We hebben vannacht een uur langer mogen slapen. Het is geloof ok al de 3e of 4e keer dat we door de tijdsgrens gaan en aankomende nacht nog een keer. Dan is het weer een uur korter. We zijn in Probolingo en dat is de uitvalsbasis om naar de Bromovulkaan te gaan. Van te voren hebben we niets geboekt, want hij ligt regelmatig in de wolken en dan kun je niets zien.
Het is een goede dag vandaag dus wij besluiten te gaan. Het is een lange ingewikkelde reis, en ook de tijd is nog een extra factor waar we rekening mee moeten houden.
We starten weer met een tender. Bij aankomst in de stad staan er natuurlijk weer veel taxichauffeurs ons op te wachten en allemaal hebben ze een mooi aanbod, zeggen ze. We onderhandelen met verschillende chauffeurs en spreken een mooie all inclusive prijs af. Zelfs zo dat een andere taxichauffeur kwaad is dat hij te goedkoop afspreekt. Dat is slecht voor hen voor de volgende gasten. De hele reis gaat onze chauffeur als gids mee.
We gaan eerst bijna 2 uur met de taxi het binnenland in. Wat opvalt is dat alles hier veel kleuriger is dan we tot nu toe hebben gezien. Het staat direct een stuk gezelliger. We zagen het direct al aan de kade waar ook weer schoeners liggen, maar nu in heel veel voornamelijk zachte tinten geschilderd.
We hebben een chauffeur die helemaal geen taxichauffeur is, maar een kraampje met cake heeft. Op dagen dat cruiseboten aankomen, huurt hij een auto en biedt hij een zelfde programma aan als alle veel andere taxichauffeurs. Daardoor kan hij het waarschijnlijk goedkoper doen.
Na de taxirit door mooie natuur moeten we overstappen in een 4wheel drive. En dat doen we midden in een dorpje waar een vriend met zijn jeep staat te wachten. In de excursieprogrammas van de HAL hadden we al gelezen dat het laatste stuk verboden is om met een luxe wagen te rijden. Hij heeft het goed geregeld. We zijn ook voor alle excursiebussen, dus de drukte voor.
Wij rijden nog ongeveer 20 minuten heel steil omhoog en het allerlaatste stuk met de jeep gaat over een grote open vlakte van grijs zand. Lavastrand. We zien dan ook de vulkaan liggen. Dat is nog een heel eind lopen met als laatste en klap op de vuurpeil nog een trap van 250 treden.
Het eerste stuk van ongeveer een half uur omhoog wandelen kunnen we ook te paard doen, maar wij kiezen ervoor om zelf te klimmen. En dan volgt trap. Een pittige tocht, die ook Mart helemaal voltooid. Petje af en veel respect voor hem, om te hele stuk te doen met versleten pijnlijke knieën en hij moet natuurlijk ook weer naar beneden!
Als we boven zijn, dan heb je ook wat. Een gigantische krater waar onderin de rookpluimen naar boven komen. We kunnen een stukje over de rand lopen. Het is heel indrukwekkend en ook het uitzicht verder is fantastisch. We zijn wel een uur boven gebleven om van alles te genieten voor de de terugtochtweer aanvaarden.
Terug in Probolingo is het het rond half 3 en gaan we naar een Indonesisch restaurant. Ook dat zit bij de prijs in. Ik vind het erg moeilijk om wat lekkers uit te zoeken, want ik ken al die gerechten niet, maar we komen er met z’n allen uit. Ineens begint het enorm te waaien, Zo erg dat er buiten een spandoek tussen 2 bomen dwars door midden scheurt. Wij zitten op een overdekt terras en worden niet gestoord door de wind.
We gaan weer verder en rijden door de stad nog langs de red church en een school. We stoppen even om ze te bekijken. Ze zijn allebei door Nederlanders gebouwd in de 2e helft van de 19e eeuw. Ook hier zijn veel invloeden van de Nederlanders te zien.
Rond half 5 komen we bij de tenders aan. We zien een enorme rij. Wat is er loos, dit hebben we nog mooit gezien. De wind is de oorzaak. Wat wij al gemerkt hadden bij het restaurant had ook erg invloed op de tenders. De wind was onverwacht heel snel van kracht 2 naar 9 gegaan. Een paar tenders hadden veel problemen gehad om aan te leggen bij het schip en de mensen van boord te laten gaan, dus er mochten geen nieuwe tenders meer vertrekken. Bij een van de tenders was zelfs een landvast geknapt en het heeft een half uur geduurd voordat de mensen uit konden stappen. En ondertussen dobberden er nog 2 tenders in de hoge golven om aan mensen bij het schip te brengen. De kapitein heeft toen besloten het schip te draaien, waardoor het een scherm werd voor de wind gecreëerd en het aanleggen dus weer rustiger kon. Dat heeft een tijd geduurd. Sommige mensen hebben wel 2 uur aan de kade moeten wachten. Gelukkig stonden er veel stoelen klaar, water en limonade, verfrissingshanddoekjes een grote mooie partyttent en veel personeel dat de wachtende mensen op de hoogte hield. Op een gegeven moment werden er zelfs roomboter koekjes uitgedeeld.
We hebben even met een Nederlandse 3e stuurman gesproken die ons alles uitlegde. Hij vertelde dat ze er zelfs aan dachten om hotels te regelen voor de mensen die nog niet aan boord waren, als het met het omgedraaide schip niet zou lukken. Gelukkig was dat niet nodig. Rond 5 uur konden de tenders weer varen over de ruige zee. Een mooie belevenis, maar er waren in alle tenders wel zeezieken, hebben we gehoord. Wij gelukkig niet. Terug op het schip merk je niets meer van het ruige weer.
We hebben geluk gehad dat we ‘s morgens nog van het schip konden, want als het toen al zo gewaaid hadden we de mooie Bromo vulkaan niet kunnen aanschouwen. Het was weer top vandaag!
Na weer een gezellig en heerlijk diner zijn we nog naar het theater geweest. Een speelde een Australische harpiste bekende nummers met de band van de HAL. Ze zong erg goed, maar ik vond het wat saai. Allebei waren we een ook een beetje aan het knikkebollen tijdens de show, dus daarna terug naar de hut en lekker de ogen toe.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen