MDe eerste haven, ik kijk er naar uit. St. Maarten, dat staat echt op mijn verlanglijst, dus here we come!
We zijn al vroeg wakker, gelukkig maar, want de beloofde klop op de deur is er niet geweest.
Om 8 uur moeten we al op de pier verzamelen voor de excursie en dat lukt. We hebben het binnenvaren in de haven kunnen zien, leuk. 2 andere cruiseschepen liggen er al en de 3e komt samen met ons binnen.
Het zal een drukte worden op het eiland vandaag. We hebben gehoord dat sinds deze maand pas weer cruiseschepen aanleggen hier, sinds de orkaan Irma vorige jaar en ook het vliegveld voor inkomende vluchten is sinds een paar dagen pas weer open. De mensen op St. Maarten zijn blij dat het weer zover is.
We rijden met 2 bussen een stuk langs de kust over het Nederlandse deel naar de Simpson Bay lagoon waar we op een soort rondvaartboot stappen voorheen tochtje van een uur door de lagoon. Geweldig. Die vrolijke Antillianen en de reggeamuziek die klinkt uit de luidsprekers met live zang erbij. Het weer is helaas bewolkt en het miezert af en toe. Jammer, maar het mag de pret niet drukken. We varen door de lagoon en zien veel mooie, dure schepen maar ook scheepswrakken. Mooie zeiljachten die de orkaan niet overleefd hebben. Zonde! Na een uur varen en lekker drinken, (Om 9 uur ‘s morgens konden we zelfs al aan de rumpunch. Wat we niet gedaan hebben) leggen we weer aan en stappen we weer in de bus voor een tour over het eiland. Na een stukje rijden zegt onze gids ineens, nu links goed kijken, want daar zitten in de bomen altijd veel leguanen. We stoppen niet, dus op goed geluk maak ik een paar foto’s van plekjes waar ik denk dat een leguaan zit. Even terugkijken op de foto en ja gelukkig er staat er een op, helaas niet helemaal scherp. Jammer ik had daar graag wat langer willen kijken.
Het is een mooi eiland, waar de gevolgen van de orkaan Irma nog duidelijk zichtbaar zijn. Maar er is ook al veel opgeknapt en bijna overal zit in ieder geval weer een dak op. Wat opvalt is dat het Nederlandse gedeelte van het eiland al veel verder is dan het Franse gedeelte. En als ik eerlijk ben is het Nederlandse gedeelte ook verder ontwikkeld.

We stoppen bij Marigot, de hoofdstad van het Franse gedeelte waar we een half uur rond kunnen neuzen. Veel meer dan de kleurige markt lukt niet. Een half uur is zo om. Tussen het Franse en Nederlandse gedeelte zit geen grens, alleen een gedenkteken met 2 vlaggen, aan de ene kant de Nederlandse en aan de andere kant de Franse. Maar er is dus echt wel verschil te zien aan het soort huizen en winkels, aar ook zeker de staat ervan. En ook het betalen gaat in andere valuta. In het Franse met de euro en in het Nederlandse met de dollar. Er wordt in het Nederlandse gedeelte, bijna geen Nederlands gesproken maar Engels, maar aan de straatnaamborden kun je nog wel onze invloeden zien. De Kerksteeg, de Hendrikstraat en de Wilhelmina straat en het vliegveld vernoemd naar koningin Juliana zijn er voorbeelden van.
De busreis valt me eigenlijk wat tegen, we stoppen nergens en Wendy onze gids uit Londen vertelt veel, maar vindt vooral zichzelf leuk. Jammer. We moeten van haar ook elke keer applaudisseren al de buschauffeur weer een rotonde goed genomen heeft of een moeilijke bocht gehaald heeft. Wat een onzin.

Rond 12 uur zijn we weer terug bij de haven, we hebben dus gelukkig nog een paar uur, om nog verder te kijken. Het weer knapt ook steeds verder op en dan zie je hoe zo’n eiland verandert en hoe mooi het eigenlijk is, in die fel blauwe zee. Dit is voor mij het beeld van St Maarten.
We lopen in ca 10 minuten naar het centrum van Philipsburg en ploffen neer bij een café met internet. Lekker wat drinken en een appelflap eten, verslagen sturen en de krant downloaden. Maar niet te lang. We moeten optimaal genieten van dit mooie eiland. We wandelen langs het strand aan de ene kant en winkels en heel veel pubs en restaurantjes aan de andere kant. Wat een vrolijke boel hier. Heerlijk. En terug door een winkelstraat parallel aan het strand. Hier zijn ontzettend veel juweliers met ook heel veel beveiliging. Ze verwachten veel van de cruisers hier, (in goede zin natuurlijk) met zoveel juweliers. In dezelfde straat zijn ook de rechtbank en een kerk, een mooi gezicht. Een totaal ander gebouw dan je verwacht van een rechtbank.
Als we door die straat lopen, wordt Mart aangesproken door een van de mensen van een soort beautyshop. Haha. De man wil dat hij zn bril afdoet en spuit dan een soort crème onder een van zn ogen. Geweldig dit. De man smeert het spul uit en Mart ondergaat het zowaar. Wat miet er gebeuren? Hij krijgt nog een waaier bij zijn oog en mag dan in de spiegel kijken. En wat denk je...... zij wallen, kraaienpoten en rimpels als sneeuw voor de zon verdwenen. We mogen het vergelijken met de andere kant. Jaja, enorm. Mart is helemaal verbaasd. En dan komt het. Het potje kost slechts $ 650, maar voor hem maar 200. Koopje niet waar, want je kunt er wel 2 jaar mee doen. Elke week 1x smeren en de rimpels blijven permanent weg. En Mart lijkt 10 jr. jonger. Hahaha, we trappen er niet in, maar we hebben wel gelachen.

Rond 3en lopen we weer op de pier van ons schip en gaan aan boord. Om half 4 moet namelijk iedereen aan boord zijn, zodat we om 4 uur kunnen vertrekken. Rond 4en missen er nog een aantal mensen. Dus we wachten nog 20 minuten. We zien nog zeker 6 mensen aan boord komen en dan worden er nog 2 Canadezen omgeroepen zich te melden. Die zijn dus nog niet geregistreerd. Ik ben benieuwd of ze weer aan boord zijn, want er is niemand meer via de loopplank naar binnen gegaan en wij zijn wel weggevaren.

Wij gaan maar eens bij het Dutch café kijken. Mart neemt 2 haringen en ik een Bossche bol. Leuke combinatie hè. Maar we hebben wel allebei wat we lekker vinden. Ik zit er echt vol van, dus vanavond zoek ik alleen lichte gerechten uit.
Op ons balkon genieten we nog tot het donker wordt. We varen langs een aantal eilanden waar ik de naam niet van weet, maar af en toe komt er een sms’je binnen waarmee ik welkom geheten wordt op een van de eilanden. Die zullen dus wel in de buurt zijn. Bijvoorbeeld, st Barth en st. Kitts en Nevis.

Voor het diner gaan we naar het theater. Er is vanavond een natuurfilm spe kaal gemaakt voor Holland Amerika door Plant Eurth in samenwerking met de BBC.
De film wordt getoond erop het podium zit een 10koppig orkest, met violen, een piano, drums, een saxofoon en nog een paar instrumenten. Ze spelen bij de film en maken hem echt mooi en soms zelfs spannend. Top dit!

Morgen naar we naar Fort de France, op Martinique en de weersvoorspelling is heel goed. Fijn!! Ik heb er nu al zijn in.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen