Gister pas om 7 uur uit de bus, vanmorgen stapten we er al om 9 uur weer in. Nu voor een hele dag over Lanzarote. We gaan van noord tot zuid en oost tot west bekijken.
Het schip ligt in Arrecife, de hoofdstad van het eiland. Dat is aan de oost kant van het in het midden. En we rijden eerst naar het nationaal park Timanfaya. In het zuid westen. Het is een surrealistisch landschap met wel 300 vulkanen. Het grootste vulkaangebied ter wereld. Het is overal zwart van lavastenen of as. En dan de bergen waarvan de meesten dus vulkanen zijn. Degenen die het niet zijn zijn dan voornamelijk rood, wat de eigenlijke kleur van het eiland is. We rijden naar het bezoekerscentrum, waar we prachtige uitzichten kunnen fotograferen. Net als gister is hier zo hoog een hele harde wind en is het moeilijk je toestel stil te houden.
Ze laten ons daar ook zien hoe warm het daar vlak onder de grond is. Een man zet een schep in de grond en pakt er steentjes mee op. Hij deelt de steentjes aan ons uit. Ze zijn gloeiend heet, je hebt allebei je handen nodig om ze van de ene in de andere hand over te nemen, tot de warmte minder wordt.
Er steken ook een paar pijpjes uit de grond. Een man giet er wat water in en het komt er met een enorme kracht, een meter of 5 hoog, weer uit. Ook is er een groot gat in de grond. Hier houdt een vrouw een hooivork met een soort hooi in, en ja hoor, het hooi begint spontaan de branden door de warmte.
Als laatste lopen we naar een gril. Hier liggen halve kippen en aardappelen op een groot rooster en die worden daar vanzelf gaar door de hitte die onder het rooster is. Zoveel vulkaan activiteit is hier dus onder de grond.
Daarna rijden we een mooie route door het park en het ene stukje is nog indrukwekkender dan het ander. Het lijkt een soort maanlandschap. De chauffeur heeft er spannende muziek bij opgezet, waardoor het lijkt alsof we in een spannend gedeelte van een James Bond film zitten.
Bij een volgende stop in het park, liggen wel 100 dromedarissen. Ze zijn steeds met z’n 5en achter elkaar aan elkaar vast gemaakt en zo kun je een ritje op ze maken. Elke dromedaris heeft aan elke kant een bakje waar je in kunt zitten. Als de 2 passagiers niet ongeveer een gelijk gewicht hebben, worden er zandzakken bij gehangen, zodat er evenwicht ontstaat.
Er maken best veel mensen een ritje. Vooral het opstaan en gaan liggen van de beesten is eng, maar ook hilarisch om te zien. Wij maken alleen foto’s. Lanzarote is de enige plek in Europa waar dromedarissen ook in het wild leven.

We rijden het park weer uit en komen dan ook weer een beetje in de bewoonde wereld. Af en toe een dorpje of alleen hier en daar een huis. Alle huizen zijn hier wit. Zelfs de daken zijn wit. Alleen de deuren en kozijnen zijn groen. Dat is op het hele eiland zo. Aan de kust een kleine uitzondering, daar mogen de deuren en kozijnen blauw zijn.
We rijden naar de westkust, waar we een stop maken bij Los Hervidoros. Hier worden met enorme krachten de golven tegen de kust geslagen. Een mooi gezicht. Er zijn hier hele grove zwarte rotsen, met grote inhammen en ook een soort grotten waar je in kunt kijken en dan ook het water ziet golven. Een mooi fotoplekje.

Weer verder, rijden we langs zoutwinningsgebied, met grote hopen zout en allemaal zoutpannen. We zij. Onderweg naar een restaurant om te lunchen. Hier komen alle bussen van de AidaNova excursies, dus een drukte van jewelste. Het eten is niet indrukwekkend. Maar de maag is weer gevuld en er is een lekker zonnetje buiten, dus wij vermaken ons daar wel.

Na een uur gaan we weer verder naar het noorden, naar het wijngebied La Geria. Op de vruchtbare vulkanische bodem worden hier op een heel aparte wijze druiven verbouwd. Ze worden in een soort putten gepoot met een klein muurtje er om heen. In elke put 1 plant en die laten ze jaren groeien. De oudste zijn al 130 jaar. Zo zijn er vele kilometers velden met druiven. Erg efficiënt is het niet, want er staat gemiddeld om de 4 á 5m een druivenplant, die dus niet omhoog groeit, maar over de grond in de put. Een wijnveld levert per jaar maximaal 1000kg druiven op. In de traditionele druiven landen zouden ze er gelijk mee stoppen, maar hier is het een geweldige oogst. Het verbouwen wordt allemaal nog met de hand gedaan op het land. Erg intensief dus.
Natuurlijk gaan we naar een wijnkelder en mogen we wijn proeven. Lekker!

Dan gaan we alweer naar de laatste bestemming van vandaag. We rijden nog een stuk verder naar het noorden en stappen nog even uit bij Mirador del Rio. Hier hebben we weer een erg mooi uitzicht, maar er is ook weer een stormachtige wind. Ik klik wat en ga snel de bus weer in.
De laatste stop is Jameos del Agua. Grotten. Deze zijn totaal anders dan op Mallorca. Geen stalagmieten en stalactieten, maar grote holen, wel ook met water. Ze hebben er iets heel moois van gemaakt.
In het water leven hele klein witte kreeftjes. Je ziet ze als witte puntjes in het water, maar als je goed kijkt zie je dat het kreeftjes zijn. Een stukje verder is ook hier een soort concertzaal in de grot. Maar weer heel anders dezeckeer niet in het water. Hier worden ook echt concerten gegeven. De akoestiek is heel goed, wordt ons verteld. En als we dan weer buiten komen, tussen de hoge grotwanden, komen we bij een hel blauw zwembad, aangelegd, maar erg mooi. Mart poseert er graag bij.
Zo wie zo is deze grot erg mooi en waar mogelijk ook nog mooier gemaakt.

Dat was het dan, we stappen weer in de bus en aanvaarden de terugreis van het noorden weer terug naar de oostkant, naar het schip. Helemaal aan het eind van de middag, zijn we er weer.

Voor vanavond was er een grootse show aangekondigd. Die willen we natuurlijk zien. En aangezien we om 8 uur in het Oceanrestaurant gaan eten, moeten we opschieten om om half 7 naar de show te gaan. Weer een spectaculaire show, met als thema circus. Alle twintig leden van zang, dans en acrobatiek doen er aan mee en af en toe weet je niet waar je kijken moet.
En na de show naar de vis. Een a la carte restaurant, met ook een buffetgedeelte. We gaan voor a la carte, maar Mart kan zich niet inhouden en na elke gang gaat hij ook nog even naar het buffet. Ach, het is maar vis. We hebben er heerlijk gegeten en de bediening was deze keer ook heel vriendelijk en goed. Beter dan alle andere avonden.

Dat was weer een hele dag, morgen volgt er nog zo een. Rond half acht zijn we van Lanzarote naar Gran Canaria vertrokken, waar we om 5 uur morgenochtend aankomen. De wind is weer stevig, dus de stabilitatoren zullen wel weer uit staan. We merken er namelijk niet veel van, maar horen en zien het wel.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen