Vanmorgen konden we een beetje uitslapen, want we legden pas om 10 uur aan en dat betekent dat we rond 11 uur van boord kunnen. Ook hier zien we als we aan komen varen weer veel familie op de kade staan, dus er waren weer een aantal zeer gelukkige bemanningsleden die een dagje gezellig met vrouw, kinderen, of ouders konden doorbrengen.
Net als de vorige dagen is het bewolkt, maar ook warm. Weer rond de 30 graden. Het regenseizoen is hier van oktober tot maart dus we zullen wel weer een verfrissingsbuitje krijgen.
Vandaag hadden we geen excursie, dus we gingen op taxijacht. Maar voor we bij de taxi’s kwamen werden we ook hier weer ritueel ontvangen met prachtige dansers en muziek. 2 dansers hebben gigantische tooien op. Dat moet best zwaar zijn, maar zo ziet het er niet uit. Het is een prachtig gezicht.
Als we de terminal uitkomen staan er direct al veel taxichauffeurs die ons graag willen begeleiden vandaag, zodra ze doorkrijgen dat we niet in een excursiebus stappen. Ze vragen zo’n 150 a 200 dollar er dat vind ik veel te duur. Als we wat verder doorlopen komen vanzelf de goedkopere taxi’s. Achter het hek van de terminal werden we weer belaagd en nu zijn de prijzen inderdaad een stuk beter. We onderhandelden wat en bekeken of de taxi groot genoeg en niet een heel oud barrel is en komen op en bedrag van 700.000 rupia uit. Dat is omgerekend ongeveer 50 euro. Een mooie prijs voor een hele dag taxi met z’n 4en.
De chauffeur spreek gebrekkig Engels, maar we weten een aantal dingen waar we heen kunnen en met een plattegrond en Google Maps komen we er wel. We gaan eerst maar eens een paar markten af.
We begonnen bij Kapasan, een traditionele markt met voornamelijk kleding. We reden een bouwvallige parkeergarage in en waar je eigenlijk nauwelijks kon parkeren maar wel omhoog reed op een erg smalle donkere weg. Er natuurlijk overal weer brommers. Toch een plekje gevonden en een mannetje houdt de auto in de gaten.
De chauffeur ging mee de makt op en dat was maar goed ook, want we waren er nooit meer uitgekomen. De overdekte markt was een wirwar van hele smalle paadjes met ontzettend veel kramen met kleding die zo vol waren dat de meeste verkopers op hun eigen koopwaar zaten. Wij waren voor hun weer een bezienswaardigheid en werden weer overal toegelachen en op de foto gezet. Normaal komen hier geen grote westerlingen waarschijnlijk. Ongelofelijk wat een kleding, zoveel en dan 3 etages boven elkaar. Ik geloof nooit dat de mensen hier erg veel mee verdienen. Het gebouw was ook erg oud en vervallen.
Terug bij de auto moeten we omgerekend 30 cent parkeergeld betalen voor het oppassen op de auto. Dat zijn nog eens nette prijzen.
Op naar de volgende markt. Nu de vismarkt, Pabean. Ook hier is het een enorme armoedige bende. Het voorste gedeelte bestaat uit voornamelijk kraampjes met knoflook, uitjes, pepers en andere specerijen en de kraampjes zijn hier nog veel kleiner dan bij de kleding. De mensen zitten echt tussen hun waar en dat is de enige ruimte. Het is een wel mooi kleurrijk geheel en erg leuk om te zien hoe dat hier gaat. Na de specerijen volgt de vis. Dit is meer open. Een grote hal met overal bakken met allerlei verschillende soorten vis die soms netjes uitgestald liggen en je soms ook moet zoeken tussen het ijs. Er is moeilijk tussendoor te lopen, want de paadjes zijn erg smal, glibberig en met plassen water. Zo iets zou nooit kunnen en Nederland. Maar iedereen is overal even vriendelijk en behulpzaam. Dit moei in de aard van de Indonesiër liggen, want we hebben het nog niet anders meegemaakt. Top!
Op de terugweg lopen we langs de achterkant en daar zijn ze nog kippen aan het villen. Ze liggen in een grote hoop op straat. Maar worden wel weer netjes afgespoeld met water. Onze magen zijn hier niet tegen bestand, denk ik. Bij ons is alles zo hygiënisch dat als wij dit eten er ziek van worden.
Terug bij de auto mogen weer een paar centen betalen voor het oppassen op de auto en we rijden naar de volgende bestemming. Het monument van Surabaya. Tugo pahlawan, Een grote naald. Er aangekomen ziet het er niet echt interessant uit en we vragen Ifa, onze chauffeur toch weer door te rijden. Op naar de Kayoon flowermarket.
Ook de bloemen markt is niet wat we er van verwachten. In Bangkok zijn wij ook op een bloemenmarkt geweest en die was zo indrukwekkend dat deze daarbij nu in het niet valt. We lopen er helemaal overheen en zien echt wel mooie en leuke dingen, dus we genieten er wel van.
Ondertussen is het al zeker 2 uur en krijgen we trek, de chauffeur brengt ons naar een shoppingmall waar we uitgebreid kunnen kiezen. Met zn 4en kiezen we voor 3 verschillende soorten eten en dus zaken, Mc Donalds, een kipresto en een broodjes zaak. En als we allemaal ons maaltje op hebben, verzamelen we bij mc Donalds waar we Free WiFi hebben en even onze appjes binnenhalen en verslagen versturen. Ifa staat rustig bij zn auto te wachten en we gaan weer door.
De highlight van de stad is het cigaretten museum Sampoerna en de fabriek waar nog handmatig door een zaal vol medewerkers zo’n 1000 sigaretten per uur per persoon worden gemaakt.
Het museum is open en gratis toegankelijk en op de eerste etage kun je door een raam de zaal zien waar de sigaretten gemaakt worden. Het is zondag, de enige vrije dag, dus wij zien alleen alle tafeltjes met hun machientjes. Normaal zal dit een grote bedrijvigheid geven. Ook dit zal in Nederland zo niet meer werken, daarom des de leuker om te zien.
Onze laatste bestemming vandaag is de oude haven, Kalimas. Dat is vlak bij de haven waar ons schip ligt dus weer een haf uurtje terug rijden door het drukke verkeer, dat hier met name éénrichtingsverkeer is. Ook hier is het natuurlijk zondag, dus geen bedrijvigheid. Hier zijn net als in Jakarta, veel houten schoeners te zien. Erg oud en allemaal hebben ze nodig heeeeel veeeeel onderhoud nodig. 1 schip is helemaal kaal en zonder verf, die wordt dus opgeknapt. Ook dit is weer handwerk dus het zal vast lange tijd in beslag nemen.
Bij de terminal aangekomen, wil Ruud nog ergens een koud goedkoop biertje drinken dus we gaan op zoek of er nog een tentje is. We raken verzeild in een grote hal met heel veel Indonesisch eten en drinken en ook heel veel Indonesische mensen. En ja hoor ze willen weer met ons op de foto. Ongelofelijk, we staan er wel 10 minuten en de mensen staan voor ons in de rij om alleen, of met nu familie, op de foto te kunnen. En allemaal zijn ze erg dankbaar. Wij lachen wat af. Helaas is hier geen bier, dus we gaan terug naar de terminal.
Inmiddels regent het een beetje en van de terminal naar het schip moeten we over de kade die niet overdekt is. Het is niet te geloven, ze staan ons allemaal op de wachten met paraplu’s. Wat worden wij toch ontzettend verwend!!
Bij het diner is onze tafel nog bezet, dus we krijgen aan ander mooi tafeltje aan het raam. Ruud gaat het bij onze wijnsteward melden, zodat onze wijn daar heen komt. Maar onze ober daar regelt direct een tafeltje in zijn “wijk”. Dus toch weer bij onze gezellige obers en sommelier.
We zitten dus niet op de plek die we toebedeeld hebben gekregen. En we worden gezocht blijkt ineens. Er komt een steward en zegt, o jullie zitten hier een nog geen 2 minuten later komt er een andere steward met 2 kaartjes aan onze tafel. Hij noemt onze 4 namen en vertelt ons dan dat we morgenavond door de kapitein zijn uitgenodigd om bij het galadiner aan zijn tafel te komen zitten. Wat geweldig. Ruud zie je helemaal gaan glimmen, dat is bijzonder, dat komt echt bijna nooit voor. Samen met nog 2 andere stellen mogen we om 7 uur naar de Mix Bar komen voor een drankje waarna we gaan dineren. Dit zal met vele obers om ons heen zijn, midden in de grote diner zaal. Hier ga ik me maar eens mooi voor optutten morgen.
Het diner verloopt daarna nogal hectisch, maar erg gezellig en een aantal obers komt naar ons toe om ons min of meer te feliciteren met het captainsdinner.
Waarschijnlijk komt dit allemaal omdat Ruud en Jolande een andere kapitein van de HAL kennen en Ruud een brief aan onze kapitein heeft geschreven over zijn werk voor het blaadje van de HAL en de stroopwafels die hij toegevoegd heeft, met de bedoeling misschien een bezoekje aan de brug te mogen brengen. Ook de bekende kapitein heeft een mail gestuurd dat wij aan boord zijn en graag de brug willen bezoeken.
Dit captainsdinner is echter wel de kers op de taart hoor. We gaan er uitgebreid van genieten.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen