Nu weet ik echt wat het regenseizoen betekent hier in Indonesië. Vanmorgen om 8.15 uur hadden we bij de terminal afgesproken voor de excursie, maar er was bijna niet te komen. Het klaterregende met heel veel wind. Een paraplu hielp niks, dus ik heb zo’n geweldige poncho aangedaan om enigszins droog bij het taxibusje aan te komen.
We moesten zo vroeg weg omdat we naar een theater gingen waar de Barong dans wordtopgevoerd. En dat begon al om half 10.
De Barong dans is een verhaal dat dansend wordt uitgebeeld door mensen in geweldige kostuums. Het geheel zou een uur duren, maar wij spraken af na een half uur te gaan, want anders konden we ons hele programma niet afwerken. Het was leuk, en knap, maar erg langdradig, dus na een half uur was het ook wel genoeg.
Weer een stuk rijden en nu naar de plaats Ubud, daar is een monkey forest tempel. De regen is gestopt en de hemel trekt gedeeltelijk open. Mooi geregeld, dan kunnen we verder droog alles bekijken. Ver voor de ingang zien we de apen al lopen. De apen zijn hier in de omgeving erg belangrijk. Ze zijn een grote inkomstenbron voor de mensen. Het zijn Makaki’s net als op Lombok en er lopen er rond de 750 rond in het bos. Ze hebben hier een fantastisch bos met vele lianen, dus je ziet ze overal heen en weer slingeren, klimmen en springen. En natuurlijk zitten ze ook overal waar de mensen zijn en krijgen ze bananen en zoete aardappel. Je mag hier geen eten van buiten mee nemen voor ze. We lopen een stuk door de mooie natuur en fotograferen de apen weer uitgebreid.
Rijstvelden mogen vandaag ook niet ontbreken, want ze hebben nog meer mooie stukken. Nu rijden we naar de Tagalan rijstvelden. Ook in de buurt van Ubud.
Ubud is een kunstregio en we rijden dan ook langs een onuitputtelijke hoeveelheid kraampjes met houtsnijwerk, beschilderde dingen, batik kleding en stenen beelden voor we bij de sawa’s aankomen. Deze zijn veel kleiner, en daardoor minder indrukwekkend dan gister, maar wel erg mooi. De film Eat, Pray and Love met Julia Roberts is hier gedeeltelijk opgenomen.
Ons drukke programma wordt vervolgd. De volgende bezienswaardigheid is nog verder van het schip, maar de gids durft, rekeninghoudend met de tijd er toch naar toe te gaan. Te laat terug komen bij het schip is geen optie. We hebben een uur marge gerekend, dus we gaan.
Het is de holy water spring tempel Amlul Ubud. We hebben een goede beslissing genomen want dit was echt indrukwekkend. Een grote tempel met veel water en een soort baden waar 10 kranen naast elkaar hingen. Aan de linkerkant van de kranen een rij mensen die met kleding en al het water in gingen en op volgorde door het water hun hoofd onder elk van de kranen hielden. De gids legt uit dat elke kraan een andere betekenis heeft.
Een stukje verder is een soort vijver en zien we enorm helder water en op de bodem de bron. Hier borrelt het water op een paar plekken uit de grond omhoog. Zou het echt zijn? Een heel apart gezicht.
Er omheen is een heel complex met allemaal gebouwtjes en veel beelden. Iedereen moet hier ook in een Sarong lopen, dus de hele groep, mannen en vrouwen loopt dan ook met een mooie gebatikte doek als rok om hun middel. Hilarisch. Mart met zo’n rok en dat z’n hoge wandelschoenen er onder en z’n pet voor de zon op zn hoofd.
Buiten de tempel ook hier weer heel veel winkeltjes. Maar daar hebben we geen tijd voor.
Het is tijd voor een korte lunch. We wilden een soort mc Donalds of een buffet of zo, maar dat hebben ze hier in de buurt niet, dus we komen toch bij een restaurant uit. Warung Dewa Malen. Ik moet zeggen, de gids heeft het goed uitgezocht, want binnen de kortste tijd zaten we allemaal te genieten van heerlijk eten. Weer tussen rijstvelden.
We kunnen nog 1stop maken voor we op het schip moeten zijn. Een traditioneel dorpje zit er helaas niet meer in, maar de gids heeft een goed alternatief. Een traditionele Balinese compound. Een soort huis van een complete familie, dus grootouder, ouders en kinderen.
Een huis bestaat uit 4 gebouwen een familie tempel, een religieuze kamer, een keuken, een slaapkamer. De voordeur is een muur met een deur erin. Het is dus een open stukje je land waar de gebouwen opstaan dat ommuurd is. Zo’n 2 meter na de deur staat weer een muurtje. Hierdoor kun je niet de compound op kijken als je naar binnen komt. Voor de privacy. De keuken is voor ons prehistorisch, en erg klein en donker. De pannen staan op een stenen oven. Er is geen aanrecht met water, wel staat er een bamboehouten tafel met alle benodigdheden erop. Water heb ik daar niet gezien, wel de afgewassen vaat in een rek.
De familietempel is een aan 3 kanten open kamer in het midden van de tuin met een groot bed erin. De slaapkamer van de ouders mogen we niet in, en de slaapkamer van de kinderen mogen we door een open raampje bekijken. Het is een enorm bed waar ze waarschijnlijk allemaal op slapen. Ramen met glas heb je hier helemaal niet. En ik moet zeggen, huizen met glas in de ramen ben ik ook eigenlijk bijna niet tegen gekomen.
Achterin de tuin ligt een groot varken. Dat is heel belangrijk voor het hindoeïstische geloof. En verder zijn er nog schuurtjes met opslag van hout, zelf gemaakt koopwaar en een paar scooters. Het is eigenlijk een ommuurde tuin, met allemaal losse gebouwtjes die samen compleet huis zijn. Een leuke vorm en in deze warme oorden is het zo ook uitstekend.
Na deze bezichtiging moeten we weer naar ons busje voor het laatste stuk van de terugreis. Een half uur tot een uur rijden, afhankelijk van de drukte van het verkeer.
Hier viel mee en we hebben zijn ruim om tijd bij het schip. Het was weer een hele mooie dag waar we weer veel in gezien hebben.
Om 6 uur vaart het schip weg. We kijken aan dek naar de afvaart en op de kade staan net als altijd weer allerlei mensen te zwaaien. Een leuk afscheid van Bali. Voor ons zien we de Agung vulkaan die vorige maand uitgebreid in het nieuws was door z’n uitbarstingen. Hij is nu rustig. De top ligt in een wolk. Eigenlijk is het een gewone berg om te zien.
Bij het diner worden we verrast met een mooie groepsfoto van het captainsdinner en de menukaart met een persoonlijke noot van de kapitein. Erg leuk!
Morgen zijn we weer terug op Java. Als het weer goed is gaan we naar de Bromo vulkaan met een gigantische krater. Het is een reis van ongeveer 2,5 uur er naar toe. En alleen bij zonnig weer is het goed te zien. Dus hopelijk komen we niet voor niets.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen