We zijn een week van Washington naar het oosten gereden. Inmiddels hebben we ons oostelijkste puntje van de reis bereikt, dat betekent dat we langzaamaan weer aan de terugreis naar het westen gaan beginnen.
Zoals ik in m'n vorige blog (dag 7) al schreef, is er onderweg niet veel meer te zien dan (gras)vlaktes.
De rit van vandaag zou zo'n zeven uur duren als we geen stops zouden inlassen. Gelukkig was er één bezienswaardigheid onderweg: Theodore Roosevelt National Park.
Dit zorgde wel dat we geen zeven uur, maar negen uur in de auto moesten zitten, maar goed, dat is nu eenmaal Amerika.
In het park hebben we trouwens wel veel mooie natuur gezien. Het had veel weg van de Badlands van gister, maar nu had de modder zelfs verschillende kleuren door de verschillende mineralen in de grond. Het hoogtepunt van de rit door het park, was een kudde van ruim honderd bizons, die over de weg onze kant op kwam lopen.

Tijdens de lange rit die volgde toen we het park achter ons lieten, wilden we toch graag iets te doen hebben om de tijd te doden.
We besloten auto bingo te doen. Melissa's had kaarten gekocht waarop bepaalde voorwerpen staan die je onderweg moet spotten. Nou, dit was geen succes, want in de middle of nowhere kom je dus geen parkeermeter, stoplicht, fiets, enz. tegen. We konden dus alleen zoeken als we een dorpje binnenreden, maar dan kan je natuurlijk niet met je ogen knipperen, want dan heb je het dorpje al gemist...
In die negen uur in de auto hebben we zeker niet meer dan tien dorpjes doorkruist. Ik denk dat jullie wel een aardig beeld hebben van m'n dag.
Wat ik trouwens nog moet toelichten over het "dorpjes doorkruisen": anders dan in Nederland waar de snelweg om dorpen en steden heen gaat, gaat in Amerika de Interstate (snelweg tussen staten) midden door de dorpjes heen. Zo rij je op het ene moment 130 km per uur en op het volgende moment 30 km per uur op dezelfde weg. Lekker zuinig rijden.

Aan het begin van de avond kwamen we in Great Falls aan. We keken erg uit naar dit moment. Niet alleen omdat dit het eind van de veel te lange rit betekende, maar ook omdat we een van mijn lievelingsmaaltijden: "chicken enchilada soup" bij Melissa's (en nu ook mijn) favoriete restaurant gingen eten. Ik besloot om onbeperkt soep te kunnen nemen, mijn buik dacht hier echter anders over, want na twee kopjes zat ik al vol. Dan maar uitbuiken bij een groot meer wat naast ons hotel te vinden was. Margot en ik besloten een stuk rond het meer te wandelen. Helaas waren er ook weer veel muggen die ons plan verpestten, dus hebben we een leuke film gekeken op de hotelkamer.

Geschreven door Lisa.op.reis