Kiel, daar had ik geen hoge verwachtingen van. Wat moeten we daar nou.
Waarschijnlijk zijn we hier omdat Duitsland geen andere zeehavens heeft en je van hier uit redelijk in de buurt van Hamburg zit.
Voor Amerikanen begrijp ik dat, maar voor ons is het onzin om een paar uur heen en weer rijden met de bus en dan een paar uur in Hamburg te zijn. Wij gaan als we naar Hamburg willen wel een keer een paar dagen.
Vandaag gaan we er een rustig dagje van maken

Dus een beetje uitslapen, rustig ontbijten en een aan de wandel om te bekijken of er wat te beleven is in deze wereldstad.
We liggen in één van de 3 grote havens van Kiel, de Oostzee haven. Dat is dan wel weer toepasselijk. Handig is dat je vanaf die haven zo de stad in loopt.

Mart was vanmorgen vroeg wakker en stond op ons balkon. We waren al in de haven, toen hij een onderzeeër aan zag komen varen, een rare gewaarwording. Het schip ging naar een dok. Het water werd uit het dok gepompt en waarschijnlijk zal er wat onderhoud aan gepleegd worden. Er ligt hier in de haven nog een onderzeeër, wel bijna helemaal onder water. En als we verder kijken zien we nog wel 10 marine schepen liggen. De overkant van deze haven is dus een marine haven.

In Kiel hebben ze ook wat ingenieus bedacht. Vanaf de terminal loopt een blauwe streep door een heel stuk van de stad. Als je die volgt zie je de highlights van de stad en loop je bv. door de winkelstraat, langs de grote kerken, over de grootste brug en langs een park. Makkelijk hoor, hoeven we helemaal niet meer na te denken.

Wij volgen netjes de blauwe lijn en af en toe wat ongehoorzaam, pikken we een extra straatje mee.
We lopen door het centrum met een paar grote overdekte winkelcentra. (Niet in gegaan) en ook veel warenhuizen. Die hebben wij toch bijna niet meer.
Als we bij de grote st Nicolai kerk zijn, gaan we even binnen kijken. Heel apart, hier hebben ze een koffietentje. Nooit gezien in een kerk. Er staat bij Coffee to stay. Haha, hier dus geen coffee to go. Ze willen blijkbaar graag dat je blijft.

Jammer is dat de blauwe lijn geen ronde is. We “moeten” dus de dezelfde weg terug. Halverwege gaan we lekker in de zon op een terrasje zitten en drinken wat.

We wijken ook nu weer wat af van de blauwe lijn en komen we langs een gebouw. Of een kerk of een stadhuis, dat weet in niet, maar er voor staan 3 bruidsparen, allen met een eigen auto en eigen gasten. Ik heb niet het idee dat ze elkaar kennen.
Hoe dat in elkaar zit. Lopende band werk, of meer trouwzalen. Geen idee. Het ziet er heel apart uit.

We hebben Kiel wel gezien, terug naar het schip. Daar kunnen we nog een stretcher pakken en ons mentaal voorbereiden op het eind van de cruise. Morgen in Kopenhagen stappen wij definitief af. En morgenavond vliegen we terug naar Amsterdam.
Gelukkig nog wel een mooie dag in Kopenhagen te gaan.

Op weg naar de stretcher komen we op een dek een spelletje tegen. Een zakje door een gat gooien.
Leuuuuk! Dat gaan we doen. Allebei een paar keer raak gegooid en het was wel weer genoeg. Wel gelachen.

Na 1,5 uur op de stretcher in de zon trekken we ons terug in de hut om de koffers te pakken pakken. Nog wat voor vanavond en morgen achterhouden. Verder alles er in.
Om 24 uur moeten de koffers buiten de hut naast de deur staan. Die zien we morgen netjes opgesteld terug in de terminal van Kopenhagen.

Bij het diner hebben we weer gezellig met Janus en Joke afgesproken. Voor ons de laatste avond, zij cruisen nog 2 weken verder. Door naar de Noordkaap.
Halverwege het diner wordt er via de microfoon aandacht gevraagd. Erg leuk! Het restaurant- en keuken personeel wil afscheid nemen. Met een soort eigen bandje op de trap tussen de 2 restaurants komen er op muziek een groot aantal obers en koks door beide restaurants en zwaaien ons allemaal toe.

Om afscheid te nemen, nemen wij met z’n 4en ook nog een afzakkertje, in het Crowsnest.
We hebben een geweldig uitzicht als we onder een brug doorvaren. Zo’n grote hoge kolos, het lijkt elke keer weer dat het niet kan en toch lukt het altijd wel.
Terug in onze hut gaan de laatste dingen de koffers in en buiten de deur. Weer een dag voorbij.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen