Lekker geslapen vannacht, maar toen we wakker werden hoorden we allemaal geluiden buiten. Gepraat via een omroepinstallatie en ook nog gezang. Tegenover het appartement staat een school. Wij kijken uit op de sportvelden. Daar stonden kinderen in uniformen keurig opgesteld in rijen. Het zou een weekopening kunnen zijn, maar misschien wel een jaaropening? We zullen het wel nooit weten. In onze nachthemdjes gingen we op het balkon zitten kijken. Toen kwam er een optreden, ik denk ook van scholieren. Wij dachten niet dat ze door de voorrondes van Colombia got talent zullen komen, het was niet om aan te horen. Gisteravond was ik te moe om het verslag te schrijven, dus dat heb ik vanmorgen gedaan, voor jullie maakt dat niet veel uit. We maken ons klaar voor vertrek naar Monserrate. De app werkt prima en we hoeven maar een paar minuutjes te wachten voor de auto voorrijdt. Je kunt hier niet zelf in en uit het appartementencomplex. Er zit 24 uur per dag een portier die de deur dan open en dicht doet. Als je om de hoek een boodschap doet dan blijft die arme man dus heen en weer lopen, want zijn desk staat best ver van de ingang. Het zijn allemaal hele vriendelijke De deurmeneer.
De rit naar Monserrate verloopt vlot en we kijken onze ogen weer uit. Af en toe zien we al een glimp van het schitterende uitzicht, want we gaan flink omhoog. We worden voor de ingang van de kabelbaan afgezet. Het is allemaal best duidelijk wat we moeten doen, we hebben van Albert een creditcard meegekregen, dat is het veiligste betalen. In de rij voor de kabelbaan omhoog raken we aan de praat met een paar Engelse mannen. Die kennen elkaar ook niet, maar het wordt een vrolijk gesprek. Eén van hen is blijkbaar op pad met Colombianen, waarvan een dame heel goed Engels spreekt. Uiteraard wordt uitgewisseld waar we vandaan komen en op een gegeven moment bedankt de Colombiaanse mevrouw ons dat wij Colombia en met name Bogota bezoeken. Er zijn zoveel, nu onterechte, slechte verhalen over dit gebied. We moeten even in de rij blijven en dan gaan we met een mannetje of 40 tegelijk omhoog. Jongens wat een uitzicht. Wat is Bogota een enorme stad, dat zie je nu pas goed. Op internet lees ik dat er in 2022 7,9 miljoen mensen in Bogota wonen, onvoorstelbaar.

Uit de kabelbaan zien we een soort kerkje, en allerlei paadjes die je kunt lopen. We besluiten eerst maar eens een kopje koffie te gaan drinken. We lopen naar een restaurantje, maar dat is nog dicht. Een vriendelijke medewerkster vraagt wat we willen, want het restaurant opent pas om 12 uur. Ze wijst ons een koffietentje waar we kunnen zitten, ze loopt zelfs helemaal met ons mee. Ze vertelt dat het haar 2e werkdag is. Zij heeft ook moeite met al die ongelijke trapjes op en af, ze heeft best hakken aan en we adviseren haar morgen maar sneakers aan te trekken. Terwijl we buiten aan een heerlijke cappuccino zitten met een iets minder lekkere koek en een die wel weg te krijgen is als we vlak bij ons tafeltje een heleboel kolibries zien. Schitterend, lastig te fotograferen. Na de koffie maken we wat uitzicht foto's. Dit kun je natuurlijk helemaal niet vastleggen, maar we doen een poging. We horen muziek die uit het kerkje komt en we gaan er naar binnen. De klim er naar toe valt ook weer niet mee. Ik bedenk hijgend dat ik toch maar eens moet stoppen met roken, wanneer ik me realiseer dat ik helemaal niet rook. Gelukkig zijn we niet de enigen die hijgend en puffend boven komen. Het is tenslotte ook wel 3200 m hoogte! We volgen de kerkdienst een tijdje en lopen dan weer verder. Nog verder omhoog zijn de onvermijdelijke souvenirwinkeltjes, maar toch leuk om te zien. We lopen nu één van de paadjes die langs bronzen beelden van de kruiswegstatie leiden. Prachtig zijn ze, we hebben ons portie religie wel weer even opgepoetst. Het hele park is overigens schitterend aangelegd, prachtige bloemen en struiken. Planten die bij ons in de vensterbank staan groeien hier uitbundig in het wild. We puffen nog even verder en nemen even een pauze op een stenen randje. We hebben van thuis een overgebleven stokbroodje van vanmorgen klaargemaakt en meegenomen. Met een overheerlijke mandarijn. Daarna begeven we ons weer naar de kabelbaan om terug naar beneden te gaan. Het is prima weer geworden. Vanmorgen vonden we het wat frisjes, maar nu schijnt de zon heerlijk. Beneden aangekomen bestellen we via de app weer een taxi, maar dat gaat niet zo vlot. We moeten wel eventjes wachten. Uiteindelijk vinden we onze taxi die op een ander punt dan we dachten op ons staat te wachten. We stappen bij een chauffeur is die zeker geen modellenachtergrond heeft, maar wat geeft het. De auto zit niet heel lekker, ik heb het gevoel dat er een veer door de stoel heen komt. Hij rijdt in een Hyundai 10 en scheurt door het verkeer. Hij heeft een rozenkrans aan zijn binnenspiegel hangen en er staan 2 Mariaprentjes op zijn dashboard, precies vóór de snelheidsmeter. Verkeersdrempels hebben doorgaans het doel om de snelheid er een beetje uit te krijgen. Ofwel dat hebben ze hier nog niet zo door ofwel ze hebben een maandabonnement bij de garage, maar zowel vanmorgen als vanmiddag werden die drempels gewoon genegeerd. En dat voel je! Uiteindelijk heeft hij ons netjes thuis afgezet. De portier laat ons binnen en we zijn eigenlijk best moe. We hebben wel zin om even naar de 20e etage te gaan om op het dakterras te gaan zitten. Het is even zoeken met welke lift we daar ook al weer moeten komen, maar de vriendelijke portier helpt ons. Het is gaan regenen, maar het dakterras is overdekt. Het komt werkelijk met bakken uit de hemel en we realiseren ons dat de portier het ons wellicht in het Spaans wel heeft afgeraden om naar boven te gaan. Wij hebben allervriendelijkst naar hem geglimlacht. Nu moeten we weer langs hem om naar onze eigen lift te gaan en we zeggen tegen hem dat het boven toch iets té nat was. In het appartement aangekomen gaat het flink onweren, echt gigantische klappen. Nu maar hopen dat we dat morgen niet hebben, want zojuist hebben we een fietstour met een gids geboekt. Inmiddels is Albert weer thuisgekomen van zijn werk en wordt het tijd voor de borrel. Straks gaan Gea en ik lekker koken.

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis