Om half 7 ging de wekker en was het allang licht buiten. Het is hier zomer. De zon komt op rond half 6 en het is nu pas donker rond 11 uur. Maar geen warme temperaturen meer.
Om 7 uur stonden we buiten en voer het schip langs de eerste gletsjer. Via de intercom kregen we informatie en de naam te horen. Dit was de Frankrijk. Hij viel erg tegen. Niet groot, al bijna weg gesmolten. Hier had ik veel meer van verwacht. Maar te vroeg geoordeeld. Het werd steeds mooier en groter. We horen dat de gletsjers steeds minder groot worden als gevolg van de opwarming van de aarde. Zonde! Maar het is nu nog steeds geweldig om zo door dit kanaal te varen en aan 2 kanten bergen met sneeuw en gletsjers te zien. Ik wordt steeds enthousiaster en ga op alle plekken van het schip kijken om mooie uitzichten te hebben en foto's te kunnen maken. En als je langs zo'n gletsjer vaart is het gezicht ook steeds anders. Er doemen steeds nieuwe mooie plaatjes op van eenzelfde gletsjer.
We staan op het promenade dek, waar je rond kunt lopen, op dek 8 waar je achter op het schip een mooi overzicht hebt wat er voorbij gekomen is. We staan op 9 weer je vrij uitzicht hebt aan de stuurboord of bakboord kant, op dek 4 op de punt van het schip, waar je dus alles voor je ziet en op dek 6 net onder de brug, waar de stuurmannen ons schip op koers houden. Hier zie je denk ik bijna hetzelfde als zij zien. Erg mooi hoor!
We varen langs alle gletsjers en van allemaal maken we foto's. De Duitsland, Italië en als laatste de Hollanda zijn toch wel de mooiste. Soms is het erg moeilijk om te kunnen blijven staan, zo veel wind is er. Maar het maakt de uitdaging alleen maar groter en iedereen heeft er plezier om. De meest mooie fototoestellen zie je, zelfs met statief en gigantische lenzen. Maar natuurlijk ook mobieltjes en iPads worden gebruikt. Als Mart op de punt staat wordt de wind zo sterk dat de bril van zijn hoofd waait. Gelukkig is er een security man die het ziet gebeuren en de bril snel kan pakken. Er is alleen een splinter van zijn glas, dus hij heeft geluk.
Rond 9 uur zijn we alle gletsjers voorbij, maar de schoonheid van de tocht blijft zeker.
Ik ga nu eerst maar ontbijten en het fototoestel weer aan de lader leggen. Straks hebben we hem weer nodig.
Buiten op dek 8 kun je beschut zitten en daar eet ik m'n ontbijt op. De plaats waar eerst de ligbedden stonden met handdoeken is nu leeg en aan de kant kun je nu plaids pakken. Wat een tegenstelling met een week geleden. Ook wordt er al erwtensoep uitgedeeld. Ik niet, maar Mart neemt lekker 2 kommen. Wel service hoor, ze komen het gewoon aan je vragen en dan brengen.
De wind is af en toe zo hard dat hij het water meeneemt en het lijkt alsof het regent. Maar dan vanaf het water, een raar gezicht. En een minuut later schijn dan ineens de zon weer en is het rustig, de glinstering op de sneeuw is dan fantastisch. Dit is echt genieten.
De kapitein geeft weer een update door de intercom. Het waait erg hard, maar we liggen nog steeds op schema en als het zo blijft kunnen we in Ushuaia aanmeren en van boord. I hope so! De windkracht is ongeveer 75 knopen en het dek op de punt is nu gesloten. Te gevaarlijk daar. Verder hoeven we ons geen zorgen te maken zegt hij, maar let op als je buiten bent.
Op eens zien we dat het schip vaart mindert en bijna stil gaat liggen. We kijken over de reling en zien een pilot boot langszij komen en 2 mannen via een touwladder aan boord klimmen. Lekker met dit weer! Dit betekent waarschijnlijk dat we vanuit Chili nu weer in Argentinië zijn, waar Ushuaia ligt.
Voor de verwachte tijd, rond half 1 komen we al in Ushuaia aan. En om half 2 kunnen we van boord. We lopen de pier af en worden aangesproken door taxichauffeurs en verkopers van bustours. We laten een paar uitleggen wat ze aanbieden en wat het kost. We kiezen voor een minibus. We kunnen nog een halfuur het centrum bekijken waar we vanaf de pier zo in lopen en dan de bus in. Ook dit is een plaats met allemaal fel gekleurde huizen. Het staat echt leuk. De stad is ontstaan onder het regime van Peron. Gevangenen werden hier naar een gevangenis gebracht, aan het einde van de wereld, ontsnappen was niet mogelijk, er was niets en als het gelukt was moest je eerst door de bergen en woestijn. Dus het had ook geen zin. Overdag moesten ze met een treintje naar een park om bomen te hakken. Inmiddels is de gevangenis gesloten en nu een museum en Ushuaia een bruisende stad met 175000 inwoners.
In de bus zitten we met alleen maar mensen uit Taiwan, China en Hongkong. We voelen ons nu nog meer toerist dan nogmaal. Maar dit was perfect.
We wilden naar de stoomtrein waar de gevangenen in vervoerd werden, maar dat werd afgeraden, erg duur voor een saaie rit van 7 km in een uur. Ca. $50. We zijn nu naar het stationnetje geweest en een paar leuke foto's gemaakt. Dan zijn we er toch geweest. Hier is ook de ingang van de gemeentecamping. Er staat niemand en het is toch zomer, maar ja niet meer dan 8graden en veel wind.
Weer in de bus en nu naar het National Parc Tierra del Fuego. (Vuurland) en hier hebben we een erg mooie tocht gemaakt naar vele meren en uitkijkpunten. Ushuaia bay, Ensanada bay, Rocca bay, waar je tegen de grootste berg aan kijkt. Condor mountain. De condor moet hier ook rondvliegen, maar nu natuurlijk niet. Wel zien we een Carracarra. Familie van de condor, maar veel kleiner en bruin. En ook bij Lapataia bay. Dit is echt het zuidelijkste punt waar je kunt komen. Verder zijn we nog bij veel meer zuidelijkste dingen geweest. De golfclub, rugbyclub, trein, weg, camping, en postkantoor. Daar heb ik een kaart gekocht en verstuurd, ben benieuwd hoe lang het duurt voor hij aankomt. Voor de zekerheid heb ik ook maar een foto van de voor en achterkant gemaakt. Ook heb ik daar een stempel gekregen in een speciaal paspoort, zo hebben we echt vastgelegd dat we aan het einde van de wereld zijn geweest.
Maar wat mooi is het hier, het wordt moeilijk om foto's uit te kiezen.
Naast de Carracarra komen we nog meer voor ons bijzondere vogels tegen. Verschillende soorten ganzen, papegaaien, en we were very lucky, zei onze gids, 3 Garza Bruya's ca 56 cm groot hoog op de poten en wadend door het water op zoek naar vis.
Na het park heeft ze ons nog de berg op gereden om een mooi plaatje te maken van Ushuaia, maar dat viel in het water. Regen en mist, dus de stad was nauwelijks zichtbaar. Dan maar naar de andere kant van de stad waar we in ieder geval het schip mooi op de gevoelige plaat konden zetten.
Rond half 7 waren we weer bij de pier. Maar we waren aan het einde van de wereld, daar wilde ik den ook een souvenir van meenemen. Heel veel goedgeboelde rotzooi en veel erg dure spullen, dus het is een sleutelhanger geworden.
Snel terug naar het schip, alle warme en natte kleding uit, douchen en weer nette kleding aan voor het diner. Larry, onze tafelgenoot is jarig en bij het dessert worden hij verrast met een happy birthday door omgeveer 10 obers met pannen en lepels. En een verjaardagstaartje. Erg leuk. Zijn vrouw had nog champagne geregeld en wij mochten overal van meegenieten. Wat hebben we het slecht😏👌

Geschreven door Kirstens.reisverhalen