6 uur ging de wekker vanmorgen. Dat is wel heel erg vroeg tijdens de vakantie. Maar 8 uur moeten we op het eiland Komodo zijn. En tenderen kost veel tijd. Om half 8 moesten we ons met de hele groep in de Oceanbar melden om een sticker met nummer te krijgen voor een van de reddingsboten.
Het liep gesmeerd en om 8 uur was inderdaad de hele groep op het eiland. Daar werden we opgewacht door onze gids, een ranger met een stok met een V bovenaan en een inwoonster van het eiland.
Het eiland heeft 1 dorpje met 1600 inwoners. We zijn er niet geweest maar van een afstand en door de verrekijker kom je zien dat het niet meer dan hutjes zijn met een tempel of moskee.
De gids schotelde ons een route voor van 1,5 uur door de jungle. Wel over paden gelukkig. En de ranger ging mee om als er een verraan te voorschrijn kwam ons te beschermen, indien nodig. Zijn stok zet hij achter de kop van de verraan als hij aggressief wordt. Het was niet nodig, maar ik ben benieuwd of het ook werkelijk werkt. Mart heeft de ranger al weer ingepakt, samen hebben ze erg veel lol.
Voor we gaan krijgen we nog instructies over wat wel en niet mag en een flesje water en dan gaan we de jungle in. Ferdi, onze gids, geeft ons uitleg over vrouwelijke en mannelijke palmbomen en nog een 3e soort die weer andere vruchten geeft en na 1 keer vruchten na ca. 40 jaar afsterft. Na nog geen 5 minuten lopen komt er een erg grote verraan op het pad ons tegemoet. Hij loopt heel rustig en we moeten van het pad af om hem te laten passeren. Zo kunnen we wel mooi foto’s maken. Ik denk dat deze zo’n 2,5 meter was. De grootste mannetjes worden wel 3,5 meter lang. Het is een zeer indrukwekkend beest met grote klauwen, een lange tong die hij steeds uitsteekt, zoals een slang en hij is helemaal geschubd. Hij is bruinig van kleur en valt dus niet erg op. Wel natuurlijk als hij zo aan komt wandelen over ons pad.
Als we op een open plek in het woud komen met een paar plassen, zien we 4 grote verranen liggen. Wat een geluk hebben wij zeg. Er leven wel 1300 verranen op Komodo, maar ze laten zich lang niet altijd zien.
Hier staan een stuk of 6 rangers met stoken om de dieren heen. Om ons op afstand te houden en de verranen te beschermen. De gids vertelt dat ze hier regelmatig te zien zijn om zelf te drinken, maar ook om hun prooien te vinden in de vorm van andere dieren die hier komen drinken. Ik kan de beesten ook uitstekend filmen. Het is echt machtig om te zien.
We komen ook nog langs een grote hoop zand met een grote kuil er in. Hierin leggen de vrouwtjes verranen hun eieren. Ze dragen ook net als wij ca. 9 maanden en zodra de eieren uitkomen zijn alle kleine verraantjes Remy. Verranen leven solitair en om de eerste jaren door te komen leven de kleintjes in de bomen. Maar lang niet allemaal overleven ze want zowel de verranen zelf als visarenden eten deze dieren. De kannibalen! Een verraan eet maar ca. 1 keer per maand maar dan wel direct heel veel natuurlijk. Ook de herten die op Komodo zijn gaan eraan.
Als we bijna aan het eind zijn zien we er nog een lopen. Deze is een stuk kleiner. Maximaal een meter.
Ferdi vertelt ons ook nog dat een mannetjes verraan 2 penissen heeft. 1 links en 1 rechts. Dat geeft veel hilariteit natuurlijk, vooral bij de mannen van onze groep.
Terug bij de start zijn er allerlei kraampjes waar we natuurlijk weer allerlei souvenirs kunnen kopen, maar dat slaan we over.
Wij gaan nu met de hele groep in een andere scheepje waarmee we naar Pink Beach varen. Daar krijgen we, als we dat willen, zwemvliezen en een snorkel en mogen we een uur snorkelen. Ik grijp het met beide handen aan.
Ongelofelijk wat is de zee hier mooi! Ik zie zoveel verschillende vissen in alle groottes en kleuren. Van zwart tot geel, blauw, groen en rood en alles wat daar tussen zit. Alle neonkleuren die de je kunt bedenken en ook met vele verschillende patronen.
En al die vissen zwemmen boven en tussen allemaal verschillende soorten koraal. Zonde dat ik hier geen foto’s van kan maken. Ik heb nog nooit zo iets moois gezien. En zo dichtbij. Nog geen 5 meter van het strand zie je de vissen en het koraal al.
Pink beach betekent natuurlijk roze strand en dat klopt om sommige plekken ook zelfs. Er ligt daar echt roze zand. Buiten onze groep zijn er nog wel andere mensen, maar niet veel. Die is echt iets van ons. Dat ik dit allemaal meemaak vandaag. Echt fantastisch.
Ons schip, de Volendam vaart al weer om 2 uur s middags weg dus helaas moeten we al snel weer naar de wal, waar we op de tender terug kunnen stappen. Maar als we met een klein flatje weer teruggebracht zijn naar het scheepje voor onze groep om naar de aanlegkade te gaan krijgen we op het scheepje eerst nog een lunch, die daar ook klaar gemaakt is. Natuurlijk weer allemaal Indonesische gerechten en lekker fruit. Watermeloen en ananas. Ik beperk met tot het fruit.
Zo gaan we van schip tot schip vandaag, de laatste ronde is de tender weer terug naar de Volendam. Als we weer aan boord zijn is het kwart voor 2, hebben we er een hele dag opzitten, heel veel meegemaakt en gezien en hebben we heen en terug, totaal op 8 bootjes en schepen gezeten. De hele ochtend was het weer volle zon. Van het regenseizoen hebben wij hier nog weinig meegemaakt. Het is ook. U weer verschrikkelijk warm en benauwd. Maar geen druppel. Zelfs ik heb vandaag verder in de schaduw doorgebracht.
Als we weer verder varen, nu naar Lombok, roept de kapitein om dat we een noodstop zullen oefenen. Ook dat hebben we weer meegemaakt. Het hele schip trilt, maar ligt snel stil. Volgens mij is hij gelukt.
Er zijn aan dek trouwens erg weinig passagiers. En van verschillende mensen hoor ik ook dat ze lekker even geslapen hebben en uit de zon zijn gebleven. Ook Mart, Ruud en Jolande hebben lekker een uiltje geknapt.
Tegen het eind van de middag als ze weer wakker zijn en op het achterdek zijn, zien we weer kleine dolfijnen. We zien een grote groep die steeds boven water springen. Een heel leuk gezicht.
De wind wordt steeds sterker en er komen zelfs af en toe kopjes op de golven, maar het blijft warm en droog. Verderop zien we wel onweer en veel regen. Dat gaat aan ons schip voorbij, wij hebben mooi weer verdiend, denk ik.
Bij het diner worden we door de stewards en obers gevraagd naar het diner gisteren. Ze weten er allemaal van. Het was erg leuk, maar nu is het ook weer gezellig en lekker geweest.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen