De laatste keer dat we in Noorwegen van boord gaan. De volgende keer zijn we terug in Amsterdam. Eerst vandaag nog en morgen een dag op zee.

Vannacht ging de zee nogal te keer. Dat merkten we ook goed in onze hut, we werden ruw in slaap gewiegd. De show van de dansers was gisteravond ook al niet door gegaan. Te gevaarlijk op het podium.

We komen al vroeg aan in Maløy. (Spreek uit Mollai) 6 uur, maar we hoefden dan ook niet ver te varen vanaf Ålesund.
Deze haven stond eigenlijk niet op de planning. Hij is in de plaats gekomen voor Bergen. Daar was om een of andere duistere reden geen plaats meer voor ons. We zijn nu dus in een klein vissersdorpje.

Dit keer hebben we via de Holland America Line een excursie geboekt. Omdat we al om half 3 terug moesten zijn en via de reddingssloepen naar de wal zouden moeten. Maar weinig tijd aan wal en alleen op HAL excursies wordt gewacht als je je laat bent. We durfden het niet aan op eigen gelegenheid iets te ondernemen.
We liggen toch aan de kleine kade, dus geen gediend met van boord gaan.

Om kwart over 8 moeten we ons al melden. We gaan met de bus naar het meest westelijke punt van het vaste land van Noorwegen. Het blijkt een rit van ruim 1,5 uur te zijn. Wij zitten aan de verkeerde kant van de bus en kijken alleen tegen de bergen aan. Aan de andere kant is het fjord, met de mooie uitzichten. Ach, het weer is niet best. Regen en dichte bewolking.
Opeens roept onze gids O, look, nice. Ze is helemaal overweldigd. Ik weet niet waar ik moet kijken en ook niet waarnaar. Gelukkig kijk ik de juiste kant op en zie ik nog net een zeearend langsvliegen met een vis tussen zijn poten. De gids had hier nog nooit een zeearend gezien. Dat pikken we dan toch maar weer even mee.
We komen aan bij het uitzichtpunt, waar we 500m naar beneden moeten kunnen kijken, wijds over de oceaan en ook even wat kunnen drinken. Wat een tegenvaller. We zien helemaal niets door de mist. En het koffie tentje wordt wel geopend voor ons, maar er is niemand die wat kan verkopen.
Ook naar de wc is een uitdaging die je eigenlijk niet wilt aan gaan. De vloer is spekglad, de pot zit vol en je kunt niet doortrekken. Ik hoef spontaan niet meer.

Ik klik nog een paar keer met m’n foto toestel om de situatie daar weer te geven. Ook van 2 schilderijen zoals het hier waarschijnlijk moet zijn.
De bus gaat, met ons natuurlijk, vrij snel weer bergafwaarts. Op naar de volgende stop. Minder dan dit kan het niet zijn, maar het weer is niet te regelen.

Er was nog een plekje aan de andere kan van de bus vrij, en omdat we een andere route terug rijden, hoop ik nu meer van het uitzicht te kunnen genieten. Dat lukt!
We stoppen nu bij een klein plaatsje. En wat kunnen we bekijken? Jawel, een wit strandje. Geweldig, maar niet heus. Misschien wel voor Noorse begrippen.
We mogen hier een half uur naar kijken. Het weer is slecht. Er vertrekt nog wel een bootje met allemaal mensen voor een processie. Lijkt me fantastisch met dit weer. Wij gaan de supermarkt in om droog te blijven.

Dan weer in een ruk terug naar het schip. Nog een uur rijden. We rijden langs zalm boerderijen. Onze gids vertelt dat er jaarlijks 14 miljoen ton zalm wordt geëxporteerd uit Noorwegen. Het is verder best een mooie tocht, maar het geld dat we ervoor betaald hebben zeker niet waard. Voor een aantal mensen de excursie zeker niet interessant genoeg. Er werd veel geslapen in de bus.
Ach, wat hebben we te klagen, de hele cruise verder was erg mooi en qua weer fantastisch. Dit kan de pret niet drukken.

Als we aankomen in de haven hebben we nog een uur. We wandelen door het dorpje en komen op een aantal huizen grote mooie graffiti tekeningen tegen. Dat was ook verteld. Ze zijn inderdaad heel goed getekend.

Half 3 zijn we weer aan boord, na een heerlijke mok warme chocomelk te hebben gekregen bij de loopplank.
Boven op dek 9 gaan we bij het raam zitten met wat te eten en kijken naar het gereed maken voor de afvaart. Er komt een bus met gasten een kwartier te laat, maar HAL excursie, dus geen probleem. Op de kade staat nu onder een partytent een gitarist die ons toezingt als afscheid. Dat hebben ze leuk geregeld hier.

3 uur precies vertrekken we, door een klein stukje fjord naar open zee. De kapitein heeft al verteld dat de stabilitoren uitgezet worden. De zee is ruig. Dat wordt een wiebelige middag, avond en nacht.

Vanavond was het laatste gala diner. Er staan dan net wat exclusievere gerechten op de kaart.
Als voorgerecht heb ik een jumbo garnalencocktail gekozen en voor het hoofdgerecht een peperhaasje met gegrilde garnalen. En dan nog een heerlijke tiramisu om het af te maken.
Het smaakte allemaal uitstekend.

In het theater trad een saxofonist op. Een Hongaar die al 25jaar in Rotterdam woont. Hij lijkt op Demis Rousos. Hij was goed, maar ik zie liever de dansers of de zanggroep optreden. Morgen, de laatste avond treden de dansers op. Dat wordt een mooie finale van deze reis.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen