Vannacht om half 3 was Mart even wakker en heeft hij de eerste foto van de dag gemaakt. Een opkomende zon. Het was natuurlijk wel helemaal licht.

De reis door het Romsdahlfjord was ook weer erg mooi om te zien. Hoewel ik natuurlijk ook gewoon geslapen heb. Maar aangezien we pas om 10 uur op de plaats van bestemming waren heb ik er nog aardig van kunnen genieten. Elk fjord is toch weer anders.

Het is weer een stralende onbewolkte dag. Perfect dus om naar uitkijkpunten te gaan, en die hebben we vandaag.
Om 12 uur begint vandaag onze excursie, dus we doen rustig aan. Lekker ontbijten met kwark en m’n dagelijkse french toast. Een wentelteefje. Heerlijk. En daarna gaan we op pad. Even door het dorpje. Dit is een grote vergeleken bij de vorige dagen, 2500 inwoners. Vandaag wordt het aantal mensen in de plaats dus verdubbeld.

Aan de rand van het centrum wil ik een foto van de Rotterdam maken die we daar zien liggen. Ik ga op een goede plek staan en wil m’n camera scherpstellen. Maar wat gebeurt er, ik wordt aangevallen door een kopmeeuw. Hij cirkelt boven me en schiet dan naar beneden en pikt met z’n snavel op m’n hoofd. Hij stak me gewoon en ik voelde het goed. Geen wond hoor, maar ik schrok wel. Waarschijnlijk heeft hij daar een nest en wilde hij zijn jongen verdedigen. Na mij werden nog een paar mensen aangevallen, toen zijn we maar gevlucht en naar de plek voor de start van de excursie gelopen.

Onze excursie begint met een film over trollen en gaat met de bus over de Trollstigen (Trollenweg) naar de bovenkant van de Stigfossen (waterval) en daarna nog naar de Trollenveggen (Trollenmuur)
De weg is er één met 11 haarspeldbochten, allemaal met een naam en we gaan steil omhoog naar de waterval op 850m.

In Scandinavië zijn ze gek van trollen. Een soort sprookjes figuren met grote neuzen. Ze leven in de bossen en komen alleen naar buiten als het donker is. Zijn ze nog buiten als de zon op komt, dan veranderen ze in een rots. Er zijn hier veel bergen met veel grote en kleine punten. Dat zijn allemaal trollen geweest, zo gaat het verhaal.

De weg loopt langs en over 2 watervallen, waarvan de Stigfossen degenen is waar we naar toe kunnen. Boven krijgen we 3 kwartier om alles hier te bekijken. Er zijn verschillende uitkijkpunten gemaakt. Waar we natuurlijk allemaal naar toe moeten. Bij de verste kun je alles het beste zien. De route met 11 haarspeldbochten, en de beide watervallen.
We hebben geluk. In dit gebied zijn veel lawines en in de winter is de weg zo wie zo dicht.
Afgelopen winter is een enorme lawine geweest over het bezoekerscentrum en een deel van de weg. Het bezoekerscentrum is nog niet geheel hersteld en de weg is sinds 10 juni weer open. We zijn dus niets te vroeg hier.
Op de terugweg is er nog een kleine opstopping. Halverwege wordt er een gedeelte van een film opgenomen. De weg is daardoor nog smaller en we moeten dus richting voor richting er langsrijden.

Weer terug in het dal rijden we nog door naar de Trollen 🧌 muur. Dit is de grootste overhangende rotswand van Europa.
Hier staat ook een grote trol. De gids zegt ons dat we z’n neus moeten aanraken. Dat zou eeuwig geluk betekenen. We gaan ervoor.

Bij de Trollenmuur krijgen we weer tijd om kiekjes te maken en daarna rijden we weer terug naar het schip. Het is een erg imposant gezicht die muur.

Teruggekomen willen we nog met een grote gondel naar een plateau boven op de berg recht voor ons waar je een mooi uitzicht hebt over het fjord, Andalsnes, de Raumarivier en de vallei achter Andalsnes. Deze kabelbaan is vorig jaar geopend, dus we hebben nu al geluk. We hadden ook kunnen hiken naar boven en beneden, maar dat ging ons niets te ver. De gondel gaat naar bijna 700m hoogte.
Het was echt de moeite waard, wat een uitzichten, Geweldig!!! We kunnen er geen genoeg van krijgen, maar gaan rond 5 uur toch maar weer naar beneden.

Het is goed zo, we gaan weer terug op het schip. Bij ons allebei rommelen onze magen, want we hebben na vanmorgen geen tijd meer gehad om nog te eten, behalve een meegenomen appel en mandarijntje.
Op naar het Dutch café. Mart neemt 2 haringen en vlammetjes en ik poffertjes. Heerlijk, we hebben er van genoten.
Pas om 8 uur weer diner, dan is het vast al weer gezakt.

Dan even met de voeten omhoog op het balkon van onze hut. Wat een weelde toch allemaal.

Vanavond voor de zoveelste keer heerlijk vis gegeten. Mart tonijn en ik Noorse zalm. En natuurlijk ook weer smakelijk desserts, apple crumble pie en citroen merengue cheesecake.
We waren vrij vroeg klaar. Aan het eind kreeg ik van een van de obers nog een zelfgemaakte tulp. Leuk hoor, dit was al de 2 keer dat hij wat creatiefs maakte en gaf. Vorige keer een polo gemaakt van een bonnetje.

Ook weer een leuke dans show vanavond, dezelfde 6 dansers als begin van de week, maar een totaal ander thema en programma. Ze zijn echt goed.
Na de show, als we het theater uitkomen zien we buiten een enorm felle zon. Het is dan 11 uur ‘s avonds en hij is nog niet onder. Ik blijf hem volgen, om 10 voor 12 is de zon volledig onder en zien we boven zee een enorme rode gloed. Wat een mooi plaatje weer.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen