Na een best wel lange zoektocht, kwamen we in een winkelcentrum aan waar we eerst wat hebben geshopt en daarna een lekker ijsje hebben gehaald. Vervolgens zijn we snel teruggelopen naar het hotel, want het werd al donker en de stad waar we zaten was absoluut geen goede plek om in het donker rond te lopen. Maar zoals te lezen is, hebben we het gehaald.

De volgende dag besloten we de rest van het park te bezoeken. Toen we bij het park aankwamen, kregen we te horen dat alle wegen weer open waren. Het viel dus erg mee met de sneeuw. Gelukkig maar, want zo konden we naar nog meer mooie plekken voor mooie uitzichten. Tenminste, gelukkig voor ons, maar minder leuk voor Melissa. Zij heeft namelijk verschrikkelijk hoogtevrees en de wegen die we van plan waren te rijden gingen stijl omhoog. Daarbij reden we ook nog eens aan de kant van het ravijn in plaats van aan de kant van de berg. Voor Margot en mij was het daarom mogelijk om meer natuur te zien zonder dat er auto’s in de weg reden. En er waren heel wat auto’s op de weg te vinden. We reden namelijk op DE weg van Glacier National Park: de “going to the sun road”. Deze weg heet zo, omdat hij zo stijl omhoog loopt dus. Ook de foto’s die we tijdens deze rit hebben gemaakt staan op Facebook. De uitzichten beschrijven heeft bijna geen zin. Ook op de foto’s op facebook zullen jullie helaas niet kunnen ervaren wat wij ervaren hebben. Daarvoor zal je toch echt zelf het park moeten bezoeken hoe cliché dit ook klinkt.
Ondanks alle mooie vergezichten waren we toch alweer vrij snel klaar met het park. Dit kwam simpelweg, omdat het park gewoon niet zo groot is, dus moesten we voor de rest van de middag iets anders verzinnen om te doen. We besloten naar een mystery house te gaan. Dit is een huis met speciale krachten, waardoor de zwaartekracht niet werkt zoals het hoort. Ik weet niet of ik hier "immuun" voor was of dat er iets anders aan de hand was, maar ik had totaal geen moeite met de "andere zwaartekracht". Margot daarentegen kon niet rechtop blijven staan en viel zelfs een paar keer om tijdens het lopen. Een heel rare ervaring dus, maar wel heel leuk.
Dit was deel één van het mystery house. Deel twee bestond uit speciale krachten voelen in bomen, een soort van bomenfluisteraar spelen. Ook dit was duidelijk niet voor mij weggelegd, want voor zover ik weet heb ik niets anders gedaan dan een boom geaaid IN OPDRACHT!! van onze gids. Wie verzint er nou zoiets?

Dit was een van de eerste relaxdagen van deze trip. Niet de hele dag in de auto of verplichtingen hebben als je dat al zo kunt noemen op vakantie, maar lekker overal de tijd voor nemen.
's Avonds hadden we dan ook lekker de tijd om te zwemmen in het zwembad bij ons hotel.
De komende dagen zullen er ook zo uit komen te zien, dus ik kom straks weer helemaal ontspannen in Washington aan.

Geschreven door Lisa.op.reis