Dat was me weer een belevenis vandaag!
Vanmorgen legden we om 9 uur aan in Semarang en vandaar uit hadden we een excursie naar de Borobudur. De grootste tempel ter wereld. Maar dat is een rit van zeker 150 kilometer en zie maar eens door al dat verkeer heen te komen.
Het weer is bewolk maar drukkend warm, dus we verwachten nog wel een buitje. Bepakt en bezakt met poncho’s en paraplu’s verlaten we het schip.
We beginnen weer in een lange rij, want ook in Semarang moeten al onze tassen en wijzelf weer gecontroleerd worden. Dus dat duurt wel een kwartiertje. Maar niet vervelend hoor, gezellig kletsen met de mensen om je heen en vooral genieten van de medewerkers van het schip, waarvan vandaag de familie op bezoek komt.
Het is soms zelfs erg aandoenlijk om te zien. Jongens waarvan de vrouwen en kinderen komen. komen. We zagen zelfs een jongen lopen, helemaal verliefd kijkend naar een erg jonge baby op zn arm. Waarschijnlijk was dit de eerste keer dat hij de baby in zijn armen had en hij mag er nu slechts 1 dag van genieten voor hij het kind weer ziet.
Als we de rij door zijn, waarbij we natuurlijk ook weer door live muziek werken bijgestaan, vinden we al snel onze bus. Mart heeft onderweg naar de bus nog snel van een straatverkoper 2 waaiers en een hoedje die ingevouwen kan worden als een waaier gekocht. Die komen vast goed uit vandaag.
De rit onder politiebegeleiding kan beginnen. Het is geweldig. Zwaailicht en sirene gaan aan en daar gaan we in onze oude bus. In het begin gaat het nog redelijk rustig maar hoe drukker het wordt, hoe meer we ons Miami vice voelen of de koning die ergens snel moet zijn. Het is echt wild west. De politie drukt bijna letterlijk iedereen aan de kant en haalt daarvoor alles uit de kast. Aan beide kanten komen armen uit de wagen die de auto’s en brommers naar de kant wijzen, we rijden door rode verkeerslichten en we rijden zelfs aan de verkeerde kant van de weg om voorbij de file te komen, met gevaar voor eigen leven omdat er natuurlijk wel tegenliggers aankomen die op het laatste moment gewoon de berm in gedrukt worden of vol op de rem moeten. En onze chauffeur maar volgen en wij genieten, lachen, schrikken en af en toe de handen voor de ogen houden daar in die bus. Die politie en onze chauffeur hebben wel een aparte job hoor. Ik ben benieuwd hoe dat met de excursie van de HAL gaat die met ca. 14 bussen zo’n rit onder politiebegeleiding moet maken.
Maar goed zo komen wij wel in ruim 2 uur aan in Borobudur, zoals ook de plaats heet. Onderweg hebben we ook nog erg mooie landschappen aan ons voorbij zien komen, sawa’s zoals je die op plaatjes zien in tafels aangelegd, vele bananen en palmbomen bossen, plantages met bomen voor teakhout, rubberplantages en kampongs. Erg leuk en mooi allemaal. Bij de kampongs zijn langs de weg staan allemaal kraampjes met alle soorten fruit, kleding, rijst e.d. En je ziet de mensen lopen met zakken op hun hoofd, riksja’s, kinderen op hun rug en karretjes waarmee ze hun waar verkopen.
In Borobudur gaan we eerst lunchen op het terras van een mooi hotel met een sawa voor de deur. Een ontzettend mooi uitzicht.de lunch bestaat uit een voor mij te spicy soepje een heerlijke rijsttafel. Hier zien we ook de agenten die ons door de chaos gemanoeuvreerd hebben. Ik ben helemaal verbaasd, als ik de 2 jonge broekies zie staan. Die hebben de baan van hun leven, denk ik.
En dan eindelijk naar waarvoor we vandaag doodsangsten hebben uitgeslagen, de Borobudur. Nog een klein stukje met de bus en natuurlijk onze agenten ervoor en we worden bij de VIP ingang afgezet. Dus geen rijen, kaartjes kopen of zoiets, maar direct het hek door en we kunnen het enorme bouwwerk uit de 9de eeuw aanschouwen.
Het is geheel van lavasteen gemaakt en alle stukjes steen die je ziet zijn bewerkt. Het is opgebouwd uit 7 lagen en daar kun je vanuit alle 4 de kanten naar de top op 135m naar toe lopen via een trap met erg hoge treden. Op de verschillende lagen staan een soort klokken met verschillende betekenissen per laag en in zo’n klok zit een Boeddhabeeld. En bovenop staat een enorme klokvorm.
Ook Mart komt helemaal boven, top gedaan met die krakemikkige knieën. Het gaat tot nu toe eigenlijk heel erg goed, gelukkig.
Het is er erg druk en foto’s maken zonder andere mensen erop is helaas niet mogelijk. Het is een indrukwekkend gebouw en ik heb altijd veel ontzag voor de mensen die dit gebouwd hebben. Hoe krijgen ze het voor elkaar.
Na een uurtje kijken, klimmen, dalen, foto’s maken en genieten van uitzicht, gaan we al weer terug. We moeten nog naar een zilverfabriek waar de werknemers nog handmatig het zilver bewerken. Die hele rit en straks weer terug was dus maar voor 1 uurtje Borobudur. Maar ik moet zeggen met de rit erbij het zeker de moeite waard.
Na een kwartiertje in de bus komen we bij de zilverfabriek. En bekijken we hoe deze mensen allerlei sieraden en ander zilverwerk maken. Leuk om te zien. Wat zij natuurlijk interessanter vinden, is dat wij in de winkel erbij van alles kopen, maar ik ben niet erg van het zilver.
Het is er erg benauwd en ik wil echt naar buiten waar het iets minder benauwd is. Daar word ik belaagd door zeker 5 straat verkopers en allemaal het allerbeste en mooiste waar bij zich hebben, voor weinig. Ik lach lief, zeg nee en geef met Mn handen aan dat ik niks koop, maar dat is zeker niet voldoende. Ik hoef zelf niet af te dingen, want hoe meer ik nee zeg, hoe lager de prijs wordt. Er zijn best leuke dingetjes bij maar ik laat me niet verleiden. Thuis doe ik er toch niets meer mee. Zelfs als ik in de bus zit wordt er bij mn raam nog verder gesmeekt.
De rit terug gaat hetzelfde als de heenreis. Nu zelfs nog met regen erbij. Tegen half 6 zijn we weer op het schip. In de schemer ziet dat er ook erg mooi uit. Boven op het dek wil ik wel eens zien hoe alle bussen van de HAL terugkomen, maar die zijn er om half 7 nog niet. Te laat dus. Maar ja 14 bussen met mensen laten staan, doen ze natuurlijk niet dus wachten we. Tegen half 8 komen ze aan, ik ben dan al lang naar de hut om lekker douchen, want ik ben wel gaar van deze dag. Na weer een heerlijk een uitgebreid diner ben ik ook direct terug gegaan en aan een lange nacht begonnen. Morgen Surabaya.

Geschreven door Kirstens.reisverhalen