Zoals jullie misschien wel door hebben gehad loop ik wat dagen achter met m'n blog. Ik post m'n blog steeds twee dagen later. Vandaag post ik m'n verslag van dag tien, oftewel vrijdag de dertiende.
Degenen die zeggen dat vrijdag de dertiende geen ongeluksdag is, zitten er helemaal naast. Waarom? Daar kom ik zo op terug. Laat ik beginnen bij het begin.
Vandaag gingen we dus rijden van Houston naar Austin. Dit zou normaal (relatief) niet heel lang rijden zijn, maar onze gids had iets anders bedacht. Het leek hem leuk om ons de stad San Antonio te laten zien, omdat deze stad een rijke geschiedenis heeft. Wij stemden daar allemaal mee in, dus gingen we onderweg naar San Antonio. Daar aangekomen zijn we eerst naar Alamo gelopen. Dat is een fort waar de onafhankelijkheids oorlog van Texas werd gevoerd. Texas viel eerst onder Spanje en daarna Frankrijk en Mexico. De Texanen wilde onafhankelijkheid; een eigen staat zijn. Wij bezochten de plek waar deze strijd was begonnen.
Vervolgens gingen we een wandeling maken langs The Riverside. Dit is een heel mooi gedeelte van de stad vol met planten, bloemen en andere versieringen. Je denkt geen moment dat je in Texas/een woestijn rondloopt. Na deze wandeling hadden we trek gekregen en zijn we Mexicaans gaan eten. Inmiddels was het al één uur en zijn we terug naar de bus gelopen. Van San Antonio naar Austin is het een halfuur rijden, dus waren we van plan daar om half drie aan te komen. Toen we bij de bus aankwamen was er op het eerste gezicht niets aan de hand. Totdat één van de meiden de bus instapte en zei dat haar tas weg was. Wij stelden haar gerust door te zeggen dat het vast wel onder de stoel zou liggen. Toen zei iemand anders: "mijn laptop is weg". Steeds meer meiden zeiden dat ze dingen misten. We stapten de bus uit en schrokken ons dood toen we zagen dat het grote slot van de trailer weg was. Snel maakten we de trailer open. We zagen waar we bang voor waren. De trailer was een stuk leger. Er waren heel wat koffers meegenomen. Alle koffers die vooraan stonden, waren weg. Snel maakten we de trailer leeg om te zien wie z'n spullen nog had. Mijn koffer en reistas waren er allebei nog. Helaas kon dus niet iedereen dat zeggen. Één van de meiden had alleen haar paspoort, telefoon en wat kleingeld op zak toen we de bus verlieten. De rest had ze achtergelaten. Al haar spullen stonden vooraan en zijn meegenomen. Zij heeft helemaal niks meer. Van de veertien mensen met wie we reizen, zijn er zeven mensen die wat missen, waaronder de gids. Toen iedereen weer wat gekalmeerd was, belden we de politie. Terwijl we op hem stonden te wachten, kwamen de mensen aanlopen van de auto naast ons. Zij kwamen tot de conclusie dat ook hun spullen waren gestolen. Een paar auto's verderop was er ook ingebroken. Bij hen waren er geweren uit de auto meegenomen.
In plaats van het plan om in half drie in Austin aan te komen, hebben we tot drie uur op de parkeerplaats gezeten om met de politie te praten en papieren in te vullen. Om vier uur reden we door naar een paar winkels waar de mensen waarvan wat gestolen was, nieuwe spullen konden kopen. We zijn hier ruim een uur geweest.
Uiteindelijk kwamen we pas om zeven uur in Austin aan. Om onze gedachten te verzetten zijn we bij een saloon wat gaan eten en daar hebben we alsnog een gezellige avond gehad.

Geschreven door Lisa.op.reis