Vandaag stond de wekker erg vroeg. De zonsondergang was gisteravond zo mooi, dat we ook de zonsopgang wilden zien.
Om kwart over zes reden we weer naar het uitzichtpunt. Wat was het koud toen de zon nog niet op was, maar het was zeker de moeite waard om te wachten. Normaal zie je dit soort "plaatjes" alleen in een gids als de Lonely Planet, maar nu zagen we het gewoon in het echt!
Toen de zon op was, was het tijd om even op te warmen voor onze volgende activiteit: de jeep tour!
Om negen uur werden we opgehaald door een Navajo indiaan die ons meenam het reservaat/de vallei in. We hebben drie uur rond gereden en zijn verschillende keren gestopt, zodat er uitgelegd kon worden wat er speciaal was aan dat punt. Hij ging voornamelijk in op de vormen van de rotsen en wat voor betekenis deze hebben.
Op een gegeven moment kwamen we aan bij de "echorots". Het was hier de bedoeling dat iedereen hard gilde om zo een heel lange echo te horen. De gids telde tot drie en iedereen begon dus hard te gillen. De rots doet z'n naam eer aan. De echo bleef heel lang doorgaan. Het geluid ging in een cirkel om ons heen.
De laatste rots die we bezochten was de meest spirituele plek in de vallei. De rots had de vorm van een adelaar. Op de plaats waar het oog. van de adelaar zat, zat een gat en in dat gat was nog een adelaar te zien. Het was dus een dubbele adelaar en dit is een belangrijk symbool voor de indianen. We gingen allemaal bij de rots zitten en de gids begon een lied voor ons te zingen. aan het eind van het lied was het helemaal stil. Niemand maakte geluid. Er was absoluut niks te horen. De gids onderbrak de stilte na een paar minuten door een tweede lied te zingen.
Na de tour was het tijd om naar onze volgende verblijfplaats te reizen: de Grand Canyon.
Onderweg was er steeds meer sneeuw te zien. Hoe dichter we bij het park kwamen, des te meer sneeuw er te zien was.
In het park aangekomen was het heel bijzonder om het op een heel andere manier te zien dan 3,5 geleden. Toen kon je er namelijk rondlopen in een T-shirtje en korte broek. Vandaag liep ik rond met drie lagen kleding plus een dikke winterjas.
We gingen eerst naar een toren om een nog beter uitzicht over de canyon te krijgen en daarna reden we door naar een punt waar we de zonsondergang goed konden zien.
Het begon langzaam te sneeuwen toen de zon onder was, dus besloten we naar het hotel te gaan.
Toen ik hier 3,5 jaar geleden was, wilde ik samen met Thom en Sem heel graag naar McDonalds voor avondeten. Helaas stemde niet iedereen daar mee in, dus gingen we ergens anders eten. Heel toevallig verblijven we nu in een hotel aan dezelfde straat als toen, dus moest ik de kans grijpen om toch naar DE McDonalds te gaan.
Beter laat dan nooit.

Geschreven door Lisa.op.reis