Het thema van vandaag is vertrouwen.
Gisteravond hebben we heerlijk een thuisbioscoop gemaakt. Laptop waar nog een cd in kan heb ik meegenomen, én een stapel dvd's. De keuze viel op Stepmom, heerlijke film en ondanks het feit dat ik hem al voor de zoveelste keer heb gezien moest ik weer huilen.
Het was wel wat rumoerig door de weg die redelijk vlakbij lag, maar toch lekker geslapen. Ontbijten doen we lekker gezond met aardbeitjes, zwarte bessen en yoghurt.

Het plan is om nu dan toch eindelijk Duinkerken aan te doen, maar dan via Oostende. Er zijn verschillende plekken waar je de camper kunt parkeren. Dat geeft vertrouwen. Maar helaas hebben vast meer mensen zo gedacht, want alles is vol. Na een paar rondjes te hebben gereden zien we een prima plekje, alleen weten we niet of we hier ook mogen staan. We vragen het diverse voorbijgangers en het zou moeten kunnen. Ik ga vast naar de betaalbaar, maar Gea belt me dat een man haar een gratis plek heeft gewezen. Dat is bij een school die toch vandaag dicht is. Op goed vertrouwen volgen we zijn advies en parkeren daar.. Best wel een beetje asociaal.

Vol goede moed gaan we Oostende in, we volgen onze trouw navigatie Google. Wat een gezellige plaats is dit! Bij het strand waait een straf windje, maar de zon schijnt! We winkelen wat (nee, we gaan niks kopen, nou ja...alleen dit dan). Op een terras, ergens in de zon eten we een heerlijk visje. Kabeljauw met witlofsalade en frietjes. Jammer dat Gea dat niet lust :-).

We gaan de camper opzoeken en zien tot onze schrik dat we zijn ingesloten door meer auto's. Ik kijk voorzichtig naar de voorruit en zie een wit papier wapperen. Oeps. Er staat op: dit is een privéterrein, de politie is verwittigd, ticket volgt.
Aiaiai, of zal ik zeggen amai! Dat is pech.
Nou, vertrouw nooit meer een voorbijganger!
We zetten deze emotie opzij, we moeten ons nu concentreren op het uitparkeren. Gea vertrouwt volledig op mijn aanwijzingen, maar het is gewoon te krap, we komen er met geen mogelijkheid uit. Op het moment dat we het bijna op willen geven komt er een groepje aan die bij een auto horen die voor ons het meest in de weg staat. Zodra die weg is gaat het prima en kunnen we weer op pad. Hè hè ! We zien wel wat er met die bon gebeurt, misschien horen we er nooit meer wat van🙏

Duinkerken, we komen eraan! We begrijpen uit de reacties dat we een beetje moeten opschieten. Wij denken daar anders over: go with the flow. De flow in Duinkerken zit ni0et echt mee. De eerste camperplaatsen die we bezoeken zijn vol. Dan gaan we maar bellen in half Frans, half Engels. Maar: non, madame. Desolé: complet. We besluiten dat we Duinkerken laten voor wat het is. De volgende plaats is Calais. Ik vind een camping en ga meteen bellen. Ja hoor! Ze hebben plek en na nig een half uurtje rijden strijken we neer op een mooie camping. Heel rustig en we horen de vogeltjes fluiten. De stoelen en het tafeltje gaan naar buiten, evenals de wijn. In het late middagzonnetje genieten we van het moment. We hebben geleerd dat we meer op ons eigen gevoel moeten vertrouwen, maar dat qua aanwijzigingen bij het parkeren we volledig op elkaar vertrouwen.
Hoe mooi is dat!

Morgen beginnen we écht aan de Normandië route. We hebben een mooi boek van Carmen gekregen, daar gaan we veel plezier van hebben.
Vandaag iets meer foto's. Let vooral ook op de foto van de gevelpartij die aan een terrasflat vast zit. Wat spuuglelijk!

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis