Donderdag 15 december, om Kaap Hoorn en door de Chileense Fjorden.
Het wordt steeds vroeger, nu moesten we al om kwart voor 6 op, want om 6 uur gingen we Kaap Hoorn ronden. Het is erg mooi weer en de zee is bijna vlak. Ongelofelijk maar de planning klopt exact. Op 6 uur staan er heel veel mensen op alle dekken en zijn we bij Kaap Hoorn. Het is eigenlijk helemaal niet zo mooi, een uitloper van een rots met een vuurtoren en een monument erop. Maar ja de plek is natuurlijk wel heel speciaal. Het is helemaal helder en van dit plaatje hebben we wel weer 100 foto' s gemaakt. Dat wordt weer selecteren. Maar wel van alle kanten. Omdat het weer zo rustig is, kan het schip stil liggen en op z'n plek draaien zodat iedereen kan meegenieten. Daarna vaart de kapitein het schip echt om de punt heen en kunnen we weer van een andere kant de vuurtoren bekijken. Normaal zouden we dat echt niet doen. Op deze plek gaat ook de Atlantische oceaan over in de stille oceaan. Ook weer apart, toch. Volgens Wallis, de excursie specialist via de intercom, gebeurt het bijna nooit dat het weer zo goed en helder is. Again, we are very lucky! Want dit was toch waar we de reis allemaal voor geboekt hadden. Even dachten we dat we ook nog een walvis zagen, maar helaas hij bleef wel erg lang op dezelfde plek. Het bleek een grote zwarte rots. Zonde!
Na ongeveer 3 kwartier bij de kaap te hebben gedobberd varen we verder. Vlak voor we weg varen komt er nog een kleiner schip, ook zij zijn lucky en kunnen vele mooie foto's maken.

Halverwege de ochtend loopt ik via het binnenzwembad naar het Crow's nest om daar van het uitzicht te genieten en mijn verslag te schrijven, maar daar zijn een aantal kramen met uitverkoop van kleding. Dat moet ik natuurlijk eerst even bekijken. Een lekker warm vest is het resultaat.
Dan toch naar het Crow's nest, maar dat bevalt niet. Hier krijg ik enorme druk op m'n oren. Hoe het komt weet ik niet maar ik ga weer weg. Ik kom bij het terras van het zwembad uit. Erg gezellig daar.
Inmiddels stormt het buiten weer en overstroomt het zwembadje constant. Mooi om te zien. Het personeel probeert de hele tijd met een trekker het water van het terras te halen, maar het is onbegonnen werk. Waterdichte schoenen is hier een must.
Er zwemmen nog steeds mensen en ineens gast er ook een nogal forse vrouw zonder schoenen maar verder gekleed het water in. Ze gaat aan de spijlen rond het kunstwerk hangen. Maar kan dat niet houden door de golfslag. Ze kan blijkbaar niet zwemmen want begint te gillen. Door een man in het water wordt ze weer naar de spijlen toe geholpen en een medewerker maant haar het water uit te komen. Als een verzopen kat staat ze even later aan de kant. Wat haar bedoeling was, is niemand achter gekomen.
De hele middag genieten we volop van de fjorden. Het is erg mooi hier, constant tussen de bergen door die allemaal erg anders zijn, groen, rotsen, sneeuw, ijs en als je achteruit kijkt nog weer anders. Het klikt wat cryptisch en op foto's komt het vast niet zo mooi over. Eigenlijk moet je er gewoon geweest zijn om het te begrijpen. Het weer is ook erg afwisselend. Zon, regen, bewolking, stralend helder, veel en weinig wind, het wisselt elkaar de hele dag af. We komen vandaag 1 zeilscheepje tegen. Dat is eigenlijk al veel want we als we varen bijna nooit schepen tegen, in de wijde omgeving is het dan alleen maar zee.
Tijdens de happy hour in het Crow's nest zien we alles vóór ons opdoemen en lijkt het zelfs regelmatig dat we recht tegen bergen opvaren, maar zodra we er zijn natuurlijk toch weer net niet. Steeds zijn er ook weer een soort zijstraten op het water, smal en breed en ook daar natuurlijk fjorden. Hoog en heel laag. Het is een geweldig schouwspel. De hele dag zijn we verder maar 1 schip tegen gekomen. Een zeilscheepje. Waar zou die vandaan komen en hoelang zou hij daar al varen?
Eigenlijk wilde ik weer gaan fitnessen, maar we zitten zo gezellig met andere mensen te kletsen dat de tijd vliegt en we ons moeten gaan opfrissen voor het diner. Na de show van vanavond is er nog een show. De Filipino crew show. Die show begint pas om 11 uur, maar daar moeten we naar toe. Onze wijnsteward is de regisseur, producer en deelnemer. Hij is best zenuwachtig. De volgende cruise is er weer een crewshow, maar dan van de Indonesiërs. Het meeste personeel komt uit deze 2 landen. Van het hogere kader komen er veel uit Nederland.
Het was een leuke show, niet spectaculair, maar het is leuk om te zien hoe ze eigenlijk verlegen op het podium staan en het toch maar doen, alleen of in duet, of groep zingen, folkloristische dansen en het volkslied, met de vlag. Aan het eind nemen ze de staande ovatie en daarna de complimenten enthousiast in ontvangst.
Morgen weer vroeg op, dan gaan we om 7.15 uur door het ondiepste gedeelte, maar 1 meter onder de kiel. We moeten er tussen 7 en half 8 zijn, dus het is nog spannend of we het gaan redden, zo niet moeten we naar buiten de oceaan op en er omheen.

Vrijdag 6 december, verder door de Chileense fjorden.
Het ondiepe stukje was minder spectaculair dan verwacht. De Zaandam was er om 7.15 uur vanmorgen. We minderden veel vaart het gingen heel langzaam tussen een groene en rode boei door. Het commentaar van Wallis erbij was enthousiaster dan het gebeuren zelf. Maar voor de stuurman is het waarschijnlijk wel een grote uitdaging geweest.
Het is een grauwe dag vandaag met veel bewolking en regen. Gelukkig zijn de fjorden in het Sarmientokanaal vlak om ons heen en kunnen we ze nog zien. Maar verder is er buiten weinig te beleven. Dus ik ga weer de fitnessruimte in en loop weer een aantal kilometers onder het genot van een film en mooi uitzicht. Daarna lezen en lunchen. Rond 3 uur moeten we weer langs een gletser komen. Tot dan toe nog niet te begrijpen, want er is nauwelijks sneeuw, laat staan ijs. Maar het schip draait dieper de fjorden in en daar doemt echt een geweldige gletsjer op, de Brujo gletsjer, met allemaal brokken ijs in het water ervoor. Dit is een machtig gezicht! Net als bij Kaap Hoorn blijven we ook hier wel een uur liggen en draait het schip om z'n as, zodat iedereen goed kan mee genieten. Ongelofelijk dat er nog mede passagiers zijn die niet voor het raam staan of net als wij buiten zijn. We lopen weer van voor naar achter, van links naar rechts en van boven naar beneden om zoveel mogelijk te zien. Het gaat regenen en wordt weer droog, en gaat weer regenen, het maakt niet uit. Dit zie we nooit meer. Het is zo mooi om tussen de stukken ijs te varen. Je ziet bij de echte grote zelfs hoe groot ze ook onder water nog zijn. Hopelijk zijn de foto's gelukt, want velen, en wij ook, hadden moeite de flitser en dat was wel nodig. We shall see.
De rest van de dag was druilerig. Grauw en regen. Tijdens het diner komt de zon er toch weer even bij wat mooie regenbogen oplevert en mooie kleuring geeft aan de bergen. We varen dan ook weer richting open zee wat betekent dat de wind en golven weer erg toenemen. We waggelen dus weer naar de show. Vanavond een pantomime illusionist. Erg leuk en ongelofelijk dat we niet zien hoe de trucks werken. Hij laat van een paar truckjes hoe het werkt. Eigenlijk alleen om aan te geven hoe dom wij zijn. Haha. We tuimen er allemaal met open ogen in.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen