Lekker laat ontbijt vandaag. Eerst uitslapen! Maar dat dachten er meer. Het was hartstikke druk in de buffetrestaurants. We hebben wel een plekje gevonden en heerlijk de tijd genomen voor ons ontbijt.
Om aan onze dagelijkse stappen werken zijn we op de buitendekken rond gaan lopen. Er is weer veel wind, maar ook regelmatig zon. De wind is standaard rond de Canarische eilanden. Ik moet er wel aan wennen hoor.
Na een paar rondes, strijken we naar op het achterdek van dek 16 en genieten een beetje beschut van de zon. We kletsen een tijd met een Nederlands stel dat gister aan boord is gekomen en ik maak het verslag van gisteren. Zo gaat de tijd weer snel. Binnen no time is het zomaar half 3, eigenlijk hebben we ook wel weer trek en in ga bij het dönertentje 2 heerlijke broodjes döner halen. Nog wat te drinken erbij en we kunnen daar op dek 16 wel weer even voort.
Via de intercom geeft de eerste stuurman zijn nautische informatie door. We varen niet-essentiële, aar 17,5km per uur. Best, als we morgenochtend maar in Madeira zijn. We zijn bijna bij het punt waar de zee het diepste is deze reis, 4 km diep. We hebben ruim 3 meter hoge golven. De wind zal nu gaan afnemen. De boventemperatuur en de watertemperatuur zijn bij 21 graden. Door het lekkere zonnetje voelt het warmer aan. De vaart van Las Palmas naar Funchal (Madeira) is 530 km.
Eigenlijk is het wel een rare reis zo. Want na een dag Madeira gaan we ongeveer dezelfde weg terug naar Tenerife, dat naast Gran Canaria ligt. Het zal wel ergens goed voor zijn.
Rond half 5 houden we het voor gezien op dek 16.
We lopen door een van de buffetrestaurants en drinken nog een kop thee en gaan dan naar onze hut.
We gaan naar de vroege show zodat we daarna rustig kunnen eten en niet aan een tijd vastzitten. Een kwartier voor tijd zitten we paraat. We zitten naast een van de danseressen. Zij treden vandaag niet op en een paar van hun moeten op de eerste rij zitten om te zorgen dat er geen kinderen het podium op klimmen of hinderlijk aanwezig zijn.
De tribunes lopen vol, maar de show begint maar niet. Een aantal minuten na aanvangstijd komt Tom de entertainment manager vertellen dat de techniek niet-bindend orde is en dat de eerste show vanavond helaas niet door kan gaan. 20.45 uur een nieuwe kan. De danseres vraagt wat er gezegd werd. Ze is Canadese en spreekt dus geen woord Duits. We leggen het uit en kletsen nog even verder met haar. Geen van de danseressen, zangers en acrobaten spreken Duits, Engels is de voertaal. Apart hoor.
Zij gaat over 2 weken naar huis, ze heeft dan 2 maanden vakantie na 5 maanden werken. Eerst 2 maanden de shows trainen in Duitsland en dan 3 maanden op het schip. Dit is de eerste periode dat ze dit doet, na haar opleiding. Ze ziet het als een leuke tussenperiode. Nad de 2 maanden gaat ze nog een periode van 5 maanden doen. Daarna wil ze weer in Canada blijven en gaan werken. Leuk om dit allemaal te horen.
Zo hebben we van de week ook met Roger, onze cabinsteward gesproken. Hij komt uit de Filipijnen en werkt hier 8 maanden achter elkaar, 7 dagen in de week, 10 uur per dag. 8 uur hutten en 2 uur gangen en trappen. Je moet het maar willen. We kunnen dit eigenlijk niet voorstellen, hij zal toch wel af en toe een dag vrij zijn. In ieder geval de afgelopen 10 dagen niet.
We gaan dan toch maar vroeg eten maar, want we willen deze show, Nashville, graag zien.
Om 20.30 uur zitten we weer klaar en we wachten bijna een half uur. Waar blijft Tom, om te vertellen of er nog wat gebeuren. Het theater is overvol en er gebeurt niets. Bijna een kwartier te laat komt Tom eindelijk uitleg geven. De techniek laat ze nog steeds in de steek, dus geen show, misschien kunnen ze nog een film tonen. Helaas! Bijna iedereen druipt af. Als we door de gangen lopen horen we Tom weer, nu door de intercom. Hij zegt dat over een paar minuten in het theater de film Bohemian Rapsody getoond wordt. Een mooie film, maar die heb ik al gezien.
We gaan het Duitse voetbal kijken op tv. We hebben hier veel Duitse zenders waar we uit kunnen kiezen, geen zenders uit andere landen. Dat is exact zoals alles hier is. Duits.
Nou ja, het is zo. Wij genieten van een mooie reis op een mooi schip. Wel te groot en te massaal, maar ook dat nemen we voor lief. Zoveel zijn we niet aan boord.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen