Het nationaal park Thingvellir staat op het programma. Een park met daarin de breuklijn tussen Amerika en Europa, die elk jaar 2,5 cm verder uit elkaar gaat. Je ziet geen rivier of zo iets die breder wordt, maar het is als striae, de aarde wordt er steeds dunner en er door de jaren heen zijn de rotsen steeds verder uit elkaar gegroeid. Met ertussen, land en water en rotswanden.
De weg ernaar toe sneeuwt het en zijn de wegen ook sneeuw, weinig belijning te zien. Chloe rijdt uitstekend.
Mooi en interessant, maar het gaat zo hard sneeuwen dat je eigenlijk niets meer ziet. We gaan weer terug richting Reykjavik naar het hotel, want we weten niet hoe de wegen terug zijn en we hebben ook nog een ticket voor de Blue Lagoon.
De terugreis ging ook goed en na te hebben ingecheckt kunnen we een uurtje Reykjavik in.
Dat doen we morgenochtend uitgebreider.
Weer de auto in, 50 km naar de Blue Lagoon. Één van de 25 wereldwonderen.
Een soort enorm zwembad met heel blauw en vooral warm water dat door natuurlijke bronnen verwarmd wordt tot ca. 38 graden. Met de koude boventemperatuur erbij is dat heerlijk. In de bar in het water kunnen we een drankje bestellen en op een andere plek in de Lagoon kunnen we een maskertje uitzoeken. Met een wit gezicht dobberen we 10 minuten in het water. Een apart gezicht, maar we vallen niet op bij de rest.
Ook nog in het lava stoombad en na een paar uur zijn we zo verschrompeld dat we er weer uit gaan. Veel conditionering in je haar doen wordt geadviseerd. Wij luisteren natuurlijk. Het zal wel nodig zijn.
We rijden weer 50 km terug en gaan eten in een soort Foodhall. Een leuke gezellige locatie. En ook nog lekker. Weer een geslaagde dag.
Morgen de laatste dag IJsland, nog een ochtend in Reykjavik en dan terug naar het vliegveld. Auto inleveren en dan, New York, here we come!

Geschreven door Kirstens.reisverhalen