Vannacht heerlijk geslapen, mede dankzij het feit dat we het 'slagboomprobleem' hebben opgelost. Op een bepaald moment waren de slagbomen dicht! Tja, dan hebben we met uitrijden toch een probleem. De ene camperaar na de andere loopt naar de slagboom. Wij zitten daar vlakbij en het is hilarisch om te zien hoe mensen reageren. Zodra het wat rustiger is gaan wij er naartoe, gewapend met 2 telefoons, iets om op te schrijven en een pinpas. De dame aan de telefoon spreekt geen Engels, maar zet meteen een vertaalapp aan. We zien in het schermpje bij de betaalpaal van alles gebeuren en we worden op de proef gesteld qua geduld maar: we kunnen betalen! Nu zijn we verzekerd van een code om het terrein te verlaten. Lekker!

De zon schijnt volop, de lucht is blauw, maar het is zo hoog bovenop de rotsen wel heiig. We besluiten toch om naar de funiculaire te gaan. Dat is maar 300 m lopen, dan laten we Harry in de garage. Op de plaats waar we de funiculaire verwachten zien we niks, maar gaan op onderzoek uit. Het is gewoon een soort liftbakje dat schuin naar beneden gaat. Het is gratis en met een simpele druk op de knop komt het bakje ons halen. De krijtrotsen zien er imposant uit vanaf de grond, wat goed dat we het toch geprobeerd hebben. We gaan het stadje verder niet meer in en gaan vrij snel weer naar boven. We wandelen terug naar de camper en begroeten de ezeltjes die we gisteren al hadden zien staan. Op de camperplaats kunnen we vuil water lozen en we willen eigenlijk ook vullen, maar dat lukt niet en het ziet er daar smerig uit. Ik zal niet verder in details treden....écht smerig.

We gaan naar de slagboom, daar staat een flinke rij campers te wachten. Die hebben dus geen code. Een ongeduldige Duitser voor ons heeft er genoeg van en gaat zich ermee bemoeien. 2 campers gaan er tussenuit (Nederlanders) nu schiet het lekker op.

Het einddoel van vandaag is Yport, maar we willen als tussenstop Dieppe aandoen. We zien een speciale camper parkeerplaats op loopafstand van het centrum. Dat is super. Niet heel goedkoop, maar hij staat daar voor een paar uurtjes goed en we kunnen ook schoon water tanken.
Met Harley gaan we de boulevard over. Wat een schilderachtig stadje. Veel terrasjes aan een grote jachthaven. In de zon op een terrasje genieten we van cappuccino. Dit is het échte vakantiegevoel! We lopen wat door de stad en fotograferen een grote kerk. We moeten Marijke tenslotte te vriend houden. Terwijl Gea buiten een telefoontje pleegt, neem ik een kijkje in de kerk. Niet geweldig en wat opvalt zijn de netten die boven de banken hangen. Ik vermoed dat ze lst hebben van vogels in de kerk en tja...die laten wel eens wat vallen. Ik zie dat dan helemaal voor me: een ingetogen gelovige luistert naar de preek en....flats!! Alle zegen komt van boven...In mijn eentje moet ik naar wel om lachen.

We lopen langs de jachthaven terug naar de camper. De volgende stop is Yport. Daar is volgens ons geweldige routeboekje een mooie camping. De weg ernaar toe is fantastisch. Met de zon erbij is het natuurlijk helemaal goed. Een mooie lappendeken in het glooiende landschap. Hier en daar een dorpje en mooie kerkjes. We zitten enorm te genieten.

Onze ervaring is inmiddels dat je op tijd op een camping moet zijn, zeker als je niet hebt gereserveerd. Onderweg doen we nog een snelle boodschap en dan arriveren we om half drie op de camping. Er is plek! We hebben een fenomenaal uitzicht. We voelen ons rijk. Op het terrein wordt gras gemaaid en we horen de zeemeeuwen. De zon schijnt uitbundig in de strak blauwe lucht. Dit durf je niet te bedenken als je naar Normandië gaat.

Tafeltje en stoelen naar buiten, korte broek aan. Gea lakt mijn teennagels en we maken intussen een cryptogram. Als dan eindelijk de 5 in de klok (en dan bedoel ik écht 5 uur) zit plopt de bubbeltjeswijn. Wat is dit heerlijk allemaal!
Morgen naar Honfleur.

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis